Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 18 - Νεφέλη

Ξύπνησα από τα φιλιά που μου άφηνε στο μέτωπο. Ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά και να χουζουρεψω λίγο ακόμα στα ζεστά σκεπάσματα.

"Νεφέλη" τον ακούω να λέει απαλά και δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να μουγκρισω. "Έχω φτιάξει κρέπες" είπε την μαγική λέξη και πεταχτηκα από το κρεβάτι. 'κρεπες'!! Τι πιο μελωδικό;

"Που είναι;" Τον κοίταξα απωρημενη.

"Στην κουζίνα. Δεν θέλω να μου ξαναπνιγεις" είπε και γέλασα. Όταν δίναμε πανελλήνιες ήμουν πολύ αγχωμενη γιατί φοβόμουν μήπως ξαναποτυχω. Για να μου φτιάξει το κέφι ήρθε πρωί-πρωι στο σπίτι μου πριν δώσουμε και μου έφτιαχνε κρέπες. Όταν μου τις έφερε στο κρεβάτι άρχισα να τρώω λαίμαργα και ένα κομματακι ζύμης κόλλησε στον λαιμό μου, με αποτέλεσμα να πνιγώ. Τότε μου είπε ότι δεν θα με ξαμαφισει να φάω ξαπλωμένη στο κρεβάτι.

"Εελα θα είμαι προσεχτική"

"Δεν παίζουμε με τέτοια πράγματα" επέμεινε και υποχώρησα. Πήγα στην κουζίνα και άρπαξα την κρέπα με τα χέρια αγνοώντας τα μαχαιροπίρουνα. Ήθελα να 'ξερα γιατί έκανε τον κόπο να τα βγάλει. Νομίζει με άλλαξε η πρωτεύουσα; #Not

"Καλές;" ρώτησε και η απάντηση μου ήταν ένα 'μμμ' μεγάλης διάρκειας.

Για ένα λεπτό. Κοίταξα από το παράθυρο και εγώ ήταν ακόμα σκοτάδι. Γιατί με ξύπνησε τα ξημερώματα.

"Τι ώρα είναι; Γιατί ξυπνήσαμε τόσο πρωί;" Αναφώνησα μπουκομενη.

"Σου έχω μια έκπληξη" δήλωσε ξαφνικά και σταμάτησα να μασάω.

"Τι έκπληξη;"

"Αν σου πω δεν θα είναι έκπληξη"

"Έλα πες μου" γκρινιαξα γεμάτη περιέργεια.

"Θα πάμε βόλτα"

"Που;"

"Έδωσα ήδη πολλές πληροφορίες"

"Δεν θες να μένουμε σπίτι; Αύριο φεύγεις πολύ πρωί για Θεσσαλονίκη. Δεν θες να ξεκουραστείς;"

"Θα είμαι μια χαρά"

"Τώρα πες μου. Που θα πάμε;"

"Θα μάθεις όταν έρθει η ώρα"

"Σε πόσο θα είμαστε εκεί;"

"Σε δύο με τρεις ώρες"

"Είναι μακριά"

"Αλλά θα λατρέψεις το μέρος"

"Θα δούμε" είπα περιοεχτικα και αυτός με φίλησε, αλλά τραβήχτηκα για τον τσιγκλησω. "Πρέπει να ετοιμαστούμε αν θέλουμε να φτάσουμε στην ώρα μας"