Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 22 - Νεφέλη

Δεν ήταν πολύ ώρα αφού είχα ξυπνήσει. Έφτιαξα καφέ και κάθησα στον καναπέ να χαζεύω την θεα από το παράθυρο, απολαμβάνοντας την ησυχία της μοναξιάς στο μεγάλο σπίτι. Μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση. Αν και δεν έμεινα πολύ καιρό εδώ, το θεωρώ σπίτι μου.

Το κινητό μου δονήθηκε και το κοίταξα περίεργη. Δεν περίμενα να με αναζητήσει κανείς. Ήταν ένα μήνυμα, από τον Άρη.
'Εισαι Θεσσαλονίκη;' ρωτούσε.
'Ναι' απάντησα χωρίς να περιμένω.

Δεν πέρασαν τριάντα δευτερόλεπτα και το κινητό μου χτυπούσε. Δίστασα να το σηκώσω. Είχα να ακούσω την φωνή του από εκείνη την νύχτα.

"Ναι-ι" απάντησα τελικά.

"Ήρθες Θεσσαλονίκη και δεν με πηρες ένα τηλέφωνο;" ρώτησε με υπερβολικά καλή διάθεση γεγονός που με έκανε να απορήσω.

"Να σου πω την αλήθεια... Δεν ήξερα αν έπρεπε να πάρω ή όχι"

"Θες να συναντηθούμε;" Ωχ παναγια μου θέλει να με σκοτώσει. Σοβαρεψου Νεφέλη είναι ο Άρης.

"Στο συνηθισμένο;" Ρώτησα αναφερόμενη στο στέκι μας.

"Σε μισή ώρα" απάντησε και το έκλεισε.

Πήγα στο δωμάτιο μου και άνοιξα την ντουλάπα μου. Τι έπρεπε να φορέσω για καφέ με τον πρόιν κολλητό - πρόιν αγόρι μου; Κατέληξα σε ένα τζιν με ένα γκρι φούτερ. Δεν είναι ούτε πολύ απλό ούτε τέλειο!

Πήγα λίγο νωρίτερα στην καφετέρια που συχναζαμε πριν αποφοιτήσουμε από το λύκειο, αλλά ήταν ήδη εκεί. Κάθησα απέναντι του και χαμογέλασα.

"Καλημέρα" μου είπε σαν να μην είχε γίνει τίποτα.

"Καλημέρα" απάντησα λίγο χαμένη.

"Γιατί έχεις αυτό το ύφος;" Με κορόιδεψε.

"Να σου πω την αλήθεια ξαφνιάστηκα λιγο όταν με πήρες" δήλωσα την ώρα που άφηνε η σερβιτόρα τους καφέδες μας. Είχε παραγγείλει και σε εμένα.

"Γιατί;" Ρώτησε πίνοντας λίγο από τον δικό του.

"Γιατί τα έκανα σαν την μούρη μου... Ξανά"

"Δεν ήταν μόνο δικό σου το λάθος. Ήξερα πως δεν θα δούλευε. Και ότι ήσουν ακόμη κολλημένη με τον πρώην σου"

"Αυτό όμως δεν μου έδινε το δικαίωμα να κάνω ότι έκανα μαζί του. Είμαι απαίσια! Τα έκανα χάλια πριν κλείσουμε βδομάδα!"

"Ξέρεις κάτι; Μην το σκέφτεσαι! Είναι καλύτερα έτσι! Σκέψου πως αυτό δεν συνέβη ποτέ μεταξύ μας! Σκέψου πως ήμασταν για λίγο friends with benefits ή κάτι τέτοιο" ξέσπασε. Έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε στα μάτια. "Δεν ήταν γραφτο κάτι τέτοιο... Και εγώ... απλώς θέλω την κολλητη μου πίσω"

Τον κοίταξα για λίγο. Έπειτα με μια απότομη κίνηση τον αγκάλιασα. Ήθελα τόσο πολύ να ακούσω κάτι τέτοιο από το στόμα του.

"Λοιπον τι γίνεται με τον Δημήτρη;" με ρώτησε και ένιωσα λίγο αμήχανα. Αλλά μετά σκέφτηκα αυτός είναι ο κολλητός σου ο Άρης και του είπα τα πάντα! Μέχρι και ότι μπορεί να είμαστε αδέρφια.

~    ~    ~

Το Σαββατοκύριακο μου στην Θεσσαλονίκη τελειωσε και πλέον γυρνούσα Αθήνα, μαζί με τον Άρη έτοιμοι να ανακαλύψουμε τι πραγματικά συνέβη τότε.

Γεια σαςς

Δεν περιμένατε τόσο γρήγορα νέο κεφάλαιο.. όταν είσαι όμως στο σπίτι άρρωστη όλα γίνονται σωστά?

Σορυ για το μελόδραμα... Δηλώνω επιρεασμενη από Vimpire Diaries...

Anyway

Sorry στην #teamariss , ξέρω περιμένατε κάτι διαφορετικό, αλλά η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα 😉😉