Goodgirls love badboys

~25~

Er gaat van alles door mijn hoofd. Maar ik besteed er geen aandacht aan en probeer van het moment te genieten, maar dat lukt niet echt want de stemmetjes in mijn hoofd blijven me beschieten met vragen.

"Is hij te vertrouwen?"

"Zal hij mijn hart weer breken?"

"Moet ik dit wel doen?"

Ik trek me los uit de kus en staar naar mijn schoenen. 'Sorry, ik had dat niet moeten doen.' Mompel ik.
Ik voel zijn adem in mijn nek als hij fluistert: 'Geen sorry babe. Je weet toch dat ik van je hou? And i'm sorry for being a jurk...'
ik glimlach en kijk op, mijn vingers nog steeds aan mijn haar aan het frunniken. We kijken elkaar nu recht aan en ik glimlach zwakjes, hij haalt een hand door zijn haar en glimlacht terug. Zijn tanden zo perfect wit, zijn haar zo vol. Zijn ogen slokken die van mij op en ik kan eventjes alleen maar aan hem denken.
Dan word ik bruut uit de droom geholpen door Blake, die kotsende gebaren naast ons maakt. 'Jezus Blake! Moest je dit moment nu verpesten?' Zeg ik boos en ik stomp hem grappend tegen zijn arm. Ik ga voor hem op mijn tenen staan zodat ik net zo groot ben als hem, 'Ow en als je me nog een keer bedreigt dan zorg ik er persoonlijk voor dat je de volgende ochtend niet haalt!' Ik glimlach fake-onschuldig. En loop weer naar de kamer, waar ik op de bank plof. In mijn ooghoek zie ik Blake beschaamd staan en James lacht hem vierkant uit.
Na een tijdje komt Bente naast me zitten.

Ik ben nu niet meer jaloers op haar, ze kon er zelf ook weinig aan doen. 'Sorry sorry sorry!' Is het eerste wat ze zegt en ik moet lachen. 'Jij kon er ook niks aan doen.' Zeg ik en ik neem een slok van het drankje op tafel. Geen idee van wie die is... Ik denk dat het alcohol is.

'Whisky?' Vraagt Bente.

Ik haal mijn schouders op omdat ik werkelijk geen idee heb, en we moeten beide lachen. Ik neem nog een paar slokken maar voel me dan licht worden in mijn hoofd. Niet het "dronken-licht-in-hooft" soort maar de drugs-soort? Ik zet een hand op mijn voorhoofd en wrijf er eventjes over. Ik maak mijn ogen tot spleetjes en voel mijn nuchterheid als sneeuw voor de zon wegebben. Bente kijkt me bezorgd aan en er vormt zich een rimpeltje tussen haar wenkbrauwen doordat ze ze bij elkaar drukt om te fronzen. Ik knipper eens maar ik voel me ineens misselijk opkomen en alles word vaag. Het laatst wat ik hoor is dat Bente geschrokken mijn naam roept, en er draaien een paar mensen om, Bram komt geschrokken op me afgerend en verder krijg ik niet meer veel mee. Ik word in een zwarte draaikolk gezogen die niet van plan is om me snel los te gaan laten...

Sorry voort niet schrijven😅
Ik hoop dat jullie me vergeven door gwn op de sterretjes te drukken😏😜 ik schrijf snel verder
xxxx me❤️