Goodgirls love badboys

~26~

Srrrrry mensjes voort lange niet-schrijven... daarom als een soort "bedankt voort lange w8ten cadeautje" is hier een pov van James ❤️

Pov James:
Ik hoor mensen gillen. Er zal wel weer eens iemand wat te veel gedronken hebben, en out gegaan zijn. Als ik me omdraai in de verwachting een of andere jongen te zien liggen zie ik een meisje liggen, míjn meisje.

'Belle...' stamel ik. Wat echt niks voor mij is. Ik mag niet laten zien dat ik stamel, dat zou een teken van zwakte zijn. Maar het maakte me niet uit. Voor haar zou ik zelf janken. Ook al weet ze dat zelf niet. Alles vertraagd als ik op haar af ren. Ik beuk een paar mensen opzij die mij boos aan kijken. Maar het boeit me niet. Andere hebben me nooit geboeid. Meestal ging het allen over mij tot ik Belle ontmoete, zij heeft een bepaalde invloed op mij die ik niet kan thuisbrengen.

Ze verandert me van binnen.

Ik kniel naast het bewusteloze lichaam van Belle neer en schuif mijn handen voorzichtig onder haar hoofd. Haar bruine haar had ze voor vandaag gekruld en ik veegde een verdwaalde kluk achter haar oor. Nog steeds was alles in slow motion, ik liet mijn duim over Belles wang glijden, over haar schattige sproetjes en haar zijdezachte huid. Degene die dit haar aangedaan heeft zou gaan boeten! Ik zou een kogel door zijn kop knallen en dansen op zijn graf!

Zondet dat ik het merkte kneep ik mijn handen tot vuisten.

'Bel een ambulance!' Hoop ik en onmiddellijk versneld alles weer. Bram heeft zijn telefoon al bij zijn oor en is half-rustig-half-paniekerig de gene aan de lijn aan het uitleggen wat er is gebeurt. Maar algauw merk ik dat wat hij verteld bijna niet te snappen is en ik ruk de telefoon uit zijn hand.
'Hallo ik ben het vriendje van het slachtoffer, ze is bewusteloos, iemand heeft vermoedelijk iets in haar drankje gedaan.' Leg ik snel uit. Ik moet van de man met het Limburgse accent haar op haar zij leggen omdat ze anders kan stikken.  'Leg haar op haar zij!' Commandeer ik niemand in het bijzonder. Alsnel komen Blake en Bram in beweging. Ze tillen Belle op en leggen haar op haar zij op de bank. 'Til haar benen op!' Ga ik door en de jongens doen wat ik vraag. In mijn ooghoek zie ik dat m'n vriend Cris zich naar voren wurmt, hij is op het moment het vriendje van Pip en wilt later dokter worden. Hij knielt naast Belle neer en houd een spiegeltje voor haar mond. Na een tijdje komt er condens op. 'Ze ademt nog.' Zegt Cris tot mijn opluchting. 'Wat zat er in haar drinken?' Vraagt Cris bezorgt, wat mij een beetje jaloers maakt. Ook Pip kijkt Cris een beetje boos aan, maar toch ben ik hem dankbaar dat hij Belle helpt. 'Wikkel haar in zilverfolie, haar lichaamstemperatuur zakt,'. Zegt hij als hij zijn hand op Belle's voorhoofd legt.
Bram sprint de keuken in en komt terug met een rol zilverfolie dat hij behendig over Belle heen legt. Nienke, die op het moment stomdronken is, licht op de grond te janken en Bente is aan het hyperventileren, pip staat een beetje voor zich uit te staten... 'Blake, zorg dat Belle wat ruimte krijgt, gooi iedereen eruit.' Al snel is iedereen weg behalve de jongens en ik. Dan zie ik buiten blauwe lichten zwaaien. Al snel komen er twee ambulancebroeders aangerend die Belle op een brancard leggen en haar de ambulance in rollen. De auto rijdt weg maar er blijft een vrouw van de leeftijd van mijn moeder achter en komt mijn kant op gelopen. Ze heeft het zelfde pakje aan als de broeders. 'Hallo ik ben Helga, gaat het een beetje?' Vroeg ze bezorgt. 'Ja het gaat wel!' Zeg ik geërgerd terug, ook al gaat het helemaal niet.

Maar dat hoeft dat wijf toch niet te weten. 

'Geen zorgen ze komt er wel weer bovenop,' gaat de vrouw rustig door, en ze legt een hand op mijn schouder. Ik laat mijn hooft zakken naar mijn voeten.

Hoe kom ik zo een debiel zijn? Als ik mijn geweer beter verstopt zou hebben was dit nooit gebeurt! Ik doe alles voor haar, ook al zeg ik dat niet.

Alles, behalve één heel belangrijk ding.

Stoppen met "zaakjes afhandelen"

Daarom is dit gebeurt!
Ik snap het nu!

Ik weet wie haar dit aangedaan heeft!

~
Pov Belle:
Ik opende m'n ogen en alles is wit, heeeeel wit!
Ik opende m'n ogen verder en zie dat ik tegen een lamp aankijk.

Wait a second, waar de hack ben ik? Ik kijk on me heen en zie een blauw gordijn dat half om me heen is getrokken, ik lig in een bed met een soort "oma-nacht-japon" aan.

Dan zie ik het infuus in mijn hand en ik krijg kots-neigingen. Ik vind het gevoel van een naald in mijn ader niet bepaald fijn. Het draadje in mijn hand loopt door naar boven, er hangt een zakje met water of zoiets in. Als ik het draadje volg merk ik nog iets, er staat een stoel naarst me met een maar al te bekend persoon.

James.

'Wa......?' Mijn stem breekt als James zijn vinger tegen mij lippen op legt. 'Weet je nog dat geweer?' Ik knik 'tijd voor de waarheid.'

Hehehe ik schrijf weer🎉
Op het moment heb ik niet zo veel ideeën dus als mensen suggesties hebben, zou ik die super leuk vonden om in m'n verhaal te verwerken!
En omdat er toch niet zoveel mensen m'n boek lezen is de kans groot dat je idee erin komt😘

XXX me❤️