Goodgirls love badboys

~27~

James zucht diep en er valt een gênante stilte.

'Ik werk als een soort ''huurmoordenaar" maar dan laat ik meestal alleen mensen schrikken, een maand geleden heb ik ontslag genomen, alleen mijn baas vond dat niet zo leuk. Helemaal niet zelfs... Hij is nog al gewelddadig, en hij wist dat hij me niet kon kwetsen door mij te vermoorden, maar hij zou me wel kunnen kwetsen als hij jou van me af zou kunnen pakken. Daarom heeft hij drugs in je drankje gedaan als een waarschuwing voor mij dat ik terug moet komen.'

Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte, met me solde.
Maar op de een of andere manier zegt die blik in zijn ogen me dat hij niet liegt. Hij MOET de waarheid wel spreken...

Toch?

'Geloof me, ik spreek de waarheid' zegt James alsof hij mijn gedachtes kon lezen.

'Ik ben gestopt voor jou.' Zei James waardoor ik een warm gevoel krijg. En waarschijnlijk ook rode wangen...

'Weet je nog, toen jij het uitmaakte in de auto, ik had een paar uur eerder ontslag genomen, zodat we samen konden zijn...' bij dat laatste keek James me pijnlijk aan en pakte mijn hand vast.

Ik frunnikte een beetje aan het infuus in de andere hand in de hoop dat ik moest overgeven en flauw zou vallen zodat ik wakker kon worden en dit allemaal een droom blijkt te zijn.

Maar ik werd niet wakker, en ik moest ook niet overgeven. Ik keek naar James' schoenen en zoals verwacht legt James zijn vingers onder mijn kin en tilt mij hooft op zodat ik hem wel aan moet kijken. En zoals gewoonlijk verzuip ik in zijn reebruine ogen. Ik voelde tranen branden in mijn ogen, ik wilde het verbergen maar wist zeker dat hij het al gezien had.

Ik hou van hem,
Heel veel.

Hij kuste me op mijn neus en liep zonder iets te zeggen naar de deur waar hij zich omdraaide en een ''goedenacht-lucht-kus" naar me toe blies.

Hij liet me achter met meer dan duizend vragen in mijn hoofd, maar toch viel ik al snel inslaap.

~

Ik zit in de auto bij James, ik ben bijna volledig hersteld van de drugs in mijn bekertje en we rijden na 2 zwaaren weken in het ziekenhuis terug naar school.

'J-James? Kan ik je wat vragen?' Zei ik zachtjes.

James knikte alleen maar en hield zijn blik op de weg gericht.

'Wat bedoel je met "mensen laten schrikken" ?'

James kreeg een ondeugende glimlach en lachte om iets dat allen hij kon zien.

'Mijn baas is een drugshandelaar. Veel mensen staan bij hem in de schulden. Als ze te lang niet betalen dan kom ik binnenvallen met mijn pistool, de meeste mensen schrikken en worden bang. Als mensen bang zijn worden ze dom en geven ze het geld. ' legt James rustig uit.

Ik knik.

'En wat gebeurt er met de mensen die daarna nog niet betalen?' Vraag ik met bibberende stem.

James bijt op zijn lip en kijkt snel op naar mij, daarna wend hij zijn blik weer op de weg. Hij zucht en maakt daarna met zijn hand een geweer na en houd zijn hand tegen zijn hooft, met een soepele beweging maakt hij duidelijk dat deze mensen niet nog eens z'on fout zullen maken.

Waarschijnlijk omdat ze er dan niet meer zijn....

'Maar uuhhhh James...' twijfel ik.

'Ja babe?'

'Wie is je baas dan nu eigenlijk?'
Er valt een ongemakkelijke stilte en James kijkt om zich heem, ook al zitten we in een auto...

James zucht,

'Blake.'

Vinden jullie het nog leuk?
XXX me❤️