Different ~Deel 2 MFL Serie~

~Chapter 7~

POV. Hope

Ik kijk opzij naar het gezicht van Rhys. Al vanzelf komt er een lach op mijn gezicht. Ja sorry hoor maar kan ik er wat aan doen dat ik zo vrolijk word van zijn gezicht. Hij lijkt zo te genieten van.... alles. Even moet hij lachen om een paar kinderen en sluit zijn ogen voor de warmte van de zon.Een zucht ontsnapt mijn lippen. Rhys kijkt me aan en vraagt:¨ Gaat het?'

ik knik en glimlach naar hem. Als antwoord slaat hij zijn arm om me heen en drukt me tegen hem aan. Zo lopen we verder naar een grote fontein die midden op het plein staat. Ik ga op de rand zitten en steek mijn hand even  in het water. Ik kijk naar de weerspiegeling in het water en plots begint het beeld te veranderen. IK heb fel rode lippen met 2 scherpe hoektanden. Ook de omgeving begint te veranderen. Achter mij een groot bos met een poort. Weer veranderd het beeld. Een jongen -vampier-  fluistert:¨ We wachten, maar niet voor eeuwig¨

Met een ruk kijk ik op en zoek het plein af. Niemand buiten een paar spelende kinderen. 2 handen op mijn schouders draaien mij om en 2 bezorgde ogen kijken mij aan.

¨Hope? Gaat het echt wel?¨

Ik heb geen zin om het uit te leggen dus kruip gewoon in zijn armen. Ik weet dat hij bezorgd is en het hier niet zal bij laten maar ik heb er nu niet zo veel zin in.

Zonder nog vragen te stellen sluit hij me in zijn armen. Terwijl ik naar het kloppen van zijn hart luister bedenk ik me wat ik allemaal heb mee gemaakt. En waar Rhys en ik nu zijn. Toen ik hem voor het eerst zag had ik nooit gedacht dat ik ooit zo, in zijn amen aan een fontein in ons eigen territorium kon liggen. Afwezig streelt hij mijn haar en staart in de verte. Voorzichtig raak ik zijn wang aan. Hij draait zich naar me toe en glimlacht even zwak.

Wij hebben geen woorden nodig om elkaar te begrijpen. 

Ik druk zacht een kus op zijn kaak en sta dan op. Genoeg geluierd. Vragend kijkt hij me aan maar ik trek hem zonder wat te zeggen overeind. Op een een of andere manier heb ik zin om te dansen en gek te doen. Lachend trek ik hem mee verder het plein op en zwier hem rond.Ik laat hem los en begin wat random danspasjes te doen. Wat is het eigenlijk lang geleden dat ik gedanst heb!. Al vanzelf komt er een dans op die ik ooit geleerd heb. Ik sluit mijn ogen en leeg mijn gedachten. Ik open mijn ogen en nodig met een speelse blik Rhys uit die me lachend aan zit te staren. Blijkbaar heeft hij mijn blik begrepen want met een perfecte  slide komt hij tegen over mij te staan. Wanneer hij een paar random dans pasjes doet zet iemand de muziek aan. Blijkbaar heeft iemand even snel zijn telefoon gepakt. Na een paar seconden herken ik het liedje en begin te dansen. Als ik een paar pasjes gedaan heb doet Rhys er een paar en zo word het een heuze battle. Als het liedje afgelopen is vallen we samen op de grond. De menigte die zich om ons heeft verzameld klapt en juigd enthousiast.

Een klein meisje komt op ons opgelopen en zegt opgewekt: '' Je was echt heel goed, wil je me dat leren?''

Ik moet lachen om haar spontaanheid. ''Ja, lijkt me leuk!''

Plots een schreeuw uit de menigte. Iedereen wijkt uiteen voor de betá van Rhys  vader: Usain Carter. Achter hem lopen packdoktoren met iemand tussen zich gedragen.Rhys heeft het eerder door dan mij maar als ik mijzelf omhoog hijs ruik ik het. Bloed. ik zet mijn vampier instinct even aan de kant en ga naast Rhys staan. Een gil stijgt op uit de menigte. Later besef ik pas dat ik het zelf was. Met mijn hand voor mijn mond en tranen in mijn ogen kijk ik naar het levenloze  lichaam voor mij.

Rhys valt op zijn knieen bij het lichaam en huilt.

'' Nee vader!! Waarom?!'