Different ~Deel 2 MFL Serie~

~Chapter 12~

POV. Uriah

Chagrijnig gooi ik de deur van mijn slaapkamer open. Tuurlijk. Uriah lost het wel weer op. Hij heeft toch niks beters te doen in zijn leven. Hij wil zijn leven wel opofferen voor zo'n stom verdwaald vampieren meisje.Ik ruk de kastdeuren open en pak willekeurig wat shirts en 1 broek. Onder mijn bed haal ik mijn rugzak vandaan en prop daar de kleren in.Terwijl ik naar de keuken loop bedenk me in wat voor gekke situatie ik eigenlijk al jaren zit. Gevangen door vampieren en nu werk ik voor ze. ( Het hele verhaal van Uriah weten? Komt binnen kort online). Ze hebben nog best grote keuken. Ook nog best mooi ingericht. Terwijl ik de koelkast open probeer ik de flessen bloed te negeren en pak een flesje water. In de etenskast vind ik nog een brood en doe dat samen met het flesje in de tas. Ik loop weer terug naar mijn kamer en ga op mijn bed zitten. Ik voel met mijn hand onder het kussen tot ik het vertrouwde stukje papier voel. De foto is verkreukeld en er zitten vlekken op. Gelukkig kan je de personen er op wel herkennen. Voorzichtig ga ik met mijn vinger over de foto. Een druppel valt op het meisje en de jongen op de foto. Snel wrijf ik mijn tranen weg en stop de foto weer onder het kussen als ik voetstappen hoor. Maar ik leg hem niet weg zonder de gebruikelijke woorden: "Ik hou van...vergeet dat niet". Ik druk er nog snel een kus op en leg hem dan onder het kussen. "Vanaf nu scheiden onze wegen. Als ik je ooit nog te zien krijg zal ik je gelijk ten huwelijk vragen. Dan kan je nooit meer van me weg..Of ik van jou" Fluister ik. Een klop op de deur doet me opkijken. "Prins Raphael wacht op je in de balzaal" zegt 1 van de bediendes als ik de deur open heb gedaan. "Dank je". Met mijn rugzak over mijn schouders loop ik de deur uit. Ik kijk nog even achterom. Nee Uriah, laat de foto liggen! Met een zucht gooi ik de deur dicht.

In de balzaal staat Raphael inderdaad met Jace weer aan zijn zijde. Jace heeft een zwaard in zijn hand en ik slik even hoorbaar. Zo te zien merkt hij dat ik zenuwachtig word want hij begint te grijnzen. Boos kijk ik hem aan. Als ik voor ze sta buig ik even lichtjes naar Raphael. Hij blijft immers wel de prins. Raphael begint gelijk te praten:"Soldaat Uriah, Ik.." Hij kijkt even naar Jace." Wij vinden het moedig dat je het meisje gaat ophalen, ze kan best gevaarlijk zijn dus hier heb je een zwaard. Het logo van het rijk staat er op. Zo kunnen andere vampieren ook zien dat je bij ons hoort. Eigenlijk kent iedereen je al maar je weet maar nooit. Jace? Geef hem het zwaard maar" Een beetje mokkend geeft Jace mij het zwaard. Nu ben ik aan de beurt om te grijnzen. Waarschijnlijk wou hij dat ik gwn aan gevallen word. Ik pak het zwaard aan kijk Jace aan die mij een boze blik stuurt.

"De wolven zullen wel opzoek zijn naar Hope, het vampieren meisje, dus kijk goed uit."

Ik knik dat ik het heb begrepen en vraag of dit het was.

"Ja, ik hoop wel dat je er niet te lang over doet. We weten niet precies hoever ze weg is maar ik verwacht je wel in een week terug. Ze is ongeveer anderhalve dag hier vandaan voor jou als mens. Rust goed uit want het wordt een zware tocht. Bij de poort zullen ze je nog een pijl en boog geven zodat je je eigen prooi nog kan vangen. Alleen maar op water en brood is natuurlijk ook niet echt lekker."

Ik knik hem dankbaar toe terwijl Jace gezicht nog meer op onweer komt te staan. "het is maar een soldaat!" fluistert hij tegen Raphael. Waarschijnlijk expres zo hard dat ik het ook zou horen. Raphael reageert er niet op en geeft aan dat ik weg kan. Ik buig naar ze en zeg. "Prins, Jace" en loop dan weg. Ik hoor Jace nog geirriteert grommen.

Bij de poort krijg ik zoals gezegd een boog met 10 pijlen. De pijlen stop ik in het zij vakje in de rugzak. 1 van de wachters buigt naar me toe en zegt: "Succes man. Ik hoorde dat het meisje best...pittig is" Ik lach even en loop dan de poort uit. Het donkere woud in.