ACI TÜTÜN (Tütün Serisi 1. Kitap)

16

Selam sevgili okurlar 🙋‍♀️

Acı Tütüne göstermiş olduğunuz ilgi için çok teşekkür ediyorum. Diğer hikayelerim Yer Altından Papatyalar ve Kupa Kızı na da bekliyorum.

Keyifle okumanız dileğiyle. Sağlıcakla kalın canlarım 🌹

Adıyaman Türküsü (İlkay Akkaya)
Şiddetle tavsiye ederim.

*

Abi dediğim insan yapmıştı o fenalığı bana. Hemde utanmadan aylarca yüzüme bakmış!. Benim çaresizliğimle eğlenmiş, bana kol kanat geren tek insanı da bana düşman etmeye kalkmıştı. Lanet ediyordum ona. Abi dediğim günlere. Adam dediğim dilime...

Aklım almıyordu. Bir insan başka bir insana o kötülüğü nasıl yapabiliyordu?. Onu hayattan kapatacağını bile bile nasıl dokunabiliyordu?. Tecavüz ettiği sadece bendeni değil ruhuna da o kötülüğü yaptığını bile bile nasıl?. Nasıl!. Çok nasıllarım ama koskoca hiçlerim vardı o zamanlar sadece. Kadir duvar dibine çökükken ben yere yapışmıştım. Kimse utancımla, üzüntümle baş edemezdi. Tüm herşeye ben göğüs germeliydim!. Nasıl olacaktı?. Nasıl yaşayacaktım?.

Nefes alamaz olmuştum!. Kocamın abisinden hamileydim...onun tarafından fenalığı uğramıştım....ve yine onun yüzünden canımdan olabilirdim. Ne demişti kim bilir Kadir'e?. Ne yalanlar uydurmuştu?. Üstünün başının haline bakılınca eve gelmeden evvel kiminle kapıştığı apaçıktı. O yüzdendi o kötü bakışlar...Zeliş'i bırak demeler...

Yitmiş gitmişti hayatında ki tüm güzellikler o günkü gibi. O tarlada hissettiklerim gibi. O zaman öldüğümü sanıyordum ya asıl ben Mehmet denen canavarın bana yaptığı kötülüğü öğrendiğim zaman ölmüştüm. Bakamazdım kimselerin yüzüne. Yaşayamazdım köyde. Bana şiddet uyguladığı için Kadir'e kızsam , kırılsam da bana yaptığı suçlama, yaptığımı sandığı kötülük daha da dokunmuştu bana. Oysa ben kendimi ne denli mahçup hissediyordum ona. Bir kez daha karartmıştım hayatını. Bir kez daha düşmüştüm hayatının orta yerine.

Yarın öbür gün duyulsa?. Katlim kesindi. Ben kendime üzülmüyordum da kabullenmek istemediğim sabinin ne suçu vardı?. Onun ne günahı vardı?. Gözlerini böyle bir dünyaya açmak hakkı mıydı o zavallının?. Değildi?. Ne onun ne benim ne de Kadir'in hakkı değildi...

Ben sindiğim yerde battığım çamuru düşünürken Kadir duvardan sökülüyor, bana yuva olan sandığın üzerine oturuyordu. Bir daha da kalkmadı gece boyunca ordan. Bende yıkıldığım yerden kalkmadım. Bütün gece Kadir sigarasını söndürmedi bende akan gözyaşlarımı dindirmedim.

Kapı çaldı açmadık, şafak söktü bakmadık, seslendiler duyamadık...

O gün hiç dışarı çıkmadık, kimseyle konuşmadık, yerimizden kımıldamadık.

Hayattan koptuk biz o gün Kadir'le. Akşama doğru kırılır gibi çalınca kapı oraya doğru adımlamıştı kocam. Kapıyı kilitlediği çengelden kilidi çekerek, kapı önünde sıra sıra olan ev ahalisine bakmıştı. Sevda yengem endişeli, kızlar korkmuş, amcam kızgındı.

"Nedonız oğul içerde?. Neden ses etmonız?.

"...".

Ne benden nede kocamdan tek ses çıkmamıştı. Çıkacak seste kalmamıştı zaten.

"Neden ses vermonız?. Ne sıkıntınız var?".

Titriyordu yine duraklarım. Ne hallere düşürülmüştüm. Hiç suçum yokken ailemin yüzüne bakamaz olmuştum. Hayatımda ilk defa beddua ediyordum ben o gün. Bana bu kötülüğü yapan insan müsveddesine halkımı helal etmiyor, iki cihanda da gün yüzü görmemesini diliyordum.