ACI TÜTÜN (Tütün Serisi 1. Kitap)

12

Selam sevgili okurlar 🙋‍♀️

Acı Tütüne göstermiş olduğunuz ilgi için çok teşekkür ediyorum. Diğer hikayelerim Yer Altından Papatyalar ve Kupa Kızı na da bekliyorum.

Keyifle okumanız dileğiyle. Sağlıcakla kalın canlarım 🌹

Yetişkin unsurlara yer verilmiştir. Küçük okuyucular bu bölümü es geçin canlarım ❤

*

Sandığın hemen üzerinde Kadir oturuyor bense mahremi üzerinde kıvranıyordum. Söz vermiştim de, sözümü tutmak ne denli kolay olacaktı?. Bir kaç ay geçmişti henüz o gecenin üzerinden. Kendimi kocama teslim edecekssem bile korkuyordum. Elimde değildi. Üstelik bütün gece sinirli ve gergindi Kadir. Ya sinirini benden çıkarmaya çalışırsa diye de düşünmeden edemiyordum. Yanılıyordum aslında. Ona karşılık verince işin öyle olmadığını görecektim. Ama önce hareketsiz kalacak, dokunuşlarına kaskatı kesilecektim.

Altımda pijama olmayışı Kadir'e kolaylık sağlıyor, yaralı bacağıma dokunmadan diz kapağımdan yukarıya doğru tırmanıyordu parmakları. Sertti Kadir!. Bunu sadece üzerinde oturarak anlamamıştım. Dokunuşunda da sertlik vardı.

Ürkek bir serçe gibi pır pır atıyordu kalbim. Ben vazgeçtim dokunma diyemiyorum. Diyemezdim!. Ne yapmalı o zaman?. Hem kendime hemde ona verdiğim sözü mü tutmalı, yoksa korkularıma yenilip avuçlarından mı kaçmalı?. Ne yapmalı Zeliş?.

Ben o sıralar Kadir'i de anlamıyordum. Başkasını severken bana nasıl dokunabiliyordu?. Bitti diyordu da bir günde bitecek bir şey miydi sevda?. Sevda dedikleri çok mu basitti yoksa Kadir'in hisleri mi basitti?. Ayrımına varamıyordum. Hangisinin daha kötü olduğunu bilmiyor, sevda böyle bir şeyse içimde yeşeren tomurcukları soldurmak istiyordum.

O geceki cesaretim Kadir'in elleri bacak içlerime değince bitiyordu. Biten cesaretim miydi ben miydim belli değildi. Eğer o gece başıma o fenalık gelmese belki bende kocamın ellerine kendimi sunabilirdim. O dokundukça gül goncası gibi açabilirdim.

Kadirin bir eli göbeğimi okşuyor diğer eli eteğimin altından mahremime yol alıyordu. Korksam da kadınlık duyguları, hormanları olsa gerek kanım ısınıyordu. Isınsada kanım, korkum vardı halen. Mahremime giden elini buluyordu elim. Saklıma varmadan o el durdurmalı, benim için fazla olduğunu anlatmalıydım.

"Kadir...ben...korkom..."

Okşayan elleri duruyor, indiriyordu beni kucağından. İstemesemde onu hayal kırıklığına uğratmam üzüyordu beni. Kocamdı hakkıydı dokunmak ellemek. Ama yapamıyordum, bırakamıyordum kendimi. Bana o geceki yaşananlar gibi olamayacağını, bana dokunurken başka birini düşlemediğini duymalıydım. Duymalıydım ki bir olabilelim.

"Acıtma...".

Ayakta dikilmiş birbirimizin yüzüne bakıyorduk. Koyulaşmıştı gözleri. Benim ürkek bakışlarım onun haşin bakışlarına çarpıyordu.

"Bırahta biz olalım!. Sen varsın dedim. Ben varım dedim. Unut o geceyi. Unut ki yaşayabilelim!".

"Çok canım yandı Kadir. Çok. Sen acıtmazsın ama. Sevmesen de acıtmazsın".

O sözlerden sonra direnmedim. Beni kendine katmasına izin verdim. Önce penye bluzum sıyrıldı üzerimden, sonra da lastikli eteğim. Ben o gece banyoda olduğumdan daha giyiniktim karşısında ama ruhum çıplaktı. O gün dokunmayacağını biliyordum. Abimdi o zaman. Ama şimdi hem kocamdı, hemde bana dokunacaktı.

"Korkma...düşünme...dokun bana Zeliş. Dokun ki alış. Alış ki sevebil".

Dediğini yaptım bende dokundum ona. 17 yaşımın toyluğuyla dokundum kocama. Gömleğinin düğmelerini birer birer söktüm. Yüzüm çok yanıyor ama. Çok ta utanıyorum. İlerisine gücüm yok. Anlıyor Kadir. Üstlemiyor. Pantolununu çıkarıp bir köşeye atıyor.