ACI TÜTÜN (Tütün Serisi 1. Kitap)

17

Selam sevgili okurlar 🙋‍♀️

Acı Tütüne göstermiş olduğunuz ilgi için çok teşekkür ediyorum. Diğer hikayelerim Yer Altından Papatyalar ve Kupa Kızı na da bekliyorum.

Keyifle okumanız dileğiyle. Sağlıcakla kalın canlarım 🌹

Medyada: Seha Okuş (Hasretinle Yandı Gönlüm)
Mutlaka dinleyin.

*

Sesindeki hayal kırıklığı yüzümde ki korkuyu görünce dağıldı. Anladı benim ne kadar koktuğumu. Gözleri ben yerine bana adımlayan ama kardeşi gelince adımları yarıda kesilen abisine yöneldi. Kırgınlık, kızgınlığa dönüştü. Kadir artık hayal kırıklığıyla değil, nefretle doluydu.

"Nedon len sen?. Şerefsiz!".

Şerefsiz dediği gibi abisinin üzerine atılmıştı. Göz açıp kapayıncaya kadar yerdeydiler. Sanırım ben gerçekten lalliktim(dilsiz). Onlar yerde birbirlerini öldürmeye uğraşırken benden çıt çıkmadı. Bir o cani üste geçiyor Kadir'i benzetiyor, bir Kadir üste geçiyor onu pataklıyordu. Beni düştüğüm kuyudan yengemin çığlığı çıkardı.

Meğersem tarlada Kadir ağabeyini göremeyince kıyametleri koparmış bir hışımla eve çıkmıştı. Ev ahalisi de onun ani çıkışından korkup bir kere daha kardeş kavgası olmaması için peşi sıra eve koşuşturmuştu. Koşturup gelenler yerde iki kardeşi kavgaya tutuşmuş, beni de onları izler bulunca çığlığı bastılar. Öyle ki yan taraftan Şendure bile ne oldu diye bakmaya gelmişti.

Yengemler hemen ayırmıştı iki kardeşi. Kadir'in kardeşleri ve annesi düşman bakışlarla bana bakıyor, tüm bunlara sebebiyet verenin ben olduğumu biliyor gibi tavır alıyorlardı. Ellerimdeki köpük kurumuş ellerim yapış yapış olmuştu. Donmuş ve çaresiz bir haldeydim. Herkesler o caniye koşturup yarası var mı diye başına, koluna neresine baktıklarına umursamadan elliyorlardı. Kimsenin kocama baktığı yoktu. O an anladım ki kimse bize artık eskisi gibi davranmayacak. Ne bana ne de Kadir'e.

Zamanla hor görülecek, istenmeyen muamelesi görecektik. Oğluna, kardeşlerine kıyan bu aile bana ne yapmazdı?. Hele de karnında bir günahın tohumunu taşıdığımı bilseler bana ne eziyetler çektirirlerdi?. Ne küfürler, ne dayaklar atarlardı.

Ama şanslıydım. Bir kaç gece öncesine kadar bana el kaldıran o bile olsa kocam bana sahip çıkacak, ailesine benim için karşı çıkacaktı. Bebeği öğrenmelerine müsaade etmeyecek, zamanı gelince elimden tuttuğu gibi alıp götürecekti çocukluğumu tüketen o köyden.

Kimsenin Kadir le ilgilenmediğini görünce dayanamadım ona gittim. Bir kaç gün önce ona uzanan kollarımı kırsada ben yine kırılmış kollarımı ona uzattım. Başka çarem yoktu ondan başka. Evlendiğim günden beri görmediğim babam mı çaremdi? Yoksa her fırsatta sırtıma sopayla vuran analığım mı?. Yoksa daha oğluyla ilk kavgamızda bana sırt çeviren iğneli laflarıyla yara içinde bırakan yengem mi?. Kimdi Kadir den başka bana çare?.

Yalan yok çok incitmişti beni. Asla yapmaz desem de el kaldırmıştı. Kırıldığım yerden birde o kırmıştı beni. Yaptıkları bana çektirdikleri için onu asla affedemeyecektim. Ama onun bana yaptığı gibide ona sırt çevirmeyecektim. Evliliğin sadece iyi gün birlikteliği olmadığını daha 17 yaşında farketmiş olan ben, kocamı yanlız bırakmayacak ikimiz içinde yeni bir sayfa açacaktım.

Burnundan kan akıyordu. Pislik çok kötü vurmuştu Kadir'e. Elimi kaldırınca itecek korkusu yaşadımsa da itelemedi beni. Aksine o zamana kadar görmediğim bakışlarla baktı bana Kadir. Sadece özür, minnet, utanmışlık yoktu. Sevgi de vardı. Aşkta vardı o gün gözlerinde.