Fanustaki Balık✔️

7. Bir Kalbin Parça Parça Dağılması

Multimedya:Alvina Günev

#Aaron-U Turn Lili

🕳️

Mutfağa girip kendime kahvaltı hazırlayacakken dün ki konuşma geldi aklıma. Eğer ben yemezsem çöpe gideceğini söylemişti. Bana neden yemek verdiğini bilmiyordum. Şimdiye kadar neden hiç karşılaşmadığımızı da bilmiyordum. Ayrıca hikayesini bilmeyen bir tek ben miydim? Acaba mahallede uzun zamandır yaşayan biri, o teyzeyi tanır mıydı?

Kahvaltı hazırlamayı boşverdim ve dün kapının önünde çıkarıp kenara koyduğum ceketimi kaldırıp astıktan sonra montu üzerime giydim ve fermuarını kapadım. Dün bıraktığım yerde olan çantamı omzuma asıp gözüme çarpan sarı bereye gülümsedim. Allah'ım, sarı bereye gülümseyebilecek hale gelmiştim. Oysa ben, komik bir şey olduğunda bile kolay kolay gülmezdim.

Allah'ım balık olduğum zaman gülemeyeceğim, bu yüzden balığa dönüşürken son kez gülümseyeceğim.

Daha fazla düşünmeden bereye uzanıp başıma geçirdim ve apartmanda sigara içmenin yasak olduğunu umursamadan sigaramı yakıp evin kapısını açtım. Zaten merdivenleri aceleyle inip dışarı çıkacaktım, çok kokacağını sanmıyordum. Otobüs gelmeden bitirmem gerekiyordu. Zemin kata vardığımda açılan kapı beni duraksattı.

"Sigara mı o?" Gelen kaba ses, beni ürküttü.

"Binanın içinde niye yakıyorsun? Dışarı çıkana kadar bekleyemiyor musun?" Başımı çevirip bana tersçe söylenen adama baktım. O, korkunçtu. Yapmak istediğim tek şey, saklanmaktı. Otuz beş yaşımı çağırmayı ve yirmi dört yaşımı saklamayı istedim o an. Otuz beş yaşındaki Alvina, nasıl konuşması gerektiğini bilirdi belki de. Bir şeyleri aşmış, korkularını yenmiş olurdu.

"Hala duruyorsun. Ya çık git ya da söndür şu sigarayı." Dudaklarımı birbirine bastırdım ve hızlı adımlara dış kapıya yürüdüm.

"Şeytan diyor al sigarasını vur ağzına, ama işte..." Titreyen ellerimle kapıyı açmaya çalıştım ancak her zamanki gibi buz tutmuş ellerim ve korkudan titreyen ruhum kapıyı açmakta başarılı olamadı.

"Kapıyı da mı açamıyorsun? Sigarayı yakarken iyi ama. Sizin gibiler yüzünden leş gibi kokuyor apartman." Bana doğru yaklaştığını görünce arkama dönüp ona baktım.

"Gelmeyin. Açabilirim ben." Parmaklarım arasından düşen sigarayı umursamadım ve gittikçe yaklaşan adam bana ulaşamadan kapıyı açıp dışarı çıktım. Adam yere uzanıp sigarayı aldı ve bana doğru fırlattı.

"Bu apartmanda yaşıyorsan kuralları bileceksin." Hafifçe eğildim.

"Özür dilerim." Hızlı hızlı inip kalkan göğsümü sakinleştirmek için arkamı döndüm ve elimi kalbime bastırıp olduğum yere çöktüm.

Allah'ım nolur, nolur beni hemen şimdi balık yap. Artık insan olmak istemiyorum. Allah'ım, insanlardan çok korkuyorum.

"Ben de bir insanım." Tanıdık ses beni yerimden sıçratmıştı.

"Ama onun gibi değilim. Her insan kötü değildir, endişelenme." Önümde eğildi ve ona bakmam için başını da eğip benimle göz göze gelmeye çalıştı. Şıpır şıpır akan gözyaşlarımı görsün istemiyordum. Başımı kaldırmayı istemiyordum.

"Balık olduğunu ve benimde gözyaşlarını görmediğimi farz edelim." Başımı kaldırdım ve sonunda istediği şeyi yapıp ona baktım. Gülümsedi.