Ve kadın, git gide soğuk suya gömüldü.
Gözlerini kapatır kapatmaz, onu gördüğü ilk ana gitmişti.
Tıpkı o zaman yaptığı gibi, soğuk suda olmasını umursamadan yine yaptı. Gülümsedi.
Her şey ufak bir tebessümle başlamıştı zaten.
Yine elini tutmak istiy...
Uykumdan uyanmaya çalışıyordum. Bunun bir kabus olduğunu söylüyordum kendine tekrar tekrar. Boğazıma sarılmış ve beni yatağa bastıran kolları tırnaklarım çiziyor, kolları kan içinde bırakıyordu. Ancak yine de boynum adamın ellerinde hapisti. Gözümden yaş akıp saçlarıma karıştığında dudaklarım aralandı. Yatağa çakılmış gibiydim. Hareket edemememin yanı sıra, çığlık dahi atamıyordum. Yapabildiğim tek eylem ağlamak ve korkunç sırıtışına sahip adamın kollarını yolmaktı.
"Sana, senden gitmeyeceğimi söyledim." Diye bağırdı yüzüme doğru eğilerek.
"Benden kurtulamayacağını söyledim sana, Alvina. Kendini sevmeye çalıştığın ilk anda, sana sevmemen gereken tüm nedenleri sıralayacağım." Bu cümlesinden sonra bir anda varlığı yok oldu. Hızla doğruldum ve boğazımı tutarak öksürmeye başladım. Çevreme bakındım hızlıca, tahmin ettiğim gibi sanki hiç olmamışçasına yoktu odamda. Tırnaklarıma baktım. Bakımsız tırnaklarımda kana dair bir şey yoktu. Ellerimle yatağa vurdum ve çığlık çığlığa bağırdım.
"Çık kafamın içinden. Çık!" Saçlarımı tutup çekiştirerek kendimi yatağa bıraktım ve sinirle tepinmeye başladım yatağın içinde.
"Bıktım böyle yaşamaktan." Bacaklarımı kendime çekip kollarımı sardım ve gözyaşlarına boğuldum. Sanki ne kadar çok ağlarsam, o kadar iyi gelecekmiş gibi ağlamaya başladığımda odamın kapısı açılmıştı.
"Alvina?" Barış'ın sesini duyunca gözlerim hızla açıldı ve doğrulup ona baktım. Ev anahtarlarını yaklaşık on gün önce ona vermiştim fakat şimdiye kadar böyle geldiği olmamıştı.
"Aradım seni birkaç kez. Kapının önünde de çığlıklarını duyunca korkup daldım direkt içeri, çat kapı." Saçlarımı elimle rastgele karıştırarak ona baktım.
"İyi ki geldin." Gülümsedi ve odaya girip kapıyı kapadı arkasından. Kollarımı iki yana açıp yanıma ulaşmasını bekledim. Nefes nefese kalmış bir hali vardı. Anlaşılan çığlıklarımı duyduktan sonra strese girmişti. Elindeki anahtarı ve telefonu masaya bırakıp beni kolları arasına aldı ve başım göğsüne yaslandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir elini saçlarıma yaslayıp okşamaya başladı. Gözlerimi kapadım korkuyla. O korkunç adamın görüntüsünü görmekten ölesiye korkmama rağmen Barış yanımdayken hiçbir zaman görmemiştim onu. Sakin bir nefes dudaklarım arasından döküldü odaya. O an Barış'ın tişörtünü sıkı sıkı tuttuğumu fark edip gözlerimi araladım.
