Fanustaki Balık✔️

11.İnsan Bazen Kaçtığına Sığınır

Multimedya: Barış Yılmazay

#Rival&Max Hurrell-Demons

🕳️

Zil ısrarla çalmaya devam ettiğinde yataktan öyle bir kalkmıştım ki başım dönmüş, ayaklarım birbirine dolanmıştı. Neyse ki düşmeden veya başıma bir şey gelmeden kapıya ulaşabilmiştim. Kapıyı açtığım an karnıma kar topu yememe gözlerim büyüdü.

"Bu da ne? Kar mı yağmış? Uyuyordum, henüz görmedim bile." Barış montunun şapkasını çıkardı ve kollarını silkeledi.

"Sen birde dışarısını gör. Öyle güzel ki Alvina. Hadi hazırlan da oynamaya çıkalım." Biraz kenara çekilip içeri girmesi için ona yol verdim.

"O halde ben hazırlanırken sen de içeride bekle beni." Başıyla onaylayıp burnunu çekti ve içeri girdikten sonra beresi ile atkısını çıkardı.

"Evin sıcacık. İçim ısındı, iyi oldu girdiğim." Kaşlarım çatıldı.

"Sıcak mı? Ben hep üşüyorum ama." Oturma odasına girip koltuğa oturdu yavaşça.

"Sana, benim yanım dışında her yerde üşüyorsun dedim zaten." Kapı eşiğine yaslandım.

"Neden acaba?"

"Belki de seni en çok ben sevdiğim için, sevgim seni ısıtıyordur. Hm?" Başımı sağa sola sallayıp güldüm ve onu daha fazla bekletmemek için hızlı adımlarla odama girip en kalın kıyafetlerimi giydim. Montumu giyip, beremi de taktıktan sonra hazırdım bile.

"Çıkabiliriz." Sesimi duyduğu sıra yavaşça ayağa kalktı. Montu hala üzerindeydi. O bana gelirken bende ona doğru birkaç adım attım. Parmaklarım montunun fermuarını yakaladı ve çenesine kadar çekip kenara bıraktığı atkısını da atkıp boynuna sardım.

"İşte böyle." Elimle göğsüne bir iki kez vurduğumda o beresini takıyordu.

"Şimdi de sen beni marul yaptın." Güldüm ve aylar önce bana verdiği cevabı verdim.

"Ama tatlı bir marul." Onunla dikleşmem onu güldürdüğünde dolabın üzerindeki anahtars uzanıp bana verdi.

"Anahtarını unutma. Yoksa bana gelmek zorunda kalırsın." Koluna sertçe vurup gülmemek için dişlerimi birbirine bastırdım.

"Aklın fikrin oynaşta." Gözlerini kırpıştırıp dudağını bükünce elimle dudağına vurdum çok sert olmayacak bir şekilde.

"Bakma şöyle, çizmeli kedi bakışıyla." İkimizde didişe didişe evden çıktığımızda kapıyı kilitlemiş ve montumun cebine koymuştum. Kolunu omzuma atıp beni kendine çekti ve merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladık. Barış dış kapıya geldiğimizde beni bıraktı ve ağır demir kapıyı açıp eliyle dışarıyı gösterdi.

"Barış... İnanamıyorum. Deniz yıldızı olma şansım var resmen." İkimiz beraber kara adım attığımızda kulağıma dolan ses bana gerçekten keyif veriyordu.