Ve kadın, git gide soğuk suya gömüldü.
Gözlerini kapatır kapatmaz, onu gördüğü ilk ana gitmişti.
Tıpkı o zaman yaptığı gibi, soğuk suda olmasını umursamadan yine yaptı. Gülümsedi.
Her şey ufak bir tebessümle başlamıştı zaten.
Yine elini tutmak istiy...
Yavaşça ayağa kalktım ve arabanın ön camına tutunarak başımı geriye atıp rüzgara saldım kendimi. Gözlerim kapandı sakince. Bu an, bir şeyler düşünsemde düşüncelerimin bedene dönüşüp beni boğmaya çalışmadığı nadir anlardandı.
Bu an, yaşadığımı hissettiğim bir andı. Sanki huzurlu bir hayatım varmış gibi düşündüm. Tatillerde ailemin yanına gitmemiş, telefondan gitmediğim için kavga etmemişim gibi düşündüm. Ben gitmiyorum diye kızdıkları için onların gelmesini umut etmemişim gibi düşündüm. Arkadaşlarımın beni anladığını, Barış'ın ömür boyu hayatımda olacağını düşündüm. O an tüm olumsuzlukların aksine, olumlu düşündüm. Biraz daha yaşayayım, belki de son kez gülümseyebileyim huzurla diye.
Kollarımı havaya kaldırdım ve gözlerimi açıp çığlık çığlığa bağırdım. Dudaklarım arasından kaçan her çığlığımın kötü düşüncem olup bedenimden uzaklaştığını düşünmek istedim. Beynimi yiyip bitiren o siyaha bulanmış düşüncelerimin artık yok olduğunu hayal ettim. Beni çevreleyen kötü insanlar vardı. Takip eden, gözleriyle süzen ve bakışlarını üzerime diken. Bu insanlar yetmezmiş gibi düşüncelerim insan olmuştu. Anlamıyorlar mıydı korkuyordum insanlardan. Güvende hissetmiyordum. Korkmadığım tek insan Gül teyze, Barış, Gökhan ve Nazlı'ydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barış bir eliyle aşağı indirdiğim kolumu kavradı.
"Ya tutun, ya otur. Sana bir şey olur endişesinden yola odaklanamıyorum." Güldüm ve dediğini yaptım. Sakince yerime oturup ekstra emniyet kemerimi bağladım.
"Şimdi nasıl, odaklanabilir misin yola?" Yandan bir bakış atıp yanağımdan makas aldı.
"Aslında sen yanımda oldukça hiçbir şeye odaklanamam." Bacaklarımı kendime çekip başımı koltuğa yasladım.
"Bende sen yanımdayken tüm mutluluklara odaklanabiliyorum. Bu yüzden sakın beni bırakıp gitme. Eğer gidersen tüm mutsuzlukların içinde boğulur giderim ben." Elini bacağıma koydu ve tutmamı bekledi. Saniyeler içinde parmaklarımızı kenetledim. Ve eğilip dudaklarımı bastırdım eline.
"Barış..." Diye mırıldandım.
"Efendim?" Parmak uçlarım parmaklarında gezindi.
"Ben sana aşığım." Elini benimkiyle beraber kendine çekti ve tıpkı az önce benim ona yaptığım gibi o da benim elimi öptü.
