Mysterious Section [COMPLETED]

Chapter XXXXI:Revelation

Napakadilim at halos walang makita si Tiffany sa pagdilat ng mga mata.

   "S-Sandro?" Pilit na hinahanap ng dalaga ang binata ng biglang magbukas ang pinto sa harapan nito.

    Nakakasilaw sa sobrang liwanag na nagmumula sa ilaw sa labas.

     Nakita niya ang taong hindi niya inaasahan na makita.

     "S-sophy?"

     "Buhay ka,Tulungan mo kong makaalis ." Ngumiti ito habang pilit inaalis ang mga tali nito sa kamay ngunit isang malapad na ngiti lamang ang gumuhit sa mga bibig nito.

   ---

"Aahh..."

   Nakahawak sa ulo si Ken habang nakasandal sa isang puno malayo-layo sa mansyon.

    "T-tiffanyy?!"sigaw nito habang pinipilit na hinahanap ang dalaga.

     Habang naglalakad ay nakita niya ang isang relo na nakalagay sa damuhan at may mantsa ito ng dugo.

    Muli niyang naalala ang nangyari lamang kanina.

Flashback

"Kasi ano?"

"Co'z there's no turning back" sabi nito at agad na binaril ang binata sa balikat na naging dahilan ng pagkahulog nito sa pababa.

Alam niyang papatayin siya ng mga ito ngunit pilit pa ring niyang dinidilat ang mga mata.

   "Ace,dalhin mo na sila" Rinig niya na utos nito sa lalaking nakatayo sa gilid nito.

   "A-ace?!" Isip nito.

   End of Flashback

"Ahh!"Nabigla siya sa sakit ng ngayon pa lamang niya napansin ang sugat sa braso nito.

    "Kailangan ko silang balikan"

     "Kailangan naming makalabas ng BUHAY"

---

   "AAHHHH!!" sigaw ni Tiffany ng makita ang pagbagsak ng katawan ni Sophy na wala ng buhay sa sahig at nakita ang taong nasa likod nito.

   NAKAMASKARA.

    Nilapitan niya ang katawan ng dalaga ngunit agad ding napalayo ng makita ang itsura nito.

     Ang malapad na ngiting inakala na gumuhit ay tila ginuhit talaga gamit ang matalim na bagay dito.Kita ang mga ngipin nito at patuloy na pagdurugo.

       "Isn't she beautiful?" Wika nito at tumawa ng malakas habang nilalaro ang kutsilyo sa kamay nito.

        Ngayon niya lamang napansin na may kasama siya sa loob ng kwartong iyon.

      Sina Martin,Ashley at Sandro na parehong mga walang malay .

"Bakit mo ba 'to ginagawa?!"

"Ano ba naging kasalanan namin sayo?!"

   Mga tanong na araw-araw niyang itinatanong sa sarili.

    "Ikaw, wala naman..."

     "Pero sila.." putol nito sa sinabi at tiningnan muna ang mga kasamang walang malay.

     "Marami !" Ang kaninang masaya ay napalitan ng poot at galit.

     Nahinto ang usapan nila ng pumasok sa kwarto ang isa sa mga kasama nito.