From nerd to popular •Dutch• {voltooid} (herschreven)

Hoofdstuk 11

P.O.V Emelie
"Heb je een leuke familie?" Vraagt Susan. "Ja, ze zijn geweldig" zeg ik glimlachend. "Gelukkig maar. Ik zou het vreselijk vinden als je bij een ander gezin het nog slechter zou hebben, want dan kon ik je alsnog zelf houden" zegt ze. "Dat kan ik goed begrijpen, maar ik heb het gelukkig heel goed getroffen."

"Wat heb je met je wang gedaan? Ik durfde het niet te vragen, maar het ziet er niet al te best uit" zegt Susan. "Een jongen op school mag mij om de een of andere reden niet en hij kwam in een gevecht met mijn beste vriend en toen ik ertussenin sprong, sloeg hij mij per ongeluk. Het is gebroken, maar het gaat al beter" "Doet de school daar niks aan?" Vraagt ze. "Nee. Ze merken het niet en ik zeg niks, omdat ze er toch niet veel mee kunnen en we zijn al bijna klaar met school" Ze knikt begrijpend.

Na nog een half uurtje gekletst te hebben, besluit ik om mijn vader te bellen dat hij kan komen. "Ik vond het heel fijn om met je te praten. Kom je snel weer een keertje langs?" Vraagt Susan aan mij. "Ja, dat komt goed! Is het goed als ik Liam nog even gedag zeg?" "Ja natuurlijk. Het is de eerste kamer links" Ik knik glimlachend en ga naar boven.

Ik klop op de deur en al snel hoor ik dat ik binnen mag komen. "Hey" zegt hij glimlachend, terwijl hij opstaat van zijn bed. "Hey, mijn vader komt er zo aan, dus ik wilde even gedag zeggen" Liam knikt en loopt naar me toe, voordat hij zijn armen om mij heen slaat.

Ik sluit genietend mijn ogen. Deze knuffel geeft een heel ander gevoel dan als ik met Scott knuffel. Er zit toch een soort connectie die ons samen verbind. Ik trek me weer terug en kijk hem glimlachend aan. "We appen elkaar wel weer, goed?" Liam knikt. "Zeker. En houd je taai op school hè. Als het erger wordt moet je me bellen en dan sla ik hem in elkaar" zegt hij boos. "Ik kan wel voor mezelf opkomen" Hij moest eens weten...

Ik hoor de bel beneden gaan en samen lopen we naar beneden. Susan heeft de deur al open gedaan en ze stellen zich aan elkaar voor. "Nou jullie zo naast elkaar staan, is het wel heel opvallend dat jullie tweeling zijn" zegt Susan met een grote glimlach. "Als we niet zo erg op elkaar leken, waren we er op het feestje misschien nooit achter gekomen dat we een tweeling zijn" zeg ik grinnikend. Liam kijkt me met waarschuwende ogen aan ik kijk hem vreemd aan. "Feestje?" Vraagt Susan bang.

Oh shit... Ik heb Liam in grote problemen gebracht.

"Je hebt het me niet eens verteld" zegt ze met tranen in haar ogen. Het ligt heel gevoelig bij haar en dat snap ik heel goed... Oh god Emelie, wat heb je gedaan.

Mijn vader wenkt me dat hij naar de auto gaat en ik knik goedkeurend.

"Sorry mam, ik wilde je niet bezorgd maken" zegt hij met spijt. "Je weet dat ik het haat als iemand liegt. Je hebt niet gedronken toch?" Vraagt ze, terwijl ze Liam met grote ogen aankijkt. Hij schudt resoluut zijn hoofd. "Nee, ik heb niet gedronken. Dat zou ik echt niet doen" zegt hij, terwijl hij zijn armen om haar heen slaat. Ze begint te huilen en ik sta er ongemakkelijk bij.

Nu weet ik waarom Liam zij dat zijn moeder hem ging vermoorden als hij iets zou drinken...

Al snel is Susan weer rustig en kijkt ze ons glimlachend aan. "Het maakt niet uit. Maar zeg het voortaan alsjeblieft" zegt ze dan tegen Liam. "Doe ik mam, sorry"

Ik zeg ze allebei gedag en bij Liam fluister ik een 'sorry' in zijn oor. Hij zegt dat het niet erg is en dat hij blij is dat ze het nu weet. Ik glimlach nog even naar Liam en Susan en dan loop ik naar de auto waar mijn vader al in zit. Ik doe mijn gordel om en dan vertrekt hij. Ik zwaai nog even en als we de hoek om zijn, laat ik me zuchtend in de stoel zakken.

"Was het een goed gesprek?" Vraagt mijn vader. "Ja, ik begrijp heel goed waarom ze een van ons heeft laten adopteren. Ze was pas zeventien toen ze ons kreeg en haar ouders hadden het ook al niet breed" "Het lijkt me vreselijk om mijn eigen kind af te moeten staan, maar ik ben blij dat we jou hebben mogen adopteren" zegt mijn vader glimlachend, terwijl hij een hand door mijn haren haalt. Ik glimlach terug en leg dan mijn hoofd tegen het raam van de auto aan.

Als we thuis aankomen, vragen mijn moeder en Scott meteen hoe het is gegaan. Mijn vader en ik gaan op de bank zitten en ik vertel het hele verhaal. "Jeetje wat heftig om mee te maken" zegt mijn moeder medelevend. Ik knik instemmend.

"Ik ga naar bed toe" zeg ik, terwijl ik opsta. Ik geef ze alle drie een kus op de wang en loop dan naar boven toe om me klaar te maken om te gaan slapen.

Als ik ik bed lig, sluit ik genietend mijn ogen. Het was me een dagje wel...