From nerd to popular •Dutch• {voltooid} (herschreven)

Hoofdstuk 18

P.O.V. Emelie
Ik kom aan bij het huis van Pim en loop naar de voordeur toe. Ik bel aan en al snel wordt de deur open gedaan door Pim. Hij heeft Mirte in zijn armen en het ziet er heel lief uit. "Hey" zeg ik glimlachend. "Hey, kom binnen" Hij laat me naar binnen en vraagt of ik iets wil drinken. "Doe maar een glaasje water" Hij knikt en loopt naar de keuken toe, terwijl hij Mirte nog steeds in zijn armen heeft.

Ik loop alvast naar de woonkamer en zie Aisha op de bank zitten, terwijl Winston op de grond met zijn autootjes aan het spelen is. "Hey Aisha, gefeliciteerd" zeg ik. Ze staat op en geeft mij een knuffel. "Dankjewel. Het is alweer lang geleden dat we elkaar hebben gezien" Ik knik instemmend. "Hoe gaat het?" Vraag ik. "Goed hoor, alleen nog een beetje moe" Ik knik begrijpend.

Pim komt de woonkamer inlopen met een glas water. "Thanks" Hij gaat op de stoel zitten en legt Mirte weer goed in zijn armen. "Ze is echt een schatje" zeg ik. "Wil je haar vasthouden?" Vraagt Pim. Ik knik en Pim legt Mirte in mijn armen. Ik glimlach naar het kleine baby'tje in mijn armen en wrijf met mijn wijsvinger over haar wangetje heen. "Deze komt in het plakboek" zegt Aisha vrolijk, terwijl ze hem aan mij laat zien. "Kan je die doorsturen?" Vraag ik. "Natuurlijk" Ze stuurt hem door en al snel voel ik mijn telefoon in mijn kontzak trillen.

Na een halfuurtje gezeten te hebben, lopen we naar de kelder toe waar de sportzaal is. Ik trek mijn vest en mijn trainingsbroek uit en warm mezelf een beetje op, zodat Pim een aantal spullen kan klaarleggen.

"Je neus ziet er trouwens lekker uit" zegt Pim. "I know" zeg ik zuchtend. "Ik had mijn gezicht niet goed beschermd toen ik afgeleid was" zeg ik. "Ik denk dat we daar vandaag wel iets aan kunnen doen" "Hopelijk word ik dan minder in m'n gezicht geraakt. Het begint een beetje op te vallen op school" "Dat snap ik. Make-up verbergt niet alles" Ik knik instemmend. Ik heb m'n make-up er by the way afgehaald voor de training, want anders gaat het door het zweet druipen en dat vind ik goor. Aisha is het al gewend dat ik er soms zo uitzie en Winston was meer bezig met zijn autootjes, dus die heeft het ook niet gezien.

Als Pim klaar is, beginnen we met de training. Ik moet eerst een beetje aan mijn aanvallen werken en al snel gaan we over op de verdediging. "Als je niet aan het aanvallen bent, moet je altijd je gezicht beschermen, want dat is het meest gevoelig" zegt hij. "Nee hoor, dat zijn mijn borsten. Weet je wel niet hoeveel pijn dat doet! Ik spreek uit ervaring" zeg ik serieus. Pim kijkt me droog aan en dan beginnen we allebei te lachen.

"Nou, genoeg gelachen, we moeten weer aan het werk. Ik word niet betaald om niks te doen. Dus, als je niet aan het aanvallen bent, moet je je gezicht beschermen" begint hij opnieuw. Ik knik en zo oefenen we nog een beetje, totdat het weer tijd is om naar huis te gaan.

————

Mijn wekker gaat om zeven uur af en ik sla hem kreunend uit. Ik wil niet uit bed... Ik draai me om en zonder dat ik het merk val ik weer in slaap.

————

Ik word wakker gemaakt door iemand die iets door mijn kamer heen schreeuwt. "Wat?" Antwoord ik geïrriteerd. "Het is alweer 8 uur geweest! Wordt dit een gewoonte?" Vraagt mijn vader. Ik zit meteen rechtop en kijk hem aan. "Ik ben weer in slaap gevallen" mompel ik. "Nou, kom je bed uit. Ik heb je ontbijt al klaar gemaakt. Ik kan je alleen niet brengen, want je moeder werkt tot laat en ik moet weer training geven" zegt hij.

Ik trek snel mijn broek en een oversized T-shirt aan en loop naar beneden. Ik pak snel mijn bril van het kastje af en zet die op. Zo, ik kan weer normaal zien...

Ik eet snel mijn ontbijt op die mijn vader voor me heeft gemaakt en geef hem een kus op zijn wang, voordat ik mijn lunch in mijn tas gooi en naar buiten loop, om mijn fiets te pakken.

Alsof ik al niet geïrriteerd genoeg ben, begint het onderweg ook nog eens te regenen. Fuck my life...

Ik kom al snel aan op school en zet gefrustreerd mijn fiets tussen andere fietsen neer en zet hem op slot.

Als ik richting de ingang loop, merk ik al snel dat er iets niet helemaal klopt. Alle leerlingen staren me met een bange blik aan en ik krimp een beetje ineen. Ik haat aandacht...

Ik loop naar binnen en daar is het niet beter. Iedereen, maar dan ook iedereen, kijkt me aan en ik kijk naar beneden toe. Wat is er aan de hand? Zie ik er anders uit dan normaal? Zit er iets op mijn gezicht of kleding?

Al snel kom ik aan bij mijn kluisje en zie ik Jacob staan. Ik kijk hem in zijn ogen aan en zie een schuldige en ook een bange blik in zijn ogen. Heeft iedereen vannacht een geest gezien die op mij leek?