From nerd to popular •Dutch• {voltooid} (herschreven)

Hoofdstuk 23

P.O.V Emelie
Niet veel later komen we aan bij het huisje van Thomas en Klara.

Oké, ik snap waarom Thomas bang was om het te laten zien, maar het maakt mij niet zoveel uit.

We zetten onze fietsen op slot en met z'n drieën lopen we naar binnen toe. Ik kijk rustig om me heen en het ziet er gezellig uit. "Wil je mijn kamer zien?" Vraagt Klara met pretoogjes. "Ja natuurlijk." Zeg ik met een glimlach. Klara pakt mijn hand vast en trekt me mee naar boven, waardoor Thomas en ik moeten lachen.

Klara gaat een kamer in en ik volg haar natuurlijk. Ik kijk rond en word stil. Dit is niet een kamer waar een 4-jarige in hoort te slapen en te spelen... Er staat een bed tegen de muur aan en ik zie hier en daar wat speelgoed liggen, maar ze heeft niet eens een kledingkast!

Ik weet dat Thomas er alles aan doet om haar gelukkig te maken en dat is ze zeker weten ook, dat zie je zo, maar ik zou haar zo veel meer willen geven. Ze is echt een schat van een kind... Dit verdient niemand.

"Wat vind je ervan?" Haalt Klara me uit mijn gedachten. Ik zet een glimlach op mijn gezicht en kijk haar aan. "Heel mooi" "Ja kijk! Ik heb deze gekregen voor mijn verjaardag" zegt Klara blij, terwijl ze een knuffelbeer voor haar houdt. "En heeft hij al een naam?" Vraag ik. Ze knikt. "Beertje" zegt ze trots. Ik kan een grinnik niet onderdrukken. Voorspelbaar...

Als ze al haar knuffels en poppen aan mij heeft voorgesteld, zeg ik tegen haar dat ik even met Thomas wil praten. "Kom je een andere keer met ze spelen?" Vraagt ze lief. "Ja, dat lijkt me heel leuk" Ze knikt enthousiast en ik sta op van de grond. "Ik kom zometeen nog even gedag zeggen" Ze knikt en begint met haar poppen te spelen.

Beneden zie ik Thomas op de bank zitten. "Hey" zeg ik. "Hey, wil je eigenlijk iets drinken?" Vraagt hij, terwijl hij opstaat. "Nee, dankje. Ik ga zo naar huis. Ik wilde alleen nog even met je praten" zeg ik. Thomas knikt en gaat weer zitten op de bank. Ik ga naast hem zitten en kijk hem aan.

"Hoe red je het hier?" Vraag ik. "Ik werk 6 keer in de week. Ik breng Klara dan naar een buurvrouw. Ze vind het geweldig dat ze op Klara mag passen, dus ze vraagt er ook geen geld voor." Legt hij uit. "Ben je niet uitgeput? Je lichaam geeft het dan toch een keer op?" Vraag ik. Thomas haalt zijn schouders op en kijkt me aan. "Ik ben het zo gewend dat het op de automatische piloot gaat." "Ja, dat begrijp ik wel, maar wil je niet eens een dagje vrij?" "Dat red ik niet met het geld en eten. Soms werk ik op deze dag ook, zodat ik wat extra verdien om Klara iets te geven" zegt hij met een glimlach.

"Zij is de enige die je nog gelukkig maakt hè" zeg ik glimlachend. Thomas knikt. "Anders had ik mezelf al lang van het leven beroofd" mompelt hij. Ik leg mijn hand op zijn schouder en hij kijkt me recht aan. "Ik ben er voor je" fluister ik. Hij glimlacht zwak. "Dankje"

"Ik moet gaan, want ik heb vanavond training en ik moet nog eten" zeg ik, terwijl ik opsta. "Ja, is goed" "Ik had Klara beloofd om te komen als ik weg zou gaan" "Je weet het te vinden" zegt hij glimlachend. Ik geef hem een lach terug en loop naar boven toe. Ik open de deur van Klara's kamer en zie het schattigste beeld dat ik ooit heb gezien.

Klara ligt op de grond te slapen met haar knuffelbeer stevig in haar armen. Ik loop naar haar toe en til haar voorzichtig op, zodat ik haar in haar bedje kan leggen.

Ik leg haar neer en trek het dekentje over haar heen. "Slaap lekker engeltje" fluister ik, terwijl ik haar een kusje op haar wang geef.

Ik loop de kamer uit en loop naar beneden waar Thomas staat te wachten. "Ze was in slaap gevallen, dus ik heb haar in haar bedje neergelegd" "Thanks" Ik pak mijn tas van de grond en open de voordeur. Ik draai me om naar Thomas en bedank hem dat ik langs mocht komen. "Je bent altijd welkom" zegt hij. "Doei" zeg ik. "Tot morgen" Ik knik en pak mijn fiets. Ik zwaai nog even naar hem, voordat ik op mijn fiets stap en naar huis fiets.

————

Ik word wakker door mijn wekker die af gaat. Ik zucht luid en sla mijn wekker uit. Ik ga rechtop zitten en rek me uit, waardoor ik kreun van de pijn.

De training van gisteren was zoooo zwaar! Ik heb zoveel spierpijn...

Ik stap uit bed en waggel naar beneden. Als ik aankom in de keuken, lachen mijn ouders en broer me uit. "Hou op! Het is niet grappig!" Zeg ik geïrriteerd. "Echt wel" zegt Scott. Ik geef hem een dodelijke blik, waardoor hij meteen stopt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht.

Ik ga aan de tafel zitten en begin vrolijk te kletsen met mijn ouders en Scott. "Kan ik vandaag afspreken met een vriendin?" Vraag ik. "Ja natuurlijk. Kom je hierheen of ga je naar haar toe?" Ik haal mijn schouders op. "Ik app het wel" zeg ik. Mijn moeder knikt goedkeurend.

Na het ontbijt staan Scott en ik op om ons boven klaar te maken voor school. Ik loop mijn kamer in en zoek een setje kleding uit en trek dit aan. (Zie media)

Ik loop naar de badkamer waar ik mijn tanden poets en mijn haar in een staart doe. Ik zet mijn bril op mijn neus en kijk goedkeurend naar mezelf. Kan er mee door.

Ik loop weer naar beneden en zeg mijn ouders gedag. "Tot vanavond" roep ik. "Tot vanavond schat!"

Ik pak mijn fiets uit de schuur en fiets op mijn gemakje naar school.