From nerd to popular •Dutch• {voltooid} (herschreven)

Hoofdstuk 28

Oh jeetje, ik zie ineens dat dit boek over de 70.000 reads heeft😳

Het gaat ineens zo snel! Bedankt allemaal voor het lezen🥰

Xxx Eline
————————————————————————

P.O.V. Emelie
Het is vandaag vrijdag en ik word met een glimlach wakker.

Thomas is gisteren nog blijven eten en daarna is hij naar Trudy toe gegaan om zijn zusje op te halen en naar huis te gaan.

Ik stap uit mijn bed en heb voor de eerste keer geen ochtendhumeur. Ik loop naar mijn kast waar ik een setje kleding uit haal en aantrek. Ik loop naar de badkamer waar ik een beetje make-up op doe en mijn bril op zet.

Als ik in de keuken kom, zitten mijn ouders en broer al aan de tafel. "Goeiemorgen" zeg ik vrolijk. Mijn ouders en Scott kijken me vreemd aan, waardoor ik grinnik. "Wat is er gebeurd met Emelie?" Vraagt Scott, terwijl hij om zich heen kijkt. "Ik heb een vriendje" zeg ik. "Oh, dat verklaart je vrolijke bui" Ik knik.

Na het ontbijt lopen Scott en ik naar boven. "Is het die Thomas?" Vraagt Scott uit het niets. Ik knik. "Hij dwingt je niet he?" Ik schud meteen mijn hoofd. "Hij is veranderd. Als je hem nu ziet zou je echt niet zeggen dat hij tot een paar weken terug mensen pestte." Zeg ik. "Dat hoop ik voor hem, anders sla je hem maar in elkaar" zegt Scott grinnikend. "Komt goed" zeg ik ook lachend.

In de badkamer poets ik mijn tanden en ik haal mijn schooltas uit mijn kamer. Ik loop weer naar beneden waar ik mijn jas en schoenen aantrek.

"Ik ga naar school!" Roep ik door het huis heen, terwijl ik naar de achterdeur loop. "Doei schat" hoor ik mijn vader van boven roepen. Mijn moeder is denk ik al weg.

————

Aangekomen op school, zet ik mijn fiets in de fietsenstalling. "Hey" hoor ik een stem fluisteren, terwijl diegene zijn armen van achteren om mij heen slaat. Al snel merk ik dat het Thomas is en krijg ik een glimlach op mijn gezicht. "Hey" zeg ik, terwijl ik mij omdraai en hem recht aankijk.

Nadat ik mijn fiets op slot heb gedaan, lopen Thomas en ik naar Jacob en Katie toe. "Hey" zeg ik vrolijk, terwijl ik op de rug van Jacob spring. "Hey Ems" zegt Jacob. Katie zegt me ook gedag. Ze glimlacht erbij, maar ik zie dat het geen echte is.

Ik laat me van Jacob afglijden, zodat ik weer op de grond sta. "Gaan jullie maar alvast naar het lokaal" zeg ik tegen Thomas en Jacob. Ze knikken allebei en lopen weg.

Ik pak Katie bij haar pols vast en trek haar mee naar het toilet in de gang. Ik open de deur en trek Katie mee naar binnen. Ik draai me om en kijk haar onderzoekend aan. "Wat is er gisteren gebeurd?" Vraag ik. "Ik wil het er niet over hebben" zegt ze zacht. "Waarom niet? Je kan me alles vertellen. En het lucht op als je het vertelt." Leg ik uit. "Ik wil niet gaan huilen" "Oh, het is dus erg?" Ze haalt haar schouders op, en kijkt nog steeds naar beneden.

Ik sla mijn armen om haar heen. "Je mag best huilen. Anders melden we ons ziek" "Oké" zegt ze zacht.

We lopen naar de receptie en melden ons ziek. Ik app Jacob snel dat Katie en ik niet naar de lessen komen vandaag en dat hij dat even aan Thomas door moet geven. Zo moeten ze wel met elkaar gaan praten...

————

Katie en ik zijn aangekomen bij mij thuis en ik vraag of ze wat wil drinken. "Doe maar water" Ik knik en schenk twee glazen water in, voordat ik naar de woonkamer toe loop. Ik zet de twee glazen op de salontafel en ga naast Katie op de bank zitten.

"Wil je het vertellen?" Vraag ik. Katie knikt onzeker. "Ik werd gisteren door mijn moeder gebeld dat ik snel naar huis moest komen" begint ze. Ik knik instemmend. Dat wist ik, daarom was ik ook zo bezorgd...

"Ik kwam thuis en zag mijn ouders op de bank zitten met een serieus gezicht. Ze zeiden dat ik er bij moest komen zitten en ze vertelden dat ze gaan scheiden" zegt ze, waarna ze moet huilen. Ik geef haar een knuffel. "Hebben ze verteld waarom?" "Ze zeiden dat ze niet meer van elkaar houden en dan snap ik dat je gaat scheiden, maar ik wil het gewoon niet. Het is altijd zo gezellig" snikt ze. "En je broer?" "Die is weg gegaan en niet meer thuis gekomen. Ik had gewild dat hij me had vastgepakt en gezegd had dat het wel goed komt" "Ja, dat snap ik, maar iedereen verwerkt het op een andere manier"

Na nog een tijdje gepraat te hebben over van alles, besluit Katie om naar huis te gaan. "App je me als je thuis bent?" Vraag ik. "Doe ik" zegt ze met een zwakke glimlach. "En als er iets is kan je me altijd bellen" "Weet ik. Je bent de beste vriendin die ik kan wensen" zegt ze, terwijl ze mij omhelst. "Ik ben blij dat je vorige week naar me toe bent gekomen" zeg ik. "Ja, ik ook" zegt ze grinnikend. Ik zeg haar gedag en dan stapt ze op haar fiets.

————

"Emelie! Kan je even naar beneden komen?" Hoor ik mijn moeder van beneden roepen. "Ja! Kom eraan!" Ik klap mijn leesboek dicht en loop naar beneden toe.

Mijn moeder staat met haar telefoon in haar hand, terwijl ze mij glimlachend aankijkt. "Susan vraagt of je dit weekend wil blijven logeren" "Ja, gezellig!" Zeg ik meteen enthousiast. "Toppie! Dan geef ik dat gelijk door. Wil je me zo helpen met het eten?" Ik knik en samen lopen we naar de keuken waar we samen weer een nieuw gerecht in elkaar toveren.

Even later zitten we met z'n vieren aan de eettafel te eten. "Ik hoorde dat je dit weekend naar Susan gaat" Zegt mijn vader. "Ja klopt!" Zeg ik vrolijk. "Ik heb Susan natuurlijk nog maar 2 keer gezien, dus ik vind het fijn dat ik een weekend daar kan doorbrengen" zeg ik. "Ga je dan na je wedstrijd?" "Ik denk dat ik vanmiddag al wil gaan en dat we dan samen daarheen gaan met Liam en dat ik jullie daar dan zie" leg ik uit. "Dat is ook goed lieverd" Ik knik.

Ik heb er echt zin in...