Jongensinternaat

Luka

POV Alana

"Alana!" Roept hij blij.

"Luka?!" Vraag ik verbaast.

Ik ren op hem af. Hij tilt me op terwijl ik mijn armen om hem heen sla. Ik voel de blikken van de jongens in mijn rug prikken. Luka draait me in het rond. Hij zet me gelukkig weer snel neer.

"Wat doe je hier? Sinds wanneer ben je hier? Hoe wist je dat ik hier was? Waarom ben je in deze kamer? Hoe lang is het al geleden dat wij elkaar een keer hebben gezien?" De vragen blijven komen.

"Ik ben nieuw hier en ik ben een half uur geleden pas aangekomen. Ik wist niet dat jij hier was. Dit is mijn kamer en ik denk al meer dan drie jaar." Een brede glimlach siert zijn mond.

Ik val nog een keer in zijn armen. Ik merk nu pas hoe gespierd hij is geworden. Ik weet nog dat hij als kind best heel erg mollig was. De warmte die ik krijg van zijn omhelzing verbaast me. Ik had niet gedacht dat ik me ooit nog veilig zou voelen bij welke jongen dan ook. Ik trek me terug uit de omhelzing en draai me om. De jongens staan met open mond het tafereel te bekijken.

"Zo vangen jullie vliegen, jongens. Wat is er?"

"Niks!" Antwoorden ze allemaal tegelijk.

Mika krabt zichzelf in de nek terwijl Giovanni enigszins boos naar Luka kijkt. 

"Ik begrijp het al. Jullie willen weten wie dit is. Nou, dit is mijn aller beste vriend. Hij heet Luka. Ik ken hem al sinds ik vijf ben. We leerden elkaar kennen op vakantie in Italië. Later bleek dat we bijna bij elkaar in de straat woonden. Hij is trouwens een jaar ouder dan ik. We hadden het enorm naar onze zin samen, tot we hoorden dat Luka met zijn familie naar Italië ging verhuizen. We waren er allebei kapot van. We zijn elkaar eigenlijk een beetje uit het oog verloren." Leg ik uit.

Ik zie Giovanni iets tegen zichzelf mompelen. Maar besluit er geen aandacht aan te besteden. Het zal vast niets belangrijks zijn. Ik draai mezelf terug naar Luka om nog even te praten.

POV Giovanni

Een steek van jaloezie schiet door mijn lichaam.

"Dat had eigenlijk zo moeten blijven." Fluister ik zachtjes.

Ik blijf nors voor me uit kijken. Ik die Luka nu al geen leuke gast.

Zouden ze iets hebben, of hebben gehad. Fluisterd een zacht stemmetje in mijn hoofd

Ik schud de gedachte weg. Als ze iets zouden hebben gehad dan zou Alana nu niet eens in zijn buurt komen. Als ze nu iets zouden hebben dan zou ze me niet bijna hebben gekust.

Alana heeft de rest van de dag doorgebracht met Luka. Ze heeft hem het hele school gebouw laten zien en heeft hem een beetje een upgrade gegeven van haar leven. 

Ik ben helemaal klaar met die Luka. Maar niet om Alana, alleen omdat ik hem niet mag.

Het gaat wel om Alana.

Nee, dat gaat het niet.

Echt wel.

Oké, dan, wel een beetje.

"Hey, man, waar zit je over na te denken? Zo kijk je nooit." Vraagt Mason.

"Ik wil het je wel vertellen maar je mag het aan niemand doorvertellen, oké?"

Mason knikt en ik begin aan mijn eigenlijke vraag.

"Ik mag die Luka dus echt niet. Ik wil hem echt weghebben. Maar ik weet niet hoe."

"Waarom wil je hem weg hebben. Hij is aardig en best wel knap voor een jongen. Hij zou perfect zijn voor Alana. Het perfecte koppel." Mason zwijmelt weg.

"Dat is het hem juist. Ik wil hem uit de buurt houden van Alana. Hij is volgens mij niet wie hij zegt dat hij is. En ik weet zeker dat hij niets meer weet over haar."

"Wow, wacht eens even. Je bent verliefd op Alana. Stel, jullie worden een koppel. Dan is dat je eerste vriendin." Mason gilt het bijna door de hallen heen.

"SSSSSTTT! Niet iedereen hoeft dat te weten." Zeg ik nu op fluistertoon.

"Oké, ik heb wel een idee. We gaan vanavond gewoon 'Truth or dare' doen. Dan kom je van alles te weten over die Luka. En trouwens ook over Alana. Daar heb je ook wat vragen voor, dat weet ik zeker. En na het spel weet jij alles wat je weten moet." Zegt Mason relaxed. 

"Prima. Maar niemand zegt hier een woord over." Ik houd mijn vinger voor mijn lippen.

Mason gaat met twee vingers langs zijn mond alsof hij zijn mond dichtritst. En daarna maakt hij een gooiende beweging om uit te leggen dat hij het aan niemand zal vertellen. Ik knik naar hem en loop langzaam weer terug naar de kamer.

De dag kruipt voorbij. Alana en Luka hebben de rest van de dag samen doorgebracht. Ik weet niet wat het is, maar ik heb het gevoel dat Luka iets stoms van plan is.

Mason heeft vanmiddag de hele dag gebruikt om kaartjes met vragen en uitdagingen te bedenken. Hij heeft er helemaal zin in. Ergens heb ik er ook wel zin in. Ik zou Alana graag beter leren kennen. Maar door die domkop, Luka, zal het toch allemaal een beetje anders zijn.

Ik weet geen van de vragen wat het toch allemaal een beetje lastig maakt. Maar ik vertrouw Mason. Hij zal vast wel de goede vragen hebben bedacht. Ergens hoop ik dat er ook een paar leuke vragen tussen zitten voor Alana. 

Ik kijk snel op wanneer de voordeur open vliegt en Alana en Luka lachend binnenkomen. 

"Dus gaan we vanavond nog iets leuks doen? Iets van een film ofzo?" Vraagt Alana opgewekt.

Mason rent naar binnen en begint op en neer te springen.

"Ik heb besloten dat we 'truth or dare' gaan doen. Ik heb de kaartjes al af. We beginnen om half negen. Zorg dat je er klaar voor bent." Hij gilt de woorden door de kamer heen.

Alana moet ervan lachen. Haar lach is zo mooi. Haar volle lippen.

Wow, rustig aan, tijger. We doen het rustig aan.

Het stemmetje in mijn hoofd praat weer zachtjes tegen me.

Ik plof neer op de bank en zet de televisie aan. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hallootjes, Weer een nieuwe update. Als verassing heb ik een nieuwe POV erin gegooit. Ook is dit hoofdstuk extra lang. Normaal schrijf ik namelijk ongeveer 800 woorden en in dit hoofdstuk meer dan 1100. Ik heb de vraag of jullie liever kortere hoofdstukken en snellere updates of super lange hoofdstukken en iets latere updates? Ik weet het nog niet. Zet het even in de comments. Ik zie wel wat jullie willen. By the way, de schuingedrukte letters is een soort tweede stemmetje in zijn hoofd. Je weet wel, dat de ene kant iets wel wilt maar de andere kant niet. Dat is dat tweede stemmetje. Gewoon even voor de duidelijkheid.