Jongensinternaat

Halloween deel 1

De dagen vlogen voorbij en Luka was overgeplaatst naar een andere kamer. Ik en de jongens hadden een heleboel lol. 

Drie weken nadat Luka was overgeplaatst werden er flyers uitgedeeld voor een Halloween feestje van school. Het thema was 'Sexy scary' en de docenten hadden beloofd dat ze er dit geen chaperons bij hoefden te zijn. Zij zouden het klaarleggen en wij moesten feesten. 

Het enige probleem is dat ik dus nog geen kostuum heb. Maar ik zat eraan te denken om net als bij mijn eerste Halloween feestje als een kat te gaan. Het enige wat je dan hoeft te doen is kattenoren op je kop, sexy zwarte kleding aan en een beetje kattige make-up. Het was dus al besloten ik ga als kat.

De jongens wisten allemaal ook nog niets. Maar we hadden een afspraak gemaakt waarbij we elkaar niet mogen vertellen wat we worden tot de dag zelf. Alleen waren alle jongens benieuwd naar wat ik aan zou gaan trekken. Ik werd dus maar al te vaak ondervraagd. Zelfs jongens die ik niet ken vroegen wat ik aan zou gaan trekken. Mensen die ik nog nooit had gesproken. Het blijkt dus dat dit soort feestjes echt een big deal zijn op school. Ik verheug me er wel op maar ook weer niet. Ik ben wel het enige meisje op dit feestje aangezien je geen introducees mag meenemen en ik nog steeds op een school zit waar alleen maar jongens op zitten. Ergens is het ook best logisch dat iedereen vraagt wat ik aantrek. Er zal maar één jongens op dit feestje zijn die een date heeft. Waarschijnlijk niet eens één omdat ik geen date wil.

In de week tot het feest is het heel erg druk in de school. De docenten doen echt hun best om het een leuk feest te maken, de school is nu al versierd. De jongens weten inmiddels ook al wat ze aan gaan trekken. Maar niemand wilt mij vertellen wat ze aan trekken. Het is heel er vervelend omdat ik zo iemand ben die alles wilt weten en te nieuwsgierig is. 

Vanavond is dus het feest en ik sta op een stoeltje voor mijn kast. Ik had het kostuum bovenin mijn kast gelegd maar ik kan er weer eens niet bij. Zelfs met een stoel kan ik er niet bij. Het zit wel in mijn familie om klein te zijn mijn moeder is klein en zelfs mijn vader is best klein in vergelijking met andere mannen. Dus ik ben ook klein. Het is niet zo leuk want nu moet ik om hulp vragen en ik vraag liever niet om hulp. Toevallig loopt Giovanni nu net langs. Shit! Ik probeer net te doen alsof ik er gewoon bij kan maar het is te laat.

"Moet ik even helpen?" Vraagt hij al

"Nee, ik kan erbij hoor." Ik probeer nog een keert om de kleding te pakken en spring er een klein beetje bij.

Maar daardoor wankelt de stoel en val ik naar beneden. Ik maak me alvast klaar om op de grond te vallen maar wordt opgevangen door twee sterke armen. Ik kijk omhoog en zie dat Giovanni me heeft opgevangen. We kijken elkaar recht in de ogen en er vormt zich een kriebel in mijn buik. Het gevoel duurt maar even. We kijken allebei een beetje ongemakkelijk weg. Hij zet me weer terug op de grond

"Volgens mij heb je wel hulp nodig." zegt hij lachend.

"Oké, dan. Ik moet kleding hebben van de bovenste plank maar ik kan er niet bij. Kun jij het even voor mij pakken? Het is het bovenste stapeltje."

"Tuurlijk, prinses." zegt hij met een grote grijns op zijn gezicht.

Normaal haat ik het als jongens me prinses noemen. Maar nu vind ik het opeens niet erg. En in het begin irriteerde ik me aan die grijns maar nu is het eigenlijk wel schattig. Ben ik verliefd? Snel sla ik de rare gedachten weer weg. 

Natuurlijk ben ik niet verliefd op hem. Het is zo'n typische jongen die met alle meisjes date en ze dan allemaal laat vallen. Nee, ik ben niet verliefd.

"Geniet je van het uitzicht?" Vraagt Giovanni opeens lachend.

Ik schrik op en vraag me af waar ik naar aan het kijken was terwijl ik aan het nadenken was.

"Ik was gewoon in gedachten." Zeg ik chagrijnig. 

Ik loop stampvoetend naar de badkamer met de kleding, die Giovanni net voor me gepakt heeft, in mijn handen. 

"Zo, die heeft een slecht humeur." Hoor ik Mika nog zeggen.

Ik schiet in de kleding en krul mijn haar. Ik doe mijn make-up en zet de katten oren op mijn kop. Het zag er eigenlijk wel prima uit. Ik trek nog een netpanty  aan en voíla, een Halloween outfit.

Aan het zwarte jurkje dat net iets te kort is voor mij kun je wel zien dat het een wat oudere outfit is. Het kant aan de onderkant is een klein beetje kapot. Gelukkig zit ik op een school met alleen maar jongens, zij zien waarschijnlijk het verschil niet eens. Nou ja, misschien ziet Mason het wel. Hij weet merkwaardig veel over kleding. 

Wanneer ik zeker weet dat mijn outfit klaar is stap ik de badkamer uit. De jongens hebben allemaal geen shirt aan behalve Mason. 

Ik voel hoe de jongens hun blik laten glijden over mijn lichaam. 

"Eindelijk, jij bent ook klaar!" Roept Louis snel om de stilte te verbrkenen. "Mason deed er ook zo lang over."

"Jullie zijn anders ook nog niet klaar, hoor." Zeg ik doelend op de blote bovenlichamen van de jongens.

"Leuk geprobeerd. Let maar op! Jij en Mason zijn zometeen waarschijnlijk de enige met een bedekt bovenlichaam. Ik moet er even om lachen.

We lopen met ze allen de kamer uit naar de kantine die nu omgetoverd is tot één groot spookhuis. 

Als we binnenlopen is het net alsof ik net een gay club ben binnengelopen. Het klopte wat de jongens zeiden. Niemand droeg een shirt behalve ik, Mason en nog een paar andere jongens die overduidelijk gay zijn. Ik ben zo overdonderd van het verschil tussen de kantine die het eerst was en hoe die er nu uit ziet dat ik het niet eens merk dat alle jongens een andere kant uit zijn gegaan en ik nu een meisje op een feestje zonder vrienden om zich heen ben. 

Gelijk wanneer mijn vrienden weg zijn beginnen verschillende jongens die ik niet ken om mij heen te dansen. Ik begin een beetje in paniek te raken overal om me heen zijn mensen die ik niet ken. Het zal de claustrofobie wel zijn maar ik raak echt in paniek. Net wanneer ik een beetje licht in mijn hoofd wordt, wordt de cirkel van mensen waarin ik vast zit gebroken en zie ik een paar bekende gezichten. Maar het is mij al te veel en het wordt zwart voor mijn ogen. Ik voel nog een bons en ben daarna weg.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Helloooow people,

Weer een nieuw hoofdstuk. Dit is deel 1 omdat er een deel 2 komt. Zal Alana echt verliefd zijn op Giovanni? Ik ga nog bedenken of ik dat ga laten gebeuren of niet. Wat zou hij shipnaam zijn. Bedenken jullie maar iets! BTW eindelijk weer eens een lang hoofdstuk voor jullie. Ik ga proberen minstens één keer in de week te uploaden en dan op zondag.

-xxx- Nieniecorn