Jongensinternaat

uitnodiging

POV Alana

Ik wordt wakker met een vervelend gevoel in mijn buik. School begint weer. Ik stap mijn bed uit en doe mijn normale routine. Ik poets mijn tanden, kleed me aan, kam mijn haren. maak de jongens wakker en eet ontbijt.  Ik ben afwezig vandaag en iedereen merkt het. Ik weet ook waarom. Ik ben aan het nadenken over die brief. Die verdomde brief. Ik wou dat ze hem niet hadden gestuurd. Die rot brief verpest mijn relatie met Giovanni nog eens een keer. Ik denk terug aan de avond dat ik hem kreeg. Het was kerstavond. Inmiddels al een week geleden.

De cadeaus liggen op een stapel rond de kerstboom. Alle cadeaus van mijn neven en nichten liggen er ook. Het is dus vol onder de kerstboom. We delen elkaar cadeaus uit en drinken chocolademelk. Het is heel erg gezellig en iedereen heeft het naar zijn zin. Totdat een van de laatste pakjes aan mij en Giovanni wordt gegeven. Het is een groot cadeau. Er zit een brief bij. Ik lees de brief voor.

"Beste Alana,

Wij zijn het allemaal met elkaar eens dat we die vriend van jou eens moeten ontmoeten. We kennen hem alleen bij naam en van foto's. Wij zijn je familie. En omdat je ouders je van ons af hebben gepakt betekend niet dat je niet naar ons toe kan komen. Je bent nu al bijna zeventien. En wij houden voor je verjaardag een groot feest. Maar bij dit feest willen wij je graag gaan voorstellen aan onze business partners. Want je weet, over drie jaar neem jij de zaak over. Maar je weet dat je getrouwd moet zijn om de business over te nemen. Dus willen wij voorstellen dat jij je vriend mee neemt naar het feest zodat wij hem kunnen verhoren. Als hij ons niet aanstaat, staan wij erop dat je niet meer met deze jongen omgaat en trouwt met een door ons gekozen jongen. Wij hopen dat je wijs kiest. Het feest wordt gehouden op de zeventiende van Augustus. Je bent welkom vanaf twaalf uur. Het is bij ons thuis in Venezuela. Je tickets worden over een week naar je toegestuurd en je mag dus iemand meenemen.Tot dan.

Je grootouders."

Mijn hoofd tolt nadat ik de brief voor heb gelezen. Het beeld voor mijn ogen begint een beetje te draaien. Mason geeft mij het pak aan dat bij de brief hoort. Ik scheur het papier er vanaf en zie twee grote dozen liggen. Ik open de bovenste doos, waar een zwart pak uit komt. Er ligt een briefje bovenop. "Dit is voor het feest, laat de jongen het dragen." Staat erop. Ik open de tweede doos waar een prachtige bordeaux rode jurk uitkomt. Ook hierbij ligt een briefje waarop staat dat ik de jurk moet dragen naar het feest. 

" Alana, voel je je wel goed?" Vraagt Giovanni aan me.

"Nee, ik ga denk ik even liggen." zei ik.

Ik weet nog steeds niet wat ik wil. Ik wil natuurlijk bij Giovanni blijven maar ik wil hem ook geen pijn doen door hem helemaal naar Venezuela mee te trekken om daar te horen te krijgen van mijn grootouders dat hij niet geschikt is voor mij. het blijft een dilemma. Tot Giovanni zelf naar me toe komt.

"Hey, hoe gaat het? Wacht stomme vraag." Hij slaat zichzelf voor zijn hoofd.

Ik moet lachen van binnen. Hij ziet er zo schattig uit as hij verward is. Maar niet nu. Ja, hij ziet er wel schattig uit maar ik bedoel niet hierom. 

"Wat ga je er aan doen? Hoe kan ik helpen?" Zegt hij, met de inmiddels goed gekozen woorden.

Ik slik. Ik weet dat hij het antwoord niet leuk gaat vinden. En ik weet dat ik de vraag stellen niet leuk zal gaan vinden. Maar hij wilt duidelijkheid, en ik ook. Hier gaan we.

"Ok, je kan me helpen, maar dan moet je deze vraag beantwoorden." Ik adem diep in. "Ben jij bereid om over een jaar of twee, drie met mij te trouwen?" 

Ik kijk hem aarzelend aan. Ik probeer het grote blok in mijn keel weg te slikken, maar hij gaat niet weg. Hij doet zijn mond open om te antwoorden. Maar doet hem dan weer dicht. Zo staan we daar, ik weet niet hoe lang, tot Giovanni zijn mond langzaam weer open doet.

"Nou ja, ik ben nog wel jong, en jij ook. Ik...... uh....... ik.... weet het niet. Is dat niet een beetje snel. Je bent nog niet eens achttien en ik pas net. We hebben ons hele leven nog voor ons. Ik wil mezelf nog niet te veel binden." 

Hij kijkt een beetje geschrokken. Ik sla mijn ogen neer, om de opkomende tranen te verbergen. Ik snuif een beetje en begin dan aan de woorden die mijn leven gaan omgooien.

"Dan moeten we het uitmaken denk ik. Ik moet iemand meenemen die er zeker van is dat hij met mij wilt trouwen en me niet op het laatste moment laat zitten. Want dan leef ik op straat over een maand. Sorry."

Hij pakt mijn handen vast. Maar ik sla ze weg. Ik probeer de tranen van mijn gezicht te vegen, maar ze blijven stromen. Ik ren de kamer uit. Zonder een idee te hebben waar ik naartoe aan het rennen ben. Wanneer ik weer om me heen kijk, zie ik dat ik buiten ben. Ik heb het niet eens door gehad dat ik naar buiten ben gerend. Het maakt me ook niet heel erg veel uit, op het moment. Ik wil gewoon schreeuwen, rennen, dingen kapot maken, alles wat ervoor kan zorgen dat ik vergeet wat er zojuist gebeurd is. 

Het eerste wat ik tegenkom is een grote boom. Ik trek mijn voet naar achteren en geef een harde schop  tegen de boom. Er gaat een scheur van pijn door mijn voet en ik trek hem op, om hem vast te pakken. Als de pijn weer weggezakt is, fysiek maar ook mentaal, begin ik aan een wandeling terug naar de kamer.

Ik neem de lift in plaats van de trap, voor een keer. Maar ik weet waarom ik het doe; om Giovanni te ontwijken.

Ik stap in de lift en druk het knopje in waar een 6 op staat, verdieping 6. De deur begint te sluiten, maar als de deur bijna dicht is steekt iemand zijn hand ertussen. Ik weet niet wie het is, tot ik diegene zijn gezicht zie. Een gezicht dat ik liever niet zie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hey hey, allemaal,

Ben ik weer. Sorry dat het allemaal zo lang duurde. Ik had toetsweek, en daardoor had ik helemaal geen tijd om te schrijven en daarvoor moest ik natuurlijk heel erg lang leren. Maar als een verassing voor jullie, ga ik in de volgende upload een stukje schrijven over mezelf. Daarbij ga ik ook antwoorden op alle vragen die jullie stellen aan mij in de comments. Dus wil je nog iets weten over mij en mijn ideeën, stel je vragen dan nu in de comments.

xxx Nieniecorn