Jongensinternaat

ouder weekend deel 1

POV Alana

De weken vliegen voorbij. School gaat steeds beter. En Giovanni en ik hebben de tijd van ons leven. In het begin deed de rest er een beetje raar over maar nu zijn ze er wel aan gewend. Giovanni en ik doen het allemaal een beetje rustig aan maar ik weet dat hij het moeilijk vind. Want ik weet over zijn vorige reputatie, waarin hij met bijna elk meisje sliep. Maar nu gaat het dus heel erg goed met ons.

Het is inmiddels al december en bijna kerstvakantie. We hoeven nog maar een dag naar school en dan zijn we klaar. Ik wel heel erg blij dat het zo snel gaat vooral omdat ik heel erg veel zin heb in kerst. Kerst is mijn favoriete feestdag. Ik allerlei tradities en kan niet wachten om deze te delen met mijn vrienden. We mogen helaas niet naar huis met de kerst maar onze familie mag wel langskomen. Ze mogen een weekend blijven slapen in de gastverblijven. Zo kunnen we onze school aan hen laten zien. Ik ben best zenuwachtig. Vooral om mijn vrienden en natuurlijk Giovanni aan mijn ouders voor te stellen. Ik ben bang dat ze hen niets gaan vinden.

Ook tijdens de lessen kun je duidelijk merken dat ik zenuwachtig ben. Mijn trilden en ik tikte steeds met mijn pen op de tafel. Mijn ouders zijn altijd zo streng en hebben zelfs een keer geprobeerd vrienden voor mij te regelen. Maar dat wilde ik juist niet. Mijn moeder is bekend kleding designer en mijn vader een advocaat, we zijn dus best wel rijk. Maar ik wil juist niet dat mensen erachter komen dat ik rijk ben want dan gaan ze me anders behandelen. Niemand op deze school weet dat dan ook. Maar als mijn ouders langskomen wordt het waarschijnlijk wel duidelijk voor iedereen.

Ik schrik op uit mijn gedachten als er hard op mijn tafel wordt geslagen. Het is de docente.

"Alana, wat zit je voor je uit te staren! Ik houd hier een les hoor!"

"Sorry, ik ben een beetje afgeleid door het ouderweekend."

"Fijn voor je. Je bent hier in de les dus je kunt beter je aandacht erbij houden anders stuur ik je naar de afdelingsmanager. En dat wil je natuurlijk niet op de eerste dag van het ouderweekend."

Ik zucht en probeer mijn aandacht bij het bord te houden. 

Zo gaat de rest van de dag voort. Ik die probeert op te letten en docenten die chagrijnig zijn door de afgeleidde leerlingen.

Wanneer alle lessen zijn afgelopen doen de jongens en ik een wedstrijdje, wie het eerste terug was bij de kamer. Ik werd eerste gelukkig. Ik bedoel, ik kan mijn reputatie als nummer één winnaar niet opgeven.Maar ik schrik me rot wanneer ik binnenkom. Het was me vanochtend niet eens opgevallen wat een rotzooi het eigenlijk in onze kamer was. Dit kan ik echt niet hebben wanneer mijn ouders langskomen. De kamer moet tip top zijn. Ik spoor de jongens aan om op te ruimen en besluit zelf de twee grootste problemen aan te pakken: het kleine keukentje dat we hebben en de badkamer. Ik begin met de badkamer wat me zeker een uur kost en start daarna met de keuken. Ik laat de jongens al het ongezonde eten opeten en leg al het gezonde eten om een sierlijke manier neer. Zo lijkt het net alsof ik alleen maar gezond heb gegeten. 

Als we klaar zijn met opruimen is het etenstijd en lopen de jongens en ik naar de kantine. De school wilt zo te zien ook graag indruk maken op de ouders. In de kantine ligt alleen maar gezond eten en de hele school is nog nooit zo schoon geweest.

Ik neem een beetje salade en heb al snel genoeg gegeten. Ik merk dat ik qua eten toch wel van de jongens verschil. Ik ben bijvoorbeeld vegetariër en de jongens duidelijk niet. En ik eet veel minder ik heb al genoeg aan een half bordje met eten terwijl zij soms wel twee volle borden achter elkaar naar binnen schuiven.

Wanneer we klaar zijn met eten lopen we weer naar boven. Ik ben al aan het denken wat ik aan zal trekken bij het onthaal van de ouders. Er wordt een soort openingsgala gehouden om de ouders en de kinderen een leuk begin van het weekend te geven. Het is eigenlijk niet echt een gala maar meer een cocktail party. Ik open het hanggedeelte van mijn kast en sta zeker een kwartier lang naar alle jurken te staren. Uiteindelijk heb ik er geen zin meer in en vraag de jongens om hulp. Ik laat ze allemaal een jurk uit kiezen en beloof dat ik ze allemaal aan zal trekken en dat de jongens dan een cijfer mogen geven. De jurk met het hoogste cijfer trek ik dan aan.