Jongensinternaat

Kerstavond

POV Alana

Ik ben de hele ochtend bezig geweest met het voorbereiden van een enorm kerstdiner voor ons allemaal. Ik kwam er een paar dagen geleden achter dat de kantinejuffrouw vrij krijgt met de kerst. Dus heb ik voorgesteld om te koken. Ik vind het wel leuk, want nu kan ik eindelijk weer eens Spaans koken. Ik maak allerlei verschillende dingen en iedereen die wij hebben goedgekeurd mag komen. Dus gewoon vrienden enzo. Ik heb al mijn cadeautjes ook al onder de geïmproviseerde kerstboom gelegd. We hebben een papieren kerstboom omdat er geen echte kerstboom naar binnen mocht. 

Maar ik ben nu dus de laatste voorbereidingen aan het treffen voor het avondeten. Het kost heel erg veel tijd om alles op tijd af te krijgen. Maar gelukkig ben ik nu wel al bijna klaar. We hebben wel een soort van dresscode besloten. Iedereen moest als iets uit het huis van de kerstman komen en ik ga als de kerstvrouw. Dus moet ik me nog even omkleden. Ik heb gewoon een klassieke kerstvrouw outfit niets speciaals aan. Ik neem de kleding zoals altijd mee de badkamer in en leg alles op de bad rand. Ik trek mijn trui uit en gooi het jurkje over mijn hoofd heen. Wanneer mijn hoofd weer boven de jurk uitkomt zie ik via de spiegel dat er iemand bij mij in de badkamer staat. En als ik beter kijk zie ik dat het niet een van de jongens is. Ik had dit kunnen verwachten, het is Lorenzo. 

"Wat doe je hier?! Ik ben me aan het omkleden! Ga eruit!"

"Nou, ik weet het niet hoor. Ik geniet wel van dit uitzicht. Ik denk dat ik nog even blijf."

"Ik heb jou liever niet binnen mijn gezichtsveld, dus hoepel op."

Hij begint te grijnzen en legt zijn hand op mijn arm. Ik sla hem meteen op zijn vingers.

"Waarom sla je me nou? Dat deed best veel pijn." Hij trekt een gezicht alsof hij echt pijn heeft.

"Nou dan weet je nog niet wat pijn is." Mompel ik.

"Wat zei je daar?" Zegt hij nu een beetje boos.

"Ik zei: Nou dan weet je nog niet wat pijn is!" Ik begin nu ook een beetje boos te worden.

Hij begint nu heel erg gemeen te grijnzen en ik weet dat hij iets heel erg stoms gaat doen.

"Ohw, bedoel je toen ik dit deed?" Hij duwt me tegen de muur aan waardoor ik geen kant meer op kan. "En dit." Hij legt zijn hand op mijn wang, waarna hij langzaam steeds verder naar beneden gaat. 

Als zijn hand bij mijn borst komt, is het genoeg. Ik sla mijn hoofd uit het niets naar voren en stoot het tegen zijn hoofd aan, waarna ik mijn hand tot een vuist bal en er hard mee tegen zijn neus sla. 

"Hier zal ik je oor betaald zetten, dos Santos!" Roept Lorenzo nog.

 Maar ik ren de badkamer uit en beuk tegen verschillende mensen aan. Maar dat maakt me even niets uit. Ik ren naar de bibliotheek waar ik ongeveer een dozijn boeken aan de kant schuif om ruimte te maken voor het luik. Ik schuif het luik open en klim naar binnen waarna ik in en hoekje van de kamer ga zitten huilen. Ik heb dit plekje geheim gehouden van de rest. Alleen Giovanni weet ervan. Ik ga erheen als ik alleen wil zijn, als ik verdrietig ben of als ik een boek wil lezen. 

Nu zit ik hier dus te huilen om een jongen, die ik zojuist heb geslagen. Ik begin te lachen om mijn eigen gedachten en begin tegen mezelf te praten.

"Jij hebt hem zojuist geslagen. Je hebt hem geslagen terwijl je al meer dan een half jaar bang voor hem was." Ik proest het uit van het lachen en veeg de tranen weg die nu over mijn wangen stromen van het lachen. Ik sta op en loop terug naar de kamer waar Lorenzo nog steeds in de badkamer staat. Inmiddels is de rest hier wel al en die ik net alsof er niets gebeurd is en ik het prima naar mijn zin heb.

POV Giovanni

Ik ben aan het toekijken hoe Mason en Alana de tafel dekken om een speciaal kerstavond diner te houden. Ik weet zeker dat het heel erg lekker zal gaan smaken omdat Alana het heeft gemaakt. Ik blijf me verbazen over al haar talenten. 

En zoals ik al dacht is het eten verrukkelijk. Als we met zijn allen de tafel weer afruimen is er bijna niets meer over. En iedereen zit helemaal vol met eten als Alana de muziek aan zet.

"We vieren kerstmis op zijn Spaans dus we gaan nu dansen." 

De muziek is duidelijk Spaanse muziek. En ik heb zo'n gevoel dat het niet zo'n goed idee is om nu te gaan dansen terwijl mijn buik zo vol is, maar als Alana haar hand uitsteekt neem ik die toch aan. Ik heb nog nooit de salsa gedanst. Maar Alana is er, zoals haar zus al had gezegd, fantastisch in. Haar bewegingen zijn fascinerend om naar te kijken. Ik volg elke stap die ze maakt en probeer haar te volgen maar het gaat mij toch echt te snel. Ik ben al snel klaar met het meedansen maar ook als ze alleen danst is er heel erg goed in. Ik ga maar aan de kant zitten om te kijken hoe ze verder danst.

¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬

Sorry voor dit korte hoofdstuk maar jullie verwachten hoofdstukken dus dan moet ik soms een wat korter hoofdstuk uploaden. Maar ik ga het nog een keer vragen. Please stel even vragen aan mij want dan kan ik die de volgende keer beantwoorden. Ik zou het heel erg leuk vinden.

xoxo Nieniecorn