Jongensinternaat

ouder weekend deel 2

POV Alana.

We lopen met ze allen door de gangen van de school. Ik blijf verbaast over hoe groot het eigenlijk is. Maar ik kon ook niet anders verwachten met mijn ouders ze moeten altijd het beste van het beste hebben voor hun dochter.Ze willen ook graag dat ik heel erg mijn best doe op school. Ze zeggen dat, dat moet zodat ik kan laten zien dat mensen uit Colombia net zo slim zijn als gewone Amerikanen. Ja, ik ben Colombiaans. Allebei mijn ouders komen uit Colombia. Mijn familie is dan ook heel erg groot. Maar mijn ouders willen dus dat ik heel erg mijn best doe. Ik heb dan ook al twee klassen over geslagen en zit nu met zestien jaar in de zesde van het VWO. Ik ga dit jaar eindexamen doen. De jongens ook maar zij zijn een heel stuk ouder. Twee jaar eigenlijk. Zij hebben geen klassen overgeslagen. 

Feestjes worden in mijn familie ook groots uit gepakt. De hele Colombiaanse familie komt dan. Die van mijn vaders kant, wat er ongeveer 250 zijn, en van mijn moeders kant, wat er ook ongeveer 250 zijn. Heel erg veel dus. We moeten ook de mooiste kleding aan. Ik moet meestal designer kleding, die mijn moeder heeft gemaakt, aan. Maar het zijn dan ook hele mooie jurken. Ik heb dus niets te klagen.

Wanneer we beneden aankomen is de kantine al aardig gevuld. Ik zie mijn ouders nog nergens, maar hoor al wel verschillende stellen aangekondigd worden. Het is zo'n feestje waarbij iedereen die binnenkomt aangekondigd word met de volledige naam enzo. Dus als ze allebei mijn ouders willen omroepen heb ik vijf minuten om naar de ingang te komen. 

Ik blijf dus  nog even bij de jongens terwijl ik wacht op mijn ouders. Intussen is de zaal al een beetje vol gelopen. Het is inmiddels al een half uur later dan de normale tijd als ik het blonde hoofd van mijn moeder ontdek in de rij voor de ingang. Ook zie ik mijn vaders hoofd al om de hoek verschijnen. Ik trek Giovanni mee en hoor dat ze al begonnen zijn aan mijn moeders volledige naam. We staan bij de ingang als allebei de namen zijn genoemd. Mijn moeders donkerblauwe jurk sleept een beetje over de grond en mijn vaders strikje hangt scheef. Zo zien ze er nooit uit ze zijn meestal tip top gekleed. Ach, ja. Het zal wel niets zijn. Ik stel Giovanni voor aan mijn ouders en ze zijn er gelijk al heel erg vrolijk over. Het verbaasde me hoe erg ze zijn veranderd. Zouden ze altijd zo streng zijn geweest alleen door mij?

Ook bij de andere jongens deden ze heel erg aardig. Maar toen ik ze vertelde dat Giovanni mijn vriendje is sloeg het vrolijke humeur wel een beetje om. Mijn moeder pakte mijn arm vast en liet mijn vader even alleen met jongens. Ze nam me mee naar de gang en gaf me daar een preek.

"Lieverd we hebben je niet naar school gestuurd om verliefd te worden. We hebben je naar school gestuurd voor onderwijs dus ik wil niet dat jij je leertijd verspilt aan jongens. Als je cijfers niet hoog genoeg zijn is het over met die Giovanni. En zo te zien gaat het weer prima met je dus je vader en ik zijn al aan het overwegen om je weer teug naar een openbare school te sturen."

"Nee mam, Alsjeblieft! Ik wil hier blijven. De jongens en docenten zijn aardig en ik wordt hier niet als, het rare meisje dat altijd stil aan de kant zit, gezien. En mijn cijfers zien er voor nu heel erg goed uit. Ik heb de beste cijfers van de klas en sta voor vier vakken gemiddeld een tien. Laat me alsjeblieft hier op school blijven."

"Oké, maar jij moet je op school blijven focussen en ik wil dat je weer een sport gaat doen. Ik zie dat je nu al uit vorm bent. Je mag zelf een sport kiezen, zo lang het geen voetbal is. Oh, en geen rugby. Dat is een te jongensachtige sport. Ga maar weer iets doen zoals atletiek of turnen. Daar was je altijd zo goed in."

"Prima, zullen we weer terug naar het feestje gaan?"

"Oké, lieverd."

Een glimlach siert haar mond en ze slaat haar armen om me heen. We lopen samen terug naar het gezelschap en feesten nog even lekker door.

Rond elf uur s'avonds wordt de muziek gestopt en wordt er een mededeling gedaan door de afdelingsmanager van ons leerjaar.

"Beste leerlingen van jaar zes VWO. En beste ouders van deze fantastische leerlingen. Ik hoop dat u het vanavond naar uw zin heeft gehad. Er zijn twee uitgangen van de zaal. De uitgang aan de linkerkant is voor de leerlingen en de uitgang aan de rechterkant is voor de ouders. Bij elke uitgang worden boekjes uitgedeeld met het programma van dit weekend. Bij de ouder uitgang worden ook kamersleutels uitgedeeld. U mag tot twaalf uur s'avonds door de school lopen om alles te verkennen en daarna wordt van u verwacht dat u terug gaat naar uw kamer. Er gaan vanaf dat moment ook docenten door de school lopen om te checken of iedereen in bed ligt. Wordt u betrapt op het rondlopen door de school na de avondklok mag u morgen nablijven en strafregels schrijven. Geniet van uw verblijf en tot morgen."

Er werd geklapt en iedereen nam afscheid van hun ouders waarna ze naar de uitgang liepen. Ik nam een sprintje naar de jongens en samen liepen we naar de kamer die er nog steeds tip top uitzag. Ik check het programma van morgen even en zie dat het eigenlijk best een leuk weekend kan worden.

Morgenochtend gaan we sporten. Iedereen moet elke sport gedaan hebben. S'middags hebben we vrij en kunnen we dus onze kamer aan onze ouders laten zien en dat soort dingen. S'avonds kijken we een film in de chill ruimte en daarna spelen we een soort moordenaars spel in het bos achter de school. De volgende ochtend hebben we vrij. S'middags hebben we een picknick en s'avonds mogen we zelf kiezen wat we gaan doen. Op maandag moeten de ouders weer weg en hebben wij een zwem dag. Eigenlijk heb ik daar geen zin in aangezien ik het enige meisje ben en ik dus in mijn bikini moet gaan zwemmen met allemaal jongens om me heen. Maar de rest van het weekend lijkt me heel gezellig.

Ik leg het rooster weer weg en kruip onder de dekens. Giovanni komt uit de badkamer met nog natte haren en klimt ook bij mij in bed.

"Gio! Wat doe je nou? Je haren zijn nog helemaal nat! Dan wordt het hele bed nat."

Hij grijnst en gooit zijn natte haren in mijn gezicht. Ik begin te lachen en geef hem een harde duw. Ik weet dat ik hem nooit zou kunnen wegduwen. Maar hij doet net alsof hij heel veel pijn heeft en laat zichzelf op de grond vallen. Hij staat lachend weer op en loopt naar de badkamer. Al snel hoor ik de föhn aan staan. 

Wanneer hij terug komt zijn, zijn haren helemaal droog en klimt hij weer bij mij in bed. Hij slaat zijn armen om me heen en geeft me een kus op de wang.

"Welterusten." Hoor ik zijn vermoeide stem zeggen.

"Welterusten." Zeg ik terug.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hallooo,

Ben ik weer. Ik had beloofd dat er dit weekend een extra hoofdstuk online zou komen maar ik was niet op tijd maar hij is maar een dagje te laat. Ik hoop dat jullie daarmee kunnen leven. et is trouwens een extra lang hoofdstuk. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten.

xoxo -Nieniecorn-