Jongensinternaat

Ouderweekend deel 3

POV Giovanni

Als ik wakker word ligt Alana nog vredig tussen mijn armen te slapen. Haar prachtige haren liggen een beetje in de war maar dat maakt haar wel sexy. Ik stap uit bed en kleed me aan. Wanneer we nog een half uur hebben, tot het ontbijt, maak ik haar wakker. Ik kus haar drie keer op de wang. Maar ze wordt niet wakker. Ik druk in een keer een stevige kus op haar lippen en dan schiet ze wakker. Haar ogen wijd open gesperd. Ze komt snel tot rust als ze ziet dat ik het ben. Ik laat los en gelijk breekt de hel los.

"Jezus, Giovanni! Volgende iets voorzichtiger! Ik had een hart aanval kunnen krijgen. Hoe laat is het eigenlijk?"

Nog voor ik kan antwoorden heeft ze al op de klok gekeken.

"Godverdomme, nu kom ik sowieso te laat. Maak me de volgende keer iets eerder wakker, wil je?"

Ze rent de badkamer in en wanneer ik het slot in de deur hoor draaien proest ik het uit. De jongens hadden blijkbaar meegeluisterd want die liggen ook op de grond van het lachen. Ik maak voor haar, haar bed op. En tien minuten voor tijd is ze klaar. Ik denk dat ze zelfs een record heeft gevestigd, voor haar dan. Ik neem haar bij de hand en samen lopen we naar de kantine waar een heel buffet klaar staat. Alana's ouders zitten aan tafel met die van mij en de rest van de jongens. Wij gaan bij ze zitten en genieten van het heerlijke ontbijt.

"Weet je wat ik zo leuk vind aan dit ouder weekend?" Vraagt de moeder van Alana.

"Nou?" Vraagt Alana zelf.

"Dat wij in de kamer zitten met de ouders van de kinderen waarmee jij op de kamer zit." Het is zo leuk dat de school dit soort dingen regelt. En wat is het eten lekker. Ik denk dat we je toch hier maar laten blijven tot je afgestudeerd bent, lieverd."

Alana moet lachen en is al snel klaar met haar ontbijt. Samen rennen we even naar de sport lockers om onze sportkleding op te halen en kleden ons allebei in een apart kleedhokje om. Wanneer ze uit het kleedhokje komt sta ik versteld van hoe knap ze is in sportkleding. Haar lange benen lijken nog langer in het korte sportbroekje en een paardenstaart in haar, haar ziet er ook leuk uit.

Als we op het sportveld komen staan alle ouders al klaar. We beginnen met een potje voetbal: leerlingen tegen de ouders. Natuurlijk winnen wij. Maar dan komen de nette heren sporten zoals: badminton, tennis en atletiek. Van die drie winnen we alleen tennis echt. Maar Alana heeft hoogste score gehaald bij badminton en atletiek waardoor we een paar extra punten krijgen en uiteindelijk toch winnen. De gym docent gaf haar ook nog een paar extra toets punten voor in de lessen. Daarna is het eindelijk middag en kan ik chillen. Ik hoef mijn ouders toch niet mijn kamer laten zien aangezien alle ouders van onze kamer waarschijnlijk veel liever luisteren naar Alana die alles verteld. Ik ga dus maar lekker op de bank liggen en geniet van een heerlijk moment van rust.

POV Alana

Nadat we gewonnen hebben van de ouders gaan de jongens chillen op de kamer terwijl ik alle ouders van onze kamer rondleid. Mijn ouders zijn wel heel erg tevreden over de sportruimtes. Ze zijn wel blij deze ook atletiek spullen heeft zodat ik vanaf na de vakantie weer kan gaan trainen. Ook van de wandeling door het bos konden alle ouders genieten.

Wanneer we bij het moment komen dat ik de kamer ga laten zijn maak ik een schietgebedje dat de kamer er nog steeds schoon uitziet en wanneer ik binnenkom zie ik dat mijn gebeden zijn verhoord. Ik zie mijn moeder fluisteren tegen mijn vader waarna hij instemmend knikt. Door de gezichtsuitdrukking die mijn moeder maakt weet ik al dat het wel goed zit. Ik maak de rondleiding nog even af door de badkamer te laten zien.

"En dit is de badkamer. Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden."

Ik hoor instemmend gemompel van de ouders komen.

"Ja, we zullen jullie nu maar met rust laten. Geniet even van jullie vrije tijd." Zegt de moeder van Louis.

Haar brede glimlach stelt me tot rust. Ik weet wel van wie Louis zijn lach heeft.

Wanneer alle ouders eindelijk de kamer uit zijn laat ik me vermoeid op mijn bed vallen. Zuchtend kom ik weer overeind.

"Als er ooit nog eens zo'n ouderweekend komt of zoiets dan mogen jullie rondleiden. Vooral als Mason's ouders erbij zijn. Jeetje, wat kunnen die praten, zeg!"

Ik laat me weer achterover vallen en voel het bed een beetje inzakken achter me. Ik draai me om en zie Giovanni achter me zitten.

"Tuurlijk, lieffie. De volgende keer doet Mason het wel."

Hij grinnikt een beetje en begint me daarna te masseren bij mijn schouders. Ik vind het een vervelend gevoel en trek mijn schouders helemaal op. Hij begint een soort van giechelend geluid te maken waardoor ik lachen uitbarst. 

Als het donker begint te worden lopen we naar het veld waar de gym docent het spel uitlegd.

"Iedereen krijgt een kaartje met zijn naam erop. Deze wordt aan een koord om je nek gehangen. De kaartjes kunnen gemakkelijk van het koord af worden getrokken, is je kaartje van het koord af dan ben jij af en moet je terug komen naar het veld. Iedereen van elkaars kaart afpakken. Als jij al drie kaarten hebt afgepakt en dan wordt die van jou gepakt dan krijgt degene die jou kaartje heeft gepakt alle kaarten die je had. Snapt iedereen het?"

Er wordt luid ja geroepen.

"Dan mogen jullie nu je kaart pakken. Jullie krijgen tien minuten om je van de rest te verstoppen."

Ik pak mijn kaartje en loop samen met Giovanni het bos in. We hadden besloten samen te gaan werken. Al snel heb ik mijn eerste slachtoffer in zich. 

Na de eerste twintig minuten heb ik al zeker zes kaarten. Giovanni heeft er slechts vier. Opeens wordt ik via achteren opgetild en voel ik dat er van voren aan mijn koord wordt getrokken. Wanneer ik weer neergezet wordt zie ik dat het Giovanni was die mijn kaartje heeft. Hij begint te lachen en nep boos stamp ik terug naar het veld.

Ik wacht tot iedereen weer terug is en samen met de jongens gaan we weer terug naar onze kamer. Ik ben diep teleurgesteld als ik merk dat geen van en heeft gewonnen. Het jongetje dat volgensmij veel te jong is voor onze is klas, dat altijd achterin zit, heeft gewonnen. Dat had ik dus nooit verwacht. 

Terug in de kamer praten we nog even na over het spel en al snel ligt iedereen weer in bed. Ik lig vannacht alleen in bed omdat Giovanni gevallen is en dus iets meer ruimte nodig heeft. 

Wanneer ik in bed lig hoor ik al snel dat iedereen slaapt. Maar ik kan maar niet inslaap vallen. Ik heb het gevoel alsof er morgen iets vervelends gaat gebeuren. Ik heb alleen geen idee wat.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hellootjes,

Weer een nieuw hoofdstukkie. Wat zou het zijn, dat gevoel. Ze weet nog half niet wat haar morgen te wachten staat. Slaap lekker Alana, slaap lekker.

xoxo -Nieniecorn-