Rüzgar saçları arasından geçip geceye karışıyordu. Elleri siyah pantolonun ceplerinde terlerken bedeni hafifçe ileri doğru sendeledi ama o bunun farkında bile değildi. Zihni de gözleri gibi ayın ihtişamlı duruşuna takılı kalmıştı. Düşünebildiği -oyalandığı- sadece ayın parıltısıydı... Sahi, bugün neden bu kadar görkemliydi? İçinde barındırdıklarının aksine gece bugün çok güzeldi.
Gülümsedi.
Bir daha bu manzarayı görebileceğini sanmıyordu. Gülümsemesi genişlerken, yaralarla dolu yüzü gerildi ve dudaklarındaki çatlaklardan kan sızdı. Acısını hissetmiyordu. Hislerini kaybetmişti ya... Yaşayan bir ölüden farklı yoktu ki. Yaşayan bir ölü olmanın en kötü yanı da... Kalbin çoktan çürümüşken hala nefes alıyor olmaktı. Zavallı ölü ruhu, bu aptal bedenin içinde esir kalmıştı.
Gözlerini aşağıya doğru kaydırdığında gördüğü manzara yüzündeki ölü gülümsemenin kıvılcımlarını söndürdü. Geriye hiçbir şey kalmayana dek. Ay ışığının yansıdığı suyun üzeri elmas gibi parlıyordu. Jimin iç çekti. Güzellik sadece görüntüden ibaretti. Aslında bulunduğu yer cehennemin ta kendisiydi. Bu cehennem ondan her şeyini almıştı. Geride Jimin için bıraktığı şey sadece alevlerdi ve bu canını yakıyordu. Ona hiç direnmedi ama asla tam olarak da pes etmedi.
Şimdi vazgeçiyordu.
Çünkü gücü kalmamıştı. Ruhunun artık huzur bulmasını istiyordu. Huzuru asla bulamayacağını biliyordu. Ne yaparsa yapsın onu asla elde edemeyecekti ama en azından kafesten kurtulabilecekti. Her nereye giderse gitsin kafese tıkılı kalmış bir ruhtan daha iyisi olacaktı. Belki daha fazla ateş yakacaktı ruhunu, belki de bunun aksi olacaktı. Cennete gitmeyi dilemedi hiç. İnançları zayıftı. Ancak kafesten kurtulduğu her yer ona cennet gibiydi çünkü ruhu özgür kalacaktı. Özgürce acı çekebilirdi ya da özgürce gülebilirdi. Fark etmezdi. Umurunda da değildi.
Tek istediği özgürlüktü.
Onun için özgür olmak istiyordu. O kendisine özgür olmak istemişti ama Jimin ona özgür olacaktı. Onun yaptığı gibi değil, onun için.
Kollarını iki yana açıp gözlerini kapattığında rüzgar yüzüne ve oradan da vücudunun tamamına işledi.
"Ben sadece... Uçmak istiyorum Jimin. Kanatlarımı dilediğimce çırpabileceğim bir gökyüzü istiyorum."
Jimin ona bir gökyüzü olamamıştı ama Jimin'in bir göğü vardı artık. Ve onun için kanatlarını açtı.
Şimdi özgürlüğe uçmaya hazırdı.
