Even When You Hate Me, I Love You

Chapter 3 - Best Friend

Luhan's P.O.V.

"Sinusundan ka na naman ba niya?," tanong sakin ni Aliyah.

"Ha? Ano?" Hindi ko kasi siya maintindihan.

"Kung bakit ba kasi kinakausap mo pa siya?"

"Sino bang pinag-uusapan natin dito?" Wala akong ideya sa sinasabi niya.

"Sino pa ba ang laging dumidikit sayo? Edi si Sapphire. Layuan mo na kasi siya." Si Sapphire. Si Sapphire ang problema niya. Ang akala ko pa naman, naiintindihan na niya ang lahat simula nang magpaliwanag sa kanya si Sapphire nung high school. Akala ko, ok na sila.

"Aliyah, we're just friends."

"Akala ko ba, ayaw mo na sa kanya?"

"I can't hate her forever."

"So you love her now?"

"Aliyah, wala akong sinasabing ganyan!" Medyo napataas ang boses ko. Umiinit na ang ulo ko sa immaturity niya.

"Luhan, she loves you! Hindi ko maiaalis sa sarili ko ang magselos. Isa pa, lagi na lang siyang dumidikit sayo. Nakakainis na!" Ngayon ko lang na-realize kung gano kamalisyosa ang girlfriend ko.

"Laging dumidikit? My God, Aliyah! Ni hindi pa nga kami nagkikita ngayong araw. Yan na naman ba ang issue natin dito? Bakit? Bawal na ba kong magkaron ng kaibigang babae?"

"Hindi naman sa ganun, Luhan. Ok lang sakin na magkaron ka ng kaibigang babae pero please, putulin mo na ang pagkakaibigan niyo ni Sapphire."

Kahapon lang, sinabi ko sa sarili ko na si Sapphire ang dahilan kung bakit kami nagkaayos ni Aliyah. Pero ngayon, siya ang dahilan ng pagtatalo namin. Pero mali si Aliyah. Hindi naman tama ang pinapagawa niya sakin. "I can't."

"Luhan!" Napatayo siya at nagtataas na rin ng boses. "She freaking loves you! Hindi ka niya tinitigilan kahit alam niya na may girlfriend ka na."

"She just wants to spend some time with me. With her childhood friend. Ano bang ipinagseselos mo, Aliyah? You know I don't feel the same way. Ikaw ang mahal ko."

"It's not what I see, Luhan." Then she left me.

Sapphire's P.O.V.

From: Peter Pan <3

I need a best friend.

After reading his text message, nag-decide akong puntahan siya agad sa kanilang music room. Tuwing may problema si Luhan, dun lang siya pumupunta.

"Peter Pan! Tinker Bell is here!," bungad ko kay Luhan pagkapasok na pagkapasok ko ng music room. He gave me a sad smile.

Pumunta ako sa keyboard nila at nag-ready for recording. "Hmm... Ano bang gusto mong tugtugin ko?" This is how I help people with their problems. Hindi ko pinapaalala sa kanila na may problema sila.

"Music can't heal me this time, Sapphire." It never did, Luhan. 'Coz if it did, I would have enjoyed your smiles everyday. But I don't. I want the old Luhan back.

Lumapit ako sa kanya. Ayaw niya ng musika ko. How heartbreaking. Kakausapin ko na lang siya kung ganun. "Nag-away ba si Peter Pan at Wendy?"

Tumango siya as a response. "Trust issues?," I asked him.

"Sort of," he answered.

"That's new. Wendy believes in Peter Pan. She trusts him. Aliyah trusts you. I know that."

Hindi siya sumagot. "What actually is the reason anyway?"

Hindi uli siya sumagot. Hindi ko gusto ang atmosphere dito. "Am I the reason?" Alam ko, medyo assuming ang dating pero hindi naman siguro masamang mag-assume paminsan-minsan diba?

"Hindi ko maintindihan si Aliyah. Maayos naman na kayo diba?," tanong niya sakin.

I smiled at him. "Kakausapin ko siya bukas. Baka naman meron lang siya ngayon kaya high blood. O kaya di sila nakakuha ng bagong members kahapon. O kaya masama yung gising niya. Napagbuntunan ka lang siguro ng galit. Haha! Everything will be fine."

He chuckled. "Haha! Kelan ka ba magiging seryoso sa mga bagay-bagay?"

I shrugged. "Who knows?" Luhan, I'm always serious every time I tell you I love you.