Even When You Hate Me, I Love You

Chapter 8 - 8th Day: A Success?

Sapphire's P.O.V.

Finally! Kaharap ko na ngayon si Luhan. At tanging kalungkutan lang ang nakikita ko sa mga mata niya. They don't sparkle the way they used to.

"Luhan -" Pinutol ako ng isang bubbletea freak. Ugh!

"Sapphire, tara na! Mag-eedit pa tayo ng articles. Hyung, pasensya na pero hihiramin ko muna si Sapphire ha." Nakita ko ang pagtango ni Luhan. His eyes.

Ang malulungkot na mata pa rin ni Luhan ang nasa isip ko. Saka ko lang na-realize na inilalayo na nga pala ako ni Sehun kay Luhan. Habang namumuo na ang mga luha sa mata ko, hinila ko ang kamay ko mula kay Sehun. Napalingon naman siya sakin after my sudden movement.

Dahan-dahang tumulo ang aking mga luha. "His eyes. I felt the pain inside. Hindi ako ang nasasaktan. Hindi ako ang hiniwalayan, but I feel him."

Nanatiling tahimik si Sehun na para bang hinihintay ang mga susunod kong sasabihin. One week akong nawala sa tabi ni Luhan nang dahil sa kanya.

Tiningnan ko siya nang diretso at inilabas ang galit ko even my voice is shaking. "Sehun, bakit? Bakit ba lagi mo na lang ako inilalayo kay Luhan? Alam na alam mong kailangan niya ko ngayon diba?"

"Sapphire, I'm sorry. But trust me, it's for the best," sagot niya sakin.

"For the best?!" Tumawa ako nang may halong sarcasm. "Ang makita ang minamahal ko na nasasaktan habang wala akong magawa para dito. Do you think it's the best?"

"Ito ang gusto ni Luhan hyung. Marami ka na raw nagawa para sa kanya," pag-amin niya sa naging kasunduan nila ni Luhan.

"Marami? Eh wala nga akong magawa ngayon. Wala rin akong nagawa para pigilan si Aliyah. Isa pa, mahal ko siya! Kahit ilang milyon, bilyon, o trilyon na bagay pa ang kailangan kong gawin para sa kanya, gagawin ko kasi mahal ko siya. Naiintindihan mo ba ko, Sehun?" Halos sigawan ko na siya.