The New Special Princess

#48

POV Emma
'Het begon op de dag nadat ik zestien was geworden. Ik deed vrijwilligerswerk in het bejaardentehuis en nam even een pauze. Op dat moment kwamen Cealin, degene die even ons heeft geregeerd, en Neil, zijn aanhanger. Ze pestten me zoals gewoonlijk, maar dit keer schoor ik een vuurbal af. Ik dacht dat ik daardoor brand stichtte. In blinde paniek en om van Cealin en Neil af te komen, rende ik naar binnen en haalde ik de laaste twee, drie mensen naar buiten. Toen was een goede vriendin van mij spoorloos. Blijkbaar was ze op wereldreis gegaan en had een brief op zondag gestuurd. In ieder geval, sinds die dag probeerde ik in het bos het te beheersen, maar het lukte niet. Dus ik maakte handschoenen die mijn krachten blokkeerden. Toen de wedstrijd begon hoopte ik niet gekozen te worden en mijn vrijheid te behouden. Ik had het mis. De druk voerde zich op en omdat alles zo snel ging, liep ik op de avond van het bal weg. Voor een week, maar toch. Toen kon ik net mijn elementen beheersen, maar al het duistere ging nog steeds slecht. De reis om iedereen die hier nu is begon en ik had niet zo heel veel last van de druk. Toen ik terug kwam, hadden Cealin en Neil mijn ouders. Ik heb mijn spullen gepakt en ben naar hen toe gegaan. Ik ben na een week ontsnapt. Een poos later nam ik een weel vrij en liep ik met name dior de bossen. Als ik in dorpjes kwam, hoorde ik gefluister over de Vier die zich gemeld had. Het was een oude bekende en ik heb haar ontmaskerd. Daarop volgde een rustige periode, maar ik wist dat ik moest herrijzen. Ik zou moeten kiezen en er was een kans dat ik terugkeerde. En ik keerde terug. Maar ik moest al mijn krachten opnieuw beheersen. Ik vluchtte en maakte een kristalpaleis.'
'Hoe wacht even. Kristal?' Ik knikte.
'Kunnen jullie dat niet? Ik kan kristallen vormen in de kleuren van water, aarde, vuur en lucht. Dus blauw, groen, rood en wit. Bovendien neutraliseert het duistere krachten. Hoe dan ook. Jonathan vond me gaf me drie maanden om mijn krachten te beheersen en zou dan terug komen om me op te halen. 1,5 week van te voren kwam ik Emilia tegen. Jonathan en de anderen werden gevangen door Cealin, ze bedachten een list en zette mij daardoor vast. Ik versloeg hem en toen sloot Jonathan me op. Er was een soort misverstand waardoor ik in een coma belandde en nu ben ik hier. Dat is het wel zo'n beetje.'
'Maar als je bang was, hoe versloeg je ze dan?'
'Cealim en Neil hadden me er bij de brand ingeluisd. Mijn vuur was nog te zwak om de muur te halen, dus stak Neil de brand aan. Vanuit mijn opzicht zag ik het niet. Dus ik was kwaad en gebruikte dat om alles te beheersen.'
'Gaat het?'
'Ja, het is jammer dat alles zo moet lopen, maar Shit Happens.'
'Hoe ga je het met Jonathan aanpakken?'
'Ik hoop dat we het snel kunnen uitpraten. Ik heb een oplossing, maar dat weet hij nog niet.'
'Dan laten we het aan jou over. Kom, we gaan.' Iedereen knikte. Gezamelijk liepen we de zaal uit. Nadat iedereen korte uitleg gaf, gingen we ieder een eigen kant uit.
Onderweg was het weer stil.
'Wat heb je ze verteld,' vrieg Yvela uiteindelijk.
'Gewoon, dat wat er is gebeurd. Ik heb details weggelaten, maar ze begrepen het.'
'Fijn om te horen,' zei Jonathan. 'Kunnen wij onder vier ogen met elkaar spreken? Op jouw kamer graag,' zei hij na weer een paar minuten. Ik knikte en staarde naar buiten. Het wordt tijd dat iedereen me leert kennen.