The New Special Princess

#19

POV Emma
Die avond hang ik over de balustrade van mijn balkon. Het is al nacht en de sterren blinken. Ondanks mijn korte reünie met Cealin, was het een geweldige dag. In de verte komt er een lichtje aan. Ik sluip naar de bosrand en wacht er daar op. Amira vliegt voor me.
'Proficiat Emma! De bruiloft was zo mooi,' zei ze.
'Bedankt. Nu is alles officieel. Ik kan het maar niet geloven. Ik zit nu pas echt vast aan mijn taak als toekomstig koningin. Ik ben zestien. Is het vreemd als ik zeg dat dit te veel is?'
'Nee helemaal niet. Maar kom eens mee, ik heb een verrassing voor je.' Ik volgde haar door de bomen naar de grote eik. Ik klom er in en keek recht op een gezellig, met lampionnetjes versierde groep takken. Er stond een taart en er speelde vrolijke muziek. Ik keek mijn ogen uit.
'Wauw. Dit is prachtig. Hoe hebben jullie dit geregeld?'
'Ik laat je wel eens in de gaten houden. Soms heb ik geen tijd. Ik ben net als jij de "koningin", maar dan geen echte koningin. Ik heb tips als je wil.'
'Graag.'
'Dan eten we eerst wat en doen we een feestje houden oké?'
'Is goed. Wauw.' Iedereen zong en danste, ik praatte veel met iedereen om me heen en genoot van de sfeer en gezelligheid. Alles leek nu perfect. Na ongeveer een uurtje tikte ik voorzichtig Amira aan. Ze begreep me en vloog de boom uit. Ik volgde haar.
'Je had tips?'
'Ja. Mijn samenleving bestaat uit vele elfjes verspreid over de hele wereld. Niemand weet zo veel als wij. En ik heb ook veel werk. Organiseren, papierwerk, je kan het zo gek niet bedenken of ik moet het doen. Zo doen we het al eeuwen. Democratisch wordt na overlijden een nieuwe leider gekozen. Ik ben nu al 18 jaar lang het hoofd. Mijn grote voorbeeld is iemand die innovatief dacht en alles perfect kon. Hij hield rust in zijn gedachten. Hem kon je roepen en hij had gelijk een oplossing. Nooit was hij gestrest en altijd had hij tijd voor iemand. Of hij maakte tijd. Bij hem ging zijn gezondheid en die van alle andere voor. Hij hielp de eerste Vieren en legde de basis van jouw boek.'
'Wow.'
'Dat is zacht uitgedrukt. Hij was geweldig. Waar ik op doel is, neem je rust. Orden je gedachten, neem voldoende vrij en pak je momenten van rust. Ben niet bang om om hulp te vragen. Ze zullen het graag doen. Je doet het super, je neemt alleen te veel hooi op je vork.'
'Ja misschien wel. Maar jullie hebben een mooie geschiedenis. Wil je meer vertellen over de eerste Vieren?'
'Natuurlijk. De elfjes waren eeuwen lang de bewakers van de Vier gaves. We merkten dat ze zich gingen verdelen over evenveel mensen als dat er landen zijn. Toen haalden we hem er bij. Op 23 november 3600 begonnen ze de duwen alsof ze er uit wilden. Hij liet ze vrij en leidde iedereen in. Gezamelijk hielpen we iedereen. Alleen is het probleem dat er ook duistere krachten ontstonden. 1 Vier werd duister. Zijn krachten daarbij. Alle duistere gaves. Die verdeelden zich weer en het "licht" element ging in hem weg. Ze gingen naar een waardig persoon. En zo ging het maar door. Wij helpen al eeuwen de Vieren en zo helpen wij jou ook. Maar soms hebben we rare omstandigheden. Zo kwam Yvela vandaag naar hier om voor jou houvast te vragen. Ze weet het volgens mij.'
'Dat weet ik wel zeker. Maar als jullie me beschermen, weten jullie dan ook mijn probleem met Cealin en mijn gaven?'
'Ja, maar ik mag je niet helpen. Net als mijn voorvaderen ben ik een gids. Ik geef je tips en feedback en probeer je zo veel mogelijk te leren, maar kan ook niet meer dan dat. Je zult het zelf moeten doen. Ookal is het nog zo moeilijk.'
'Dat snap ik wel. En is Alpha dan ook een begeleider?'
'Dat ligt weer net iets anders. Wat ingewikkelder. Maar wij hebben regelmatig contact over jou, zodat we je kunnen helpen. We zijn een luisterend oor en geven je advies, maar laten het je zelf uitzoeken.'
'Ah oké. Is het goed als ik dan nu naar Alpha ga?'
'Ga maar. En denk aan de tips die ik je gaf. Rust en voldoende vrije tijd.'
'Ja. Dank je Amira. Voor het feest, de tips en de geschiedenis.'
'Daar ben ik voor.' Ik glimlachte dankbaar en rende zo snel mogelijk naar Alpha. Hij was gelukkig nog wakker.
'Alpha, wil je mij vertellen over jouw rol in het begeleiden van mij?' vroeg ik.
'Dus je komt van Amira af?' Ik knikte.
'Goed. Wij zijn zielsgebonden. Pas als jij sterft, sterf ik. Ik kan je altijd volgen. Mocht ik als mijn wolf gedaante sterven, keer ik terug in of weer een wolf, of in een ander dier. Als het weerloos is zal ik er iets magisch mee kunnen.'
'Dat is best gaaf. Maar waarom zeiden jullie het niet?'
'Je zei het zelf al. We moeten je begeleiden. We gaan niet alles voorkauwen.'
'Logisch. Meer wilde ik niet weten.' Ik gaapte.
'Ga maar gauw.'
'Bedankt Alpha.' Ik gaf hem een snelle knuffel en rende terug naar het paleis. Wie had gedacht dat ik zo veel hulp kreeg?