The New Special Princess

#4

POV Emma
'Gefeliciteerd! Oh we zijn trots op je! Mijn dochter, gekozen als bruid van de kroonprins,' riep mam toen ik de poort door kwam. De tuin was versierd en mijn beide teams waren er. Pap had een taart in zijn handen.
'Mam alsjeblieft. Je weet dat ik het niet wil.' Ik liep naar binnen en pakte wat te drinken. Yvela zat op de bank te zappen.
'Ik wilde ze tegenhouden, maar ze luisterden niet,' zei ze.
'Weet ik. Ik ga naar boven. Zeg maar, dat ik het heel lief vind, maar dat ik tijd voor mezelf nodig heb.'
'Natuurlijk.' Ik liep naar boven en plofte op mijn bed neer. Buiten was er een soort van feest aan de gang. Ik keek op en zag mijn schetsblok liggen. Met een zucht pakte ik het en begon te schetsen. Vier strepen. 1 wordt groen, 1 blauw, 1 wordt zilver of lichtblauw en 1 wordt rood. Daarbinnen tekende ik kenmerken van de kleur. Te beginnen met groen. Een bos en een hert. In de blauwe kwam een rivier waar je de dwarsdoorsnede kon zien met een rivierdolfijn. De lichtblauw werd gevuld met wolken en vogels en de laatste rode werd een vulkaan. De vier elementen. Toen ik tevreden was met mijn schets pakte ik Ecoline voor de achtergronden en daarna potloden voor de details. Aan het eind van de avond had ik hem af. Er werd op de deur geklopt. Snel ruimde ik de tekening op en deed ik open. Mam kwam binnen.
'Lieverd, wat is er? Ben je niet blij?'
'Nee helemaal niet zelfs. Ik wilde niet winnen. Ik wilde zelfs niet meedoen.'
'Waarom niet?'
'Dan heb je minder vrijheid. En je weet dat ik zelf mijn keuzes wil maken.'
'Zijn we te ver gegaan met het feest?'
'Ja.'
'Yvela had dus gelijk.'
'Zou je denken?'
'Kom we gaan eten.' Ik knikte en liep met mam naar beneden. Aan tafel was ik stil en prikte ik maar wat in mijn eten. Het was lasagne en normaal eet ik het graag, maar ik had nu echt even geen trek. Yvela glimlachte meelevend naar me. Ik glimlachte terug, maar was niet erg vrolijk. Van verschillende meiden had ik berichten gekregen hoe het ging. Ik heb ze genegeerd. Die avond kon ik slecht slapen. Ik bleef maar denken aan de uitreiking. Hoe koning Connor er zo heilig van overtuigd was dat ik de ware ben. Maar ik ben de ware niet. Ik ben een gevaar. Voor mezelf en iedereen. Het enige wat helpt, zijn deze handschoenen, maar wie weet voor hoe lang nog.

Ik kwam aan in het paleis en ging via de grote deuren naar binnen. Een lakei ging de koning halen. Ik stond in de grote hal. Het was er ruim en licht. Aan het plafond hing een kroonluchter. De vloer blonk en de zon reflecteerde tegen de witte muren. Ik zuchtte.
'Ah Emma daar ben je. Hoe gaat het,' vroeg koning Connor.
'Het kon beter, maar ik ben oké, dank u majesteit.'
'Zou je me willen volgen alsjeblieft. Oh en noem me maar Connor. Gewoon bij mijn naam. Immers word je lid van de familie.'
'Oké.' Hij gaf me een rondleiding door het kasteel. In de oostvleugel zijn mijn vertrekken. Het begint met een ruimte waar een bank, stoelen, een bijzettafel en een televisie staan. De muren zijn geel. De rechter deur leidt naar mijn slaapkamer. Die mag ik zelf gang inrichten. Achter de linker deur is er een studeerkamer, maar dat komt pas later aan de orde. In alle drie de ruimtes zijn grote ramen waar veel licht door valt. Ik heb uitzicht op het bos en de tuinen. Daar ben ik heel blij mee. Als ik de gang volg tot de deur voor de trap, dan kom ik in de bibliotheek. Ga ik de trap af en de eerste deur rechts neem, kom ik bij de eetzaal. Daar kan ik dan door voor de keuken of de zitkamer. Op de begane grond is achter de deuren in de grote hal een balzaal. Daar eindigde de begane grond ook en kon je naar de tuinen. De andere delen boeien me niet zo veel. Ik wil met name graag naar buiten.
'Je krijgt een persoonlijk dienstmeisje. Zij zal je helpen om op een prinses te gaan lijken. Ook zul je een paar lessen moeten volgen. Vanaf morgen moet je iedere dag aanwezig zijn. Binnen drie weken verhuis je naar hier. Kleren en een kast heb je niet nodig, die hebben we hier al. En een bureau ook niet. Eigenlijk heb je alleen wat persoonlijke spullen nodig zoals foto's en tekenmaterialen. Volg je me nog?'
'Ja, ik volg u nog. Maar het gaat allemaal wel heel snel.'
'Het spijt ons daar ook echt voor, maar binnen twee maanden moet Jonathan je een aanzoek hebben gedaan en moet je zijn klaargestoomd voor je taken. Daarna zullen we reizen moeten gaan maken om andere heersers en regenten te ontmoeten. En dan is er natuurlijk ook de bruiloft.'
'Oh ja.'
'Gaat het wel?'
'Ja. Het is niets. Ik had me mijn toekomst eigenlijk anders voor ogen. Maar dat gaat nou eenmaal niet.'
'Wil je anders even rijden op Noir. Eloise was onder de indruk van je handelen. Met zachte hand en toch duidelijk dat jij de baas bent.'
'Dank u. Dan ga ik nu.' Snel liep ik naar de stallen. Ik zadelde Noir en ging met haar het bos in. Het was een ander gezicht zo op een paard, maar het was mooi. Ook Noir zelf genoot. Toen ik een rondje had gereden, reed ik terug. Ik zadelde Noir af en borstelde haar rustig. Alles gaat zo snel. Te snel. Ik wil dit niet nu al, maar ik heb geen keus. Terneergeslagen ga ik naar mijn slaapkamer en bedenk welke kleur ik wil. Ik had wat mogelijkheden van Connor gekregen. Ik denk dat, als ik het mag, ik hem wit laat en er een keeper op schilder. Dat is immers iets wat ik heel graag doe. 'Oh hier ben je.' Jonathan kwam de kamer in.
'Vader zei dat je verdrietig was en dat je niet wou zeggen waarom. Wat is er?'
'Het gaat allemaal zo snel. Ik krijg weinig kans om alles stap voor stap te kunnen verwerken.'
'Het komt wel goed. Zodra je het hier gewend bent, komt alles goed. Vertrouw me maar.' Ik lachte en knikte.
'Weet jij of ik de muur wit mag laten en hem zelf mag beschilderen?'
'Nee dat weet ik niet. Wat ik weet is dag je morgen om half 10 hier moet zijn. In je kamer. Dan kan je beginnen.'
'Ik zorg dat ik er ben.'
'Fijne dag nog. Ik moet helaas gaan.' Ik zwaaide kort naar hem en keek naar buiten. Ik zei tegen een lakei dat ik ging en rende naar het bos. Daar rende ik naar de open plek. Zodra ik er was, klonk er een grom. 'Alpha. Dat werkt al sinds de tweede keer niet meer,' lachte ik.
"Jammer. Ik kon het altijd proberen." Lachend ging ik in het gras zitten. Alpha is een wolf en de leider van zijn roedel. Toen ik drie jaar geleden hier voor het eerst kwam, was hij gewond. Ik heb hem toen geholpen. Een jaar later ontdekte ik iets wat ik nu al een lange tijd geheim hou. Stil staar ik naar het water.
"Wat is er?"
'Ik ben gekozen als bruid van de kroonprins. Ik zal nog maar zelden hier komen.'
"Dat is vreselijk. Gaat het?"
'Een beetje. Ik zal ook snel moeten gaan. Ik moet een ontwerp gaan maken, een beetje beginnen met inpakken en bijkomen.'
"Sterkte mijn kind. Wij staan altijd voor je klaar."
'Waar is Brownie?'
"Bessen plukken achter de rots."
'Oké. Doe hem de groeten van me.' Alpha knikte. Ik gaf hem een knuffel en rende naar huis. Dit wordt niet makkelijk.

(Hierboven de balzaal)