❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η Ελ με κάθε κομμάτι του εαυτού της προδομένο και χαρακωμένο συνέχισε τον δρόμο της κατά μήκος του διαδρόμου. Όσο και αν ήθελε να το αγνοήσει, το ψέμα του Ντίλαν περιτριγύριζε και κατέληγε να εμφανίζεται ξανά και ξανά ως η πρώτη εικόνα του μυαλό της. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που την ενοχλούσε περισσότερο. Το ότι ο μοναδικός της φίλος σε αυτόν τον ατελείωτο εφιάλτη της είχε κρύψει την πραγματική του ταυτότητα και της είχε πει ψέματα, ή ότι μπορεί να πρόδιδε να μυστικά και τις σκέψεις που συχνά του αποκάλυπτε στην μητέρα του. Πιθανότητα και οι δύο εκδοχές. Τα βήματα της και οι ήχοι των παπουτσιών της καθώς ερχόταν σε επαφή με το πάτωμα είχαν αποκτήσει ένα είδος συγχρονισμού. Έσφιξε περισσότερο την ζακέτα στο σώμα της, καθώς η υγρασία της ατμόσφαιρας της προκαλούσε ρίγος.
Καθώς περπατούσε αριστερά και δεξιά της ο δρόμος άρχισε να φαρδαίνει αποκαλύπτοντας μία σειρά από ακριανά δωμάτιο, πολύ μικρών διαστάσεων που περιβάλλονταν από σκληρά, μεταλλικά, άκαμπτα κάγκελα. Τα περισσότερα ήταν άδεια μα αυτό δεν έκανε την εικόνα πιο φιλική ή καθησυχαστική για εκείνη. Σύντομα όμως αυτό άλλαξε.
Από την δεξιά πλευρά υπήρχε ένα κελί που έσπαγε το μοτίβο, αφού μέσα υπήρχε μία κοπέλα. Το θέαμα της έκανε την Ελ σχεδόν να αναπηδήσει από έκπληξη και ξαφνιασμό. Σταμάτησε το βηματισμό της και για μερικά δευτερόλεπτα το βλέμμα της είχε απορροφηθεί πάνω της. Είχε μακριά μαλλιά με σοκολατί απόχρωση, το χρώμα του δέρματος της ήταν λευκό, αγγιγμένο από χλωμότητα. Τα ρούχα της σκισμένα, κομματισμένα με λεπτομέρειες σημαδεμένες από τη βρομιά και την σκόνη. Αδυνατούσε να καταλάβει το χρώμα των ματιών της ή περισσότερα χαρακτηριστικά της λόγο της στάσης της. Ήταν μικροκαμωμένη και κουλουριασμένη σαν ανυπεράσπιστο γατάκι, στο σκληρό υγρό πάτωμα, ενώ κηλίδες πηχτού αίματος έβαφαν τον χώρο γύρω της. Τα μάτια της ήταν κλειστά, και τα μαλλιά κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου της. Τα χείλη της μισάνοιξαν παλεύοντας να πάρουν ανάσα μα και να προφέρουν μία λέξη.
