❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Εκείνη έμεινε για αρκετή ώρα ακίνητη. Σαγηνευμένη από την λάμψη των ματιών του, μα και από το οικείο, ζεστό συναίσθημα που γέμιζε την καρδιά και την ψυχή της. Της ήταν δύσκολο να ξανά βρει την επαφή με τον χρόνο όμως τα ακούσματα των φυλάκων από μακριά την επανέφεραν στην πραγματικότητα. Μία γρήγορη ματιά στο αναίσθητο σώμα του φύλακα, έκανε την ανησυχία της ακόμα μεγαλύτερη. Είχε μπλέξει άσχημα, ή ακόμα χειρότερα θα έμπλεκε περισσότερο και τον Τζέισον. Κρύος ιδρώτας άρχισε να την λούζει βρέχοντας το μέτωπο της και το πίσω μέρος του λαιμού της. Με νευρικές σπαστές κινήσεις πέρασε τα χέρια της μέσα από τα μαλλιά της. Πότε της δεν έμπλεκε. Πάντα έμενε μακριά από μπελάδες, και μέσα σε δύο μέρες δεν μπορούσε να απαριθμήσει όλα τα πράγματα που της πήγαν στραβά. Ένιωθε την συνωμοσία του σύμπαντος εναντίον της.
«Πρέπει να φύγουμε.» Της ψιθύρισε ο Τζέισον κοιτάζοντας την αναστάτωση και την νευρικότητα της. Παρά την ταλαιπωρία, την κούραση, και τον πόνο των πρόσφατων τραυμάτων του, φαινόταν ικανός να περπατήσει, να σταθεί, και πρόθυμος ακόμα και να τρέξει. Η ικανότητα και αντοχή του αυτή, ενίσχυσε τα ερωτήματα της Ελ αφού ήταν σχεδόν ακατόρθωτο. Μα δεν είχε την διάθεση και την δυνατότητα να βομβαρδίσει με περισσότερες απορίες το μυαλό της, από τη στιγμή που δεν υπήρχε πιθανότητα να πάρει κάποια απάντηση. Έτσι απλώς κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Ο Τζέισον με μία απότομη κίνηση, που ταυτόχρονα όμως έκρυβε τρυφερότητα έπιασε το χέρι της, το οποίο ταίριαζε τέλεια με το δικό του, σαν να 'ταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Η καρδιά της χτύπησε λίγο πιο γρήγορα νιώθοντας την αίσθηση του δέρματος του πάνω στο δικό της και ας ήταν μία απλή επαφή, για την ίδια σήμαινε πολλά παραπάνω.
Το βήμα της έγινε τραχύ γρήγορο, μέχρι που μετατράπηκε σε γοργό τρέξιμο ανάμεσα στο λαβύρινθο των ατελείωτων διαδρόμων. Η αναπνοή της ήταν κοφτή και ακανόνιστη, τα πόδια της κουρασμένα και το σώμα της εξαντλημένο μα δεν σταμάτησε ούτε στιγμή. Η παρουσία του Τζέισον που έτρεχε δίπλα της, την όπλιζε με κουράγιο. Δυνατές φωνές, γεμάτες θυμό και οργή πλημμύρισαν το υπόγειο. Οι φύλακες είχαν ήδη αντιληφθεί την απουσία του Τζέισον έτσι το κυνηγητό έγινε πιο άγριο και τρομακτικό, ανάμεσα στα κελιά και την άβυσσο του σκοταδιού.
