❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Χάος, αυτή ήταν η μοναδική λέξη που ίσως να μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση που επικρατούσε στο μυαλό και στην ψυχή της. Όλα φαινόντουσαν τόσο μπερδεμένα σαν ένα μεγάλο κουβάρι από ατελείωτα προβλήματα. Καθώς έτρεχε με την ανάσα της ακανόνιστη και κοφτή και την υφή του ανέμου σκληρή στο πρόσωπο της πάλευε να δαμάσει τις σκέψεις της, να βρει μια λύση και να τερματίσει τα βάσανα της. Η θέα των ατελείωτων δέντρων μπροστά της την μπέρδευε. Όλα έμοιαζαν ολόιδια. Σύντομα κάθε φωνή είχε χαθεί και φάνταζε σαν μακρινή ανάμνηση. Ήθελε να συνεχίσει να τρέχει μα τα πόδια και το σώμα της είχαν αντίθετη άποψη έτσι άρχισαν να την εγκαταλείπουν.
Έμπλεξε τα χέρια της γύρω από τον κορμό ενός δέντρο και έκλεισε σφιχτά τα μάτια της προσπαθώντας να συγκεντρωθεί στην ανάσα της. Τα δάκρυα είχαν στεγνώσει στο δέρμα της όμως μπορούσε να αισθανθεί καινούρια να κάνουν την εμφάνιση τους. Ρώτησε τον εαυτό της γιατί έκλαιγε. Γιατί είχε χάσει κάθε φίλο που είχε ποτέ στην ζωή της. Γιατί είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά η εικόνα και ο εαυτός της. Γιατί βρισκόταν σε μία κόλαση πάνω στη γη, σε ένα αναθεματισμένο αναμορφωτήριο, με παιδιά από όλο τον κόσμο που είχαν πράξει φριχτά εγκλήματα. Γιατί όλοι την μισούσαν. Γιατί από την πρώτη κιόλας μέρα που επιχείρησε να κάνει μια καινούρια αρχή ο θάνατος την ακολούθησε, όπως είχε κάνει αμέτρητες φορές στη ζωή της. Γιατί όλοι νομίζουν ότι είναι μια ψυχικά διαταραγμένη έφηβη. Γιατί ο μυστηριώδης ξανθός νεαρός με τα δίχρωμα μάτια την απέφευγε σαν να ήταν ότι πιο μισητό είχε συναντήσει ποτέ στην ζωή του... μα για όνομα του Θεού, μάλωσε τον εαυτό της. Η ζωή της καταστρέφονταν και ακόμα το μυαλό της ταξίδευε σε εκείνον, σε έναν απλό κοινό άγνωστο. Δεν σήμαινε απολύτως τίποτα για αυτήν κι όμως η καρδιά της είχε άλλη γνώμη.
Γονάτισε στο έδαφος και κάλυψε με τα χέρια το πρόσωπο της ξεσπώντας την θλίψη και τον πόνο που την κατέκλυζαν με τη μορφή πικρών δακρύων και λυγμών.
