❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Ελ! Ελ!» Η φωνή του Ντίλαν να φωνάζει το όνομα της φαινόταν απόμακρη, μακρινή λες και απείχε δεκάδες μέτρα και ας ήταν μονάχα μερικά εκατοστά σε απόσταση από το πρόσωπο της. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, το μυαλό της αρνούνταν πεισματικά. Είχε κολλήσει. Η εικόνα με το ονειρικό ζευγάρι της ζωγραφιάς είχε αποτυπωθεί στο μυαλό της-μα δεν ήταν μόνο αυτό. Θυμόταν, ναι θυμόταν. Ήταν απόλυτα σίγουρη πλέον διότι ήταν παρόν στην δημιουργία αυτής της εικόνας. Θυμόταν τον έμπειρο ζωγράφο που είχε ταξιδέψει από την ανατολή με προορισμό το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Σκόπευε να δείξει τα έργα του σε μία τοπική έκθεση. Τα έργα του ήταν ζωντανά όμορφα πλημμυρισμένα από ανάμικτα συναισθήματα σε κάθε ζωγραφιά. Ήταν γοητευμένη από το ταλέντο του. Την μαγεία με την οποία κουνούσε το μολύβι του πάνω στο χαρτί αποτυπώνοντας τις λεπτομέρειες. Και στην συνέχεια της απαλές ανάλαφρες κινήσεις με το πινέλο του φέρνοντας στην ζωή το μονάκριβο έργο του. Το έργο του έρωτα. Η εικόνα ενός νέου ζευγαριού που θα έμενε για πάντα αθάνατο στις μνήμες των ανθρώπων μέσα από εκείνο το χαρτί. Ή μήπως όχι; Τελικά δεν κατέληξε σε καμιά έκθεση. Σε καμία γκαλερί. Μονάχα στο σκονισμένο δωμάτιο ενός μαθητή σε μια ακαδημία ξεχασμένη από τον ίδιο τον Θεό. Όμως αυτός ο μαθητής δεν ήταν ο οποιοσδήποτε. Ήταν ο πρωταγωνιστής της συγκεκριμένης οπτασίας. Και εκείνη συμπρωταγωνιστούσε. Ήταν το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά.
Μέσα από τα μάτια της έβλεπε τον εαυτό της, την παλιά της μορφή. Την κοκκινωπή απόχρωση του αριστοκρατικού φορέματος της φτιαγμένο από ακριβή δαντέλα και πολυτελές ύφασμα από κάποια μακρινή χώρα. Την καμπίνα του πλοίου με τους ξύλινους τοίχους και τις χρυσές λεπτομέρειες σε κάθε έπιπλο γύρω της φανερώνοντας την αριστοκρατική καταγωγή τους. Τον όμορφο συνοδό της. Την αγάπη της ζωής της. Τον μοναδικό και παντοτινό της έρωτα. Τα χέρια τους ήταν ενωμένα συμβολίζοντας τον αιώνιο δεσμό τους και θερμά χαμόγελα στόλιζαν τα πρόσωπα τους δίνοντας φως και λάμψη στην ατμόσφαιρα. Ήταν μία στιγμή μόνο για αυτούς τους δύο. Όπου ο ένας ανήκε στον άλλον. Όπου μπορούσαν να είναι ευτυχισμένοι...μονάχα για μερικές στιγμές.
