❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Να πάει στο πάρτι. Αυτό ήταν το μοναδικό ίσως τίμημα που έπρεπε να πληρώσει προκειμένου να αντιμετωπίσει τους φόβους της. Ήταν απλώς ένα πάρτι, στη διάρκεια της ζωής της είχε πάει σε δεκάδες από δαύτα κι όμως κάτι στο συγκεκριμένο φάνταζε διαφορετικό. Υπήρχε κάτι που έκανε την καρδιά της να σφίγγεται. Ίσως η μακάβρια ατμόσφαιρα που απέπνεε από μόνο του το τοπίο του νεκροταφείου. Η ιδέα ότι εκεί βρισκόταν το βασίλειο του θανάτου. Ή απλώς το ανατριχιαστικό άγαλμα στη μέση.
"Είναι ένα πάρτι. Τι φοβάσαι Ελ;" Μονολόγησε χαζεύοντας για χιλιοστή φορά μέσα σε μονάχα μία μέρα το τοπίο έξω από το παράθυρο. Ένιωθε φυλακισμένη, σαν θηρίο κλεισμένο σε κλουβί, για αυτό και η ιδέα της ελευθερίας φαινόταν δελεαστική.
«Τα φώτα θα σβήσουν, σήμερα λόγο απρόοπτου θα πρέπει να πάτε στα κρεβάτια σας νωρίτερα. Όποιος μαθητής πιαστεί έξω από το δωμάτιο του θα τιμωρηθεί.» Μία γυναικεία φωνή διαπέρασε τα αυτιά της Ελ. Προερχόταν από τα μεγάφωνα τα οποία ήταν τοποθετημένα σε κάθε διάδρομο.
Μεγάλη ειρωνεία. Σκέφτηκε η Ελ εκείνη τη στιγμή. Μάλλον η απόφαση της διευθύντριας είχε χαλάσει τα σχέδια για το πάρτι. Κατά βάθος ένιωσε ανακούφιση. Έτσι δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει αυτό που της προκάλεσε τον φόβο. Και με αυτές τις τελευταίες σκέψεις τα φώτα έκλεισαν και το μικρό της δωμάτιο βυθίστηκε στο απόλυτο σκοτάδι. Έκλεισε τα μάτια της με το κεφάλι της να στηρίζεται στο σκληρό και άβολο μαξιλάρι και πίεσε τον εαυτό της να παρασυρθεί στον κόσμο του ύπνου.
***
Ένας διαπεραστικός, συνεχόμενος ήχος ανάγκασε τα βλέφαρα της να ανοίξουν και διατάραξε τον ύπνο της. Οι αισθήσεις της ξεκίνησαν να δουλεύουν αναζητώντας όλες μαζί την πηγή του ήχου. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, η αναπνοή της γρήγορη και κοφτή. Κρύος ιδρώτας κυλούσε στο μέτωπο της και έβρεχε τα μαλλιά της.Το βλέμμα της μετά από πολλούς γρήγορους κύκλους σε κάθε γωνιά του δωματίου εστίασε στην πόρτα. Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα ώστε να αντιληφθεί ότι αυτό που άκουγε τόση ώρα ήταν κάποιος που χτυπούσε την πόρτα της προκαλώντας τον ενοχλητικό ήχο. Δειλά δειλά ανακάθισε στο κρεβάτι και τα γυμνά της πόδια ήρθαν σε επαφή με το ξύλινο πάτωμα. Το δωμάτιο ήταν μικρό έτσι δεν χρειάστηκαν περισσότερα από τρία βήματα για να φτάσει την πόρτα. Το χέρι της αγκάλιασε το ψυχρό χερούλι. Τα μάτια της είχαν πλέον συνηθίσει το σκοτάδι του δωματίου.
