❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η Ελ ξεροκατάπιε καθώς ένιωθε τον φόβο να παραλύει κάθε μυ του κορμιού της. Προσπάθησε να στρέψει το βλέμμα της αλλού, δεν μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια. Έτρεμε τον διάβολο στον οποίο είχε μετατραπεί. Τον διάβολο με τα σμαραγδένια μάτια που την κοίταζε εξεταστικά, όπως παρατηρεί το τέρας την λεία του, πριν την κατασπαράξει.
«Συγνώμη.» Μουρμούρισε αν και δεν ήταν σίγουρη για ποιο πράγμα απολογούνταν ακριβώς. Δεν είχε κάνει τίποτα κακό ή τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να αξίζει την συγκεκριμένη αντιμετώπιση. Τα δάχτυλα του πίεζαν περισσότερο την περιοχή του λαιμού της προκαλώντας την έντονα δυσφορία. Ήταν έτοιμη να τον ικετέψει σχεδόν να σταματήσει μα δεν μπόρεσε να ελευθερώσει την φωνή της, έτσι της ξέφυγε μόνο ένα μικρό κλαψούρισμα. Ήταν τόσο αδύναμη μπροστά του. Έσφιξε τα μάτια της, καθώς προσευχόταν πλέον απελπισμένα για ένα θαύμα. Σκέφτηκε την φιγούρα του Τζέισον.
Προσπάθησε να τον φανταστεί. Τα ξανθά μαλλιά του να ανεμίζουν κόντρα στο ψυχρό πρόσωπο του ανέμου και τα μάτια του γεμάτα οργή και μίσος να κοιτάζουν τον τέρας. Το τέρας που προσπαθούσε να την βλάψει. Και μετά να την έσωζε. Γέλασε από μέσα της με την απελπισία της. Ήταν γελοίο το γεγονός ότι μετά από όλα αυτά στήριζε ακόμη τις ελπίδες της σε εκείνον. Σε κάποιον που δεν νοιαζόταν. Σε κάποιον για τον οποίο είχε ρισκάρει τα πάντα για να τον σώσει. Εκείνος όμως δεν θα έκανε τίποτα για εκείνη. Γιατί να ενδιαφερθεί άλλωστε;
Ήταν σίγουρη πλέον για τον προδιαγεγραμμένο δρόμο που θα ακολουθούσε μέχρι που άκουσε έναν διαπεραστικό ήχο πίσω από τους χοντρούς κορμούς των δέντρων. Δεν θα μπορούσε όμως να είναι. Σε αντίθεση με την φαντασία της που μάλλον της έπαιζε βρόμικα παιχνίδια.
«Γιατί Ντανιέλ;»Την ρώτησε ο Ντέιβιντ η φωνή του όμως ακουγόταν διαφορετική από πριν πιο... σπασμένη, πληγωμένη ίσως από κάποια πιο τολμηρή άποψη. Τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει όσο την εξέταζαν από πάνω μέχρι κάτω. Η Ελ όμως δεν γνώριζε την απάντηση που ήθελε. Δεν έβγαζε τίποτα από αυτά νόημα για εκείνη.
