❝There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.❞
~A greek book
H Ελ Κάρτερ έχοντας βιώσει την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της στέλνεται έπειτα από δικαστική απόφαση στην ακαδημία Μιράντα στο Βέλγιο. Πρ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Είχε περάσει κι όλας ένας μήνας. Ένας ολόκληρος μήνας. Τριάντα ολόκληρες ημέρες. Ήλπιζε πως στο πέρασμα του χρόνου θα άλλαζε κάτι. Το πίστευε πραγματικά. Έπρεπε να γίνει κάποια αλλαγή μέσα της. Συνεχώς άλλωστε, άκουγε το ρητό, ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Μεγάλο λάθος τελικά. Υποτίθεται πως θα έπρεπε να είχε ξεχάσει όσα την βασάνιζαν. Την παλιά της ζωή. Να συνηθίσει το καινούριο της σχολείο. Να αποδεχτεί το μυστικό του μοναδικού της φίλου, όσο και αν την πλήγωσε. Να γίνει πιο ανεχτική στα πειράγματα των συμμαθητών της. Και τέλος να συμβιβαστεί με την παρουσία του Τζέισον εκεί δίχως όμως να τον πλησιάζει. Κι όμως δεν είχε καταφέρει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε ένα. Της έλειπε ο πατέρας της και η επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Οι φίλοι και οι παρέες της. Την έπνιγε η σκοτεινή ατμόσφαιρα της μακάβριας ακαδημίας. Την ενοχλούσε που ο Ντίλαν δεν ήταν ειλικρινής μαζί της. Ακόμη, δεν μπορούσε να κοιτάζει τον Τζέισον δίχως ένας κόμπος να ανεβαίνει στο λαιμό της και δάκρυα να πλημμυρίζουν τα μάτια της. Αισθανόταν ανίκανη αφού όσο και αν προσπαθούσε κατέληγε ξανά στο μηδέν. Οι αποτυχίες ήταν επανειλημμένες και πολλές. Πλέον όμως είχε αποδεχτεί την μοίρα της. Είχε πάψει να κλαίει τα βράδια θρηνώντας το παρελθόν της. Ήταν απλώς μία κινούμενη οντότητα ανάμεσα σε τόσες όλες δίχως να ξεχωρίζει. Ίσως να ήταν καλό που κανένας δεν της έδινε τόση σημασία πλέον. Έκανε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα.
Ήταν απόγευμα και όλα τα μαθήματα είχαν τελειώσει τουλάχιστον δύο ώρες νωρίτερα, έτσι είχε πάρει την απόφαση να εκμεταλλευτεί τον ελεύθερο χρόνο της. Πήγε στο μυστικό μέρος που της είχε δείξει ο Ντύλαν όταν πρωτοήλθε. Ο Παράδεισος με τριαντάφυλλα μέσα στην Κόλαση της ακαδημίας. Στριμώχτηκε ανάμεσα στου θάμνους και έκλεισε τα μάτια της καθώς αφουγκραζόταν τις σκέψεις της για μερικές στιγμές. Ο ουρανός είχε βαφτεί με σκούρα χρώματα καθώς ο ήλιος έδινε αργά την θέση του στο φεγγάρι. Ωστόσο τα μαύρα σύννεφα έκρυβαν και φυλάκιζαν πίσω τους την ομορφιά της νύχτας.
