İÇİMDEKİ YABANCI

...

23.09.2006

Sevgili Dert Ortağım ;

Artık içimde daha fazla tutamayacağım yüzlerce acıma dert ortağı olarak hayatıma hoş geldin. Ben hayattan soğutulmuş , cennet ile cehennem arasında kalmış ufak kız çocuğuyum. Bir yanında yükselen ateşin sıcaklığını ,bir yanda esen rüzgarın serinliğini hisseden incecik çizgide kalmış altı yaşındaki o küçük kızım. Canım çok yanıyor ve buna büyümek diyorlar. Bir insanı en çokta yaşadığı acıları büyütüyormuş. Benim çok büyük bir sırrım var . Küçük çocuklara korktukları için söylenmeyen öyle bir şey yok diye geçiştirilen canavarlar tam 6 yıldır benimle yaşıyorlar. Kime söylediysem bana inanmadı . Dışarı çıkmaktan nefret ediyorum. Her dışarı çıktığımda insanların üstümde gezdirdiği acıma yüklü bakışlardan da nefret ediyorum. Hiçbir zaman normal olamayacağıma kendimi çoktan alıştırdım.

 En çok üzüldüğüm an ise hiçbir oyuna dahil edilmemem. Oysa ben de küçük bir çocuk değil miydim ? Tek bir farkımızın bile olmadığını biliyordum.  Tanrı katında eşit seviyede yaratılmış , günahsız , temiz ve yalandan uzak o küçük yaratıklar değil miydik ?  Ben diğerlerinden tek farkımı iyi niyetim olarak görüyorum. Kendi kafamdaki küçük dünyamda tüm çocuklar bir arada oynuyor. Neden kimse beni sevmiyor ? Altı yaşındaki küçük bir kız ne yapmış olabilirdi ki ? 

Belki de çok şey yapmıştım mesela benim kafama top atan bir kız ile kavga ettiğimi hatırlıyorum. Kavga dediğime bakmayın küçük çocukların ettiği kavga en fazla ne olabilir ? O  bana bağırmaya başlayınca ben de kendimi savundum tabi kıza karşı bir cümle söylemek savunma kabul ediliyorsa. Altı üstü onun saydığı sözcüklere karşı,     

 "Seninle uğraşamam gereksiz "  diye bir sözcük söylemiştim. Söylediğim sözcük ile kız bana bakakalmış , hemen ardından da ağlayarak annesinin yanına gitmiş ve beni şikayet etmişti. O günden sonra benimle konuşan hiç kimse kalmamıştı. Her gün aynı saate dışarı çıkıp binanın önündeki alçak duvara oturur ve oyun oynayan çocukları izlerim. Bunu söylerken dışarı çıkma saat geldi bile ama benim sana anlatacak daha çok acım ve kırgınlıklarım olduğu için senide yanıma alacağım.

                                                   ❤️❤️❤️ 

Soğuk hava küçük kızı hiçbir zaman etkilemezdi. Üstüne en sevdiği beyaz hırkasını , ayağına ise beyaz spor ayakkabılarını giydi ve elindeki siyah kapaklı defter ile aşağıya inmek için basamakları yavaş adımlar ile indi. Küçük bir çocuk ne kadar güzel olabilir ise bu kızda o kadar güzeldi. Beyaz renkli teni, kumral saçları ve yeşil gözleri ile çok güzel küçük bir kızdı. Hiçbir zaman gülmezdi hatta gülümsemezdi bile oysa küçük kız gülümsese yanaklarının iki yanında çıkan çukurlar bir çok kişinin kendine hayranlıkla bakmasını sağlayacak kadar güzeldi.  Dışarı vardığında elinde tutuğu defterine yazdığı yazıyı okumaya başladı.  O sırada yanına birisi oturdu küçük kızın . Kız hemen defteri kapattı ve defterine sımsıkı sarıldı.

   " Özür dilerim seni korkuttum mu ?  "  

Küçük kız sesizliğini korudu ve yanına oturan çocuğa baktı. Çocuk kızın bakışlarının kendisini bulmasıyla ufak bir gülümseme armağan etti . Küçük kız çok şaşırmıştı oysa bu çocuğun ondan uzak durması gerekmez miydi? 

  " Neden burada tek başına oturuyorsun ?   "  

Küçük kız bakışlarını bir anda oyun oynayan çocuklara çevirdi ve istemsizce tekrar o ifade belirdi. Hüzün... Çocuğun bakışları kısa bir süreliğine genç kızın izlediği yere kaydı ve bakışları birden derinleşti.