MPITA II: Destined For You(COMPLETED)

Chapter 31

Chapter 32 
  
  

Hindi ako nakagalaw. Hindi ko na nga rin alam kung humihinga pa ako eh.

What was just happened? Totoo ba yun? Seyoso ba sila?!

I mean.. Bakit siya pa?! Hindi naman sa ayaw ko , I mean.. -- Ayaw ko talaga! Dapat ayawan ko. Bakit? Dahil yun ang tama!

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatanga dito. Lahat sila ay nagsi-tungo na sa mga kwarto nila.

Lahat sila excited. Masaya. Ako lang ata yung hindi. Yung balisa. Yung ayaw ang mga nangyayari.

Mababaliw na nga ata talaga ako.

I want to object but I can’t.

Nakakainis lang dahil hindi ko ma-voice out ang gusto ko. Kung ano ba yung tama.

I hate having their attentions. Nakakailang lang kasi.

Obvious naman naa plinano nila ‘to. Sa dami namin, napaka-imposible talaga na same number ang mabunot naming dalawa.

Like duh! It's really impossible!

Alam mo yung feeling ko?

Feeling ko nagawa kung mabuhay pagkatapos languyin ang milya-milyang dagat na punung-puno ng malalaking piranha. Ganern!

Tsked. Kahit kaylan talaga. They are so persistent.

Pero akala ba nila papatalo ako?

Para saan pa yung mga natutunan ko sa workshop noong bata ako kung hindi ko mai-a-apply ngayon, diba? *smirked.

Huminga muna ako ng malalim bago tumungo sa kwarto ko.. or more like, namin. Urgh.. nakakailang.

Imagine, kung yung sa sasakyan pa lang mas gusto ko ng mamatay, ano nalang kaya ngayon na makakasama ko siya sa iisang kwarto in three days and three night?! Diyos ko. Should I really kill myself? Joke.

Bago tuluyang pumasok, huminga muna ako ng malalim. Seryoso nine-nerbyus ako. Ang dami ko na kasing kahihiyan na ginagawa sa harapan niya.

My god. Isa pa talaga at kikitilin ko na ang buhay ko. Charr. Joke ulit.

So... Pagbukas ko, wala akong JiYong na nakita. Si Louis lang na naglalaro sa may kama ang nakita ko.

“Ohh! Mommy!” -Agad siyang sumigaw ng nakita ako. Agad siyang tumayo at tumakbo papunta saakin.

I signed him to keep quiet pero mukhang hindi niya ata na-gets dahil tuluyan pa rin siya sa pagtili hanggang sa makayakap na siya sakin ng tuluyan.

“Mommy you’re really going to sleep here?!” -Masayang tanong niya. Napangiwi ako kaya dahil ‘dun ay kumunot ang noo niya.

OK Dara, don’t be so dumb. Walang kasalanan ang batang to kaya wag ‘mong guluhin ang utak niya.

I immediately changed my expression. I did my best to smile as beautiful as I can to make him calm.

“O-Oo baby. Magkasama kayo ni Mommy sa kwarto for this outing.” -Malambing ko namang sagot habang inaayos ang medyo magulo niyang buhok.

“Wow!” -Saad niya na para bang nakakita ng pagkaganda-gandang fireworks displace. “Me, Mommy, And Daddy together!” -He beamed. Tapos pumalakpak pa siya. Wala sa sarili nalang akong napakamot ng ulo.

“Yeah. Together.” -I almost whispered.

Hinila ako papasok ni Louis sa loob. Kahit papano kampante naman ako dito. I mean, ang laki kasi ng bahay kaya for sure malawak ang loob ng kada kwarto.