MPITA II: Destined For You(COMPLETED)

Chapter 30

[ A/N: Ito na Pixxiies! Maryusep! Pagkatapos nang isa-dalawa-tatlong taon... Charr. Haha, NAKAPAG-UD na rin ako. Hope magustuhan niyo! UD po ulit ako tomorrow :) Tatapusin ko na tong story na to.

Anyway.. I'm going to start another story at si JENNIE ng BLACKPINK at L/MYUNGSOO ng INFINITE. Si L ang gaganap bilang Louis.. Yes, ang anak ni JiYong.. O, anak nga ba talaga Ni JiYong? Hihi!

Kamsahamnida <3 ]

CHAPTER 30

Tanga.

Baliw.

Abnormal.

Ambisyosa!

Oo, ikaw lahat yan Dara.

Ano ba kasi ang pumasok sa isip mo?!

May papikit-pikit ka pang nalalaman! Eh seat belt lang naman pala ang ibig niyang sabihin!

Pero teka, kasalanan ko lang ba? Ako lang ba ang may mali dito? Hindi ba dapat pati din siya?

Siya kaya ang nag-umpisa nito! Hindi naman ako mag-iisip ng kung ano kung hindi siya basta-bastang lumapit!

Hay naku!

Pero wala na. Tapos na. Nangyari na ang nangyari at naipakita ko na ang katangahan ko at hinding-hindi ko na yun mababawi pa.

Tsk. How stupid Dara. Sa harapan pa talaga niya. *sigh

Sa sobrang kahihiyan, nakatingin lang ako sa may labas ng bintana. Kasya naman kami ni Louis dito sa upuan kaya hindi ko na siya kinandong.

Halos magka-stiff neck na nga ako dahil kanina. Ni hindi pa ako gumagalaw. Feeling ko pulang-pula pa rin yung mukha ko dahil sa nangyari.

Argh! Ang tanga-tanga ko lang talaga!

Nakakahiya!

Tumuloy kami sa kung saan. Hindi ko pa kasi alam kung saan kami pupunta hanggang ngayon.

Hindi ko kasi magawang matanong kahit sino sa kanila. Si Paulo sana kaso hindi ako nagkaroon ng chance. Ang harot-harot naman kasi ng baklang yun! Kung saan-saan nagsususuot!

"Mommy I'm sleepy." -Napilitan akong tumingin sa gawi nila dahil sa sinabi ni Louis. Ganun pa man, I did my best to hide my face to JiYong.

Ayokong makita niya ang mukha kung ganito. Lalong-lalo na ngayon. Mas iinisin lang niya ako for sure. Naririnig ko nga siyang patawa-tawa mayat-maya eh.

"Ah talaga? OK baby. You can rest your here." -Sabi ko sabay patong ng ulo niya sa may tummy ko.

Napanngiti ako ng iniyakap niya ang maliliit niyang braso sakin. Sa kanyang kamay, hawak hawak niya yung phone ng Papa niya.

Kaya naman pala hindi siya nag-iingay o nangungulit.

Time passed at maging ako ay inantok na rin. Mayat-maya akong napapahikap dahil sa boredom.

"Why don't you take a nap?" -Halos mapabalikwas ako sa upo ng bigla siyang nagsalita.

Hell no way! Mula kasi kanina, wala pang nagsalita saamin bukod ngayon.

"H-ha?" -Yun nalang ang nasagot ko. Feeling ko biglang nanuyo kung bibig ko. I want to answer him just to shake off this awkwardness but my move is awkward as itself.

I'm dead.

"I said why don't--"

"Ahh oo! I-ito na nga o papatulog na. Hehe" -Damn Dara. Mukhang mas maganda pa ata kung tumalon nalang ako sa bangin mag-isa.