MPITA II: Destined For You(COMPLETED)

Chapter 69

Chapter 69

 
 
 
[ Dara’s POV ]
 
 
 
 
Week passed at wala kaming ginawa ni Ji kundi ang mamasyal.

Alas-syete palang ng umaga ay nasa lobby na siya ng tower para maghintay sakin.

Araw-araw kaming magkasama.

Hindi ko nga namalayan na isang linggo na pala naming ginagawa ang pagwawalwal sa kung saan-saan.

Roadtrip dyan. Pasyal doon. Kain dito. Tambay ‘don.

Basta. Ang saya lang.

Feeling ko bumalik ulit yung Dara’ng dati. Yung masiyahin sa kahit kunting bagay lang.

Pati nga yung candy na binigay niya sakin kahapon idinisplay ko.

Funny but I don’t care. Napapangiti kaya ako ‘non ‘pag nakikita ko siya.

  
 
  
Agad kung kinuha yung phone ko ng nag-ring ito.

Napangiti ako ng nakita kong si Ji ang tumatawag.

“Hello?” -Sagot ko. Inipit ko ito sa tenga ko yung phone dahil nagluluto ako.

“Good morning.” -Bati niya. Bumati din ako sakanya.

“Good morning.” -Sagot ko. I heard him smile. Oo. Naririnig din ang ngiti ano.

“Breakfast?” -He asked.

“Uhm. Ito, nagluluto palang ako.” -Sagot ko naman. I heard him sigh.

“I want to eat with you.” -He said. Ramdam na ramdam ko yung pagtatampo niya. Feeling ko nga naka-pout na din ‘to ngayon. How cute!

“Eh! Alam mo naman na may pupuntahan ako ngayon diba?” Tyaka, may meeting ka din naman.” -Sagot ko.

Hindi kasi kami magkikita ngayon. Ngayon kasi yung sinasabi ni Bom na photo shoot ko para sa bagong open na clothing line niya.

Kinuha niya kasi ako bilang model. Actually lahat kami. At ngayon yung schedule ko sakanya.

Ewan ko ba ‘don sa babaeng, yun. Nag-proposed lang kasi si Top sakanya, bigla-bigla nalang na-inspire na gumawa ng mga wedding dresses.

Buti pa yung dalawa, official na. Samantalang kami… Hayy!
Pero bakit ba. Pag lahat naalala na ni Ji, for sure ikakasal na din kami ‘no.

Aba, true love ata yung amin. Naks!

“Anyway, about Louis.” -Nanigas ako. Buti nalang at tapos na ko sa pagluluto at nakaupo na ngayon sa harap ng lamesa.

“What about Louis?” -Magkahalong kaba at saya ang nararamdaman ko.

Masaya kasi naalala na niya ito. Kinakabahan dahil siguradong masasaktan siya.

“Yung Louis’ng sinasabi mo, he’s my son, right?” -Tanong niya. Kalmado pa rin ang boses.

I hummed as an answer.

“I see.” -Tipid niyang sagot pagkatapos ay nanahimik na.

“Sorry hindi ko sinabi agad.” -I bite my lower lips. Nakaka-guilty kasi. Isa yun sa mga piaka-importanteng bagay na dapat niyang malaman pero yet hindi namin sinabi sakanya.

Pero ginawa lang din naman namin yun para sakanya.

Sigh.

Hindi agad siya sumagot. Narinig ko ang malalim at malakas na paghinga nito.

“It’s okay. Naiintindihan ko naman kayo’ng lahat. Usap nalang tayo mamaya.” -He said.

Bumuntong hininga nalang din ako at sumagot. “Alright.” -Then he hung up.