MPITA II: Destined For You(COMPLETED)

Chapter 60

[ A/N: Ano? Bubuhayin ko ba si JiYong o si Lito nalang ang makakatuluyan ni Dara? HAHA! Syempre joke lang! Si DongHae nandito pa kaya I’m thinking… Pagpahingain ko na kaya si Ji? :D ]

 
 
 

Chapter 60
 
 
 
 
 
[ Dara’s POV ]

 
 
 

Malakas na tinulak ni Tito si Ji kaya napahiga ito sa may gitna ng kwarto.

I gave all my strength just to approach him.

“Ji.. Ji please wag mo kung iwan. Please. Please I need you.” -Iyak ko. Patuloy pa rin ang paghulog ng mga luha ko.

I can’t bear seeing him like this.

Seeing him dying! I just can’t. Feeling ko ikakamatay ko rin.

Just looking how hard he bleed, it breaks my heart.

“D.. Dara..” -He tried to speak but he can’t. he just end up spitting blood.

Natakot ako.

“No! No! Please!” -Mas lalong lumakas ang iyak ko. Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin. How can I help him! Hinawakan ko ang kamay niya at idinikit sa pisngi ko. “Wag mo kong iwan.” -Pagmamakaawa ko sakanya.

Instead of crying, he smiled. “I’m glad… You.. don’t want to l..loose me.” -Hirap niyang saad. Agad namang akong umiling-iling.

“Oo! I don’t want to. I can’t! So please Ji, hold on. Hold on!” -Sagot ko. Hindi ko talaga kakayanin kung mawala pa siya ulit sakin.

Mas lumaki ang ngiti niya. I can see blood on his teeth. “I’m fi…fine. D..Don’t w..worry t..to muc..h.” -Sagot niya. He even made an ‘okay sign’ with his hand.

Napailing-iling nalang ako at napaiyak.

Paano ako maniniwala? Kung ang linaw-linaw na hindi siya okay sa harapan ko.

Ang sakit na makitang mangyari sakanya ang ganito.

Sa harap ko pa talaga mismo.

 
  
 
 

Just like what happened to my parents before.

Nandoon nga ako pero wala man lang akong nagawa.

They end up dying just in front of me.
  
 

“Uy! Itigil mo na yan. Halika’t pirmahan mo na ‘to.” -Walang pakeng saad ni Tito.

I smirked. “Wala ka talagang katulad ano? Wala ka talagang kwenta--” -Natigil ako ng bigla niyang hampasin yung parang lamesa sa may gilid.

“Putang…” -Muntik na siyang magmura dahil sakin. “Subukan mo pa ‘kong sabihan ng ganyan, papatayin na talaga kita.” -Seryoso niyang saad. Nakikita ko ang sinseridad sa kanyang mga mata.

Napalunok ako.

Pero kahit galit pa siya sakin ngayon, mas galit ako.

I didn’t do anything to him to do this to me!

Mas matatanggap ko pa sana kung may ginawa ba akong kasamaan sakanya like killing someone too pero hindi, eh. Wala!

That’s why I don’t get his point!

“Ano bang naging kasalanan ko sayo, ha?” -Tanong ko. Trying to hold my anger.

Sabi nga ni Ji, okay lang siya. I just need to give him time to rest. Para kahit dun man lang makatulong ako sakanya.