Chapter 11

680 21 0
                                    

Chapter 2.11

[ Dara’s POV ]

Isang araw nalang at magiging isang linggo na ang nakalipas mula ‘nong pagtatalo namin ng mga girls ko.

Gusto ko silang pansinin pero nangingibabaw ang inis at disappointment sa puso ko.

Ang sakit-sakit lang kasi na hindi nila ako mapagkatiwalaan.

Does they think I can’t handle myself about the truth? Ganun ba ako kahina sa paningin nila?

Sinusubukan ko silang intindihin pero sorry.. I’m sick and tired about it.

Ayoko na ng kasinungalingan. I want the truth.

“Ms. Dream, tapos na po lahat ng kaylangan natin para sa Class A project.” -Saad ni Paulo. Nandito pa kami ngayon sa office. 10:00 PM na pero hindi pa rin kami umuuwi.

Nadedelay-delay kasi dahil ayaw pirmahan ng tatlo. Dapat kasi mag-agree muna sila bago ipatayo ito.

We badly need their approval.

“Pero Pau, paano naman mangyayari yun kung --”

“They already signed Ms.” -Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Ini-angat niya yung hawak-hawak niyang papel at pinakita sakin.

“Huh?!Talaga? Seryoso ka?!” -Hindi ko makapaniwalang sabi. Agad akong tumayo at pinuntahan siya.

Laking tuwa ko ng nakita kong napirmahan na nga nila.

“Waa! Totoo nga!” -Hindi ko maitago kung gaano ako kasaya ngayon!

This is really great! Buti nalang at naintindihan nila ako!

We can’t loose Mr. Kwon kasi. Kapag hindi natuloy ang pagpapatayo niya ng bahay, baka tuluyan ng gumuho ang subdivision namin.

Sakanya lang talaga nakasalalay ang Elite Sub ngayon. He is our key. Our light. The sun that can only light up our day.

Ay, ang OA ko na. Lol.

Anyway, dahil pumayag na yung tatlo, mase-settle na lahat namin ang kaylangan.

Thanks to Paulo at nagawa na pala niya ito kanina pa.

“So Ms. Can I go home now?” -Galak na tanong ni Pau. Agad naman akong tumango. I know he’s so tired now. Sobrang haba ng OT niya.

Mula kaninang umaga pa pala siya nagtra-trabaho.

“Of course. You really did a great job Pau. As a pay for that, you can take a day off tomorrow.” -Nakangiti kong sagot. Nagningning naman agad ang mata niya.

“Talaga Ms?!” -Tuwang-tuwa niyang tanong. Tumango-tango naman ako. “Wow! Cool! But, no thanks Ms. Ginagawa ko lang naman ang trabaho ko.” -Sagot niya na siyang kinatuwa ko.

Paulo is such a good secretary. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala siya.

I owe him a lot.

We all called this a day and went home.

Lahat kami pagod. Hindi namin inaakala na ganito pala kahirap kapag Class A ang itatayo namin.

But at least it’s not worthless.

Papunta na sana ako sa suite ko ng biglang tumawag sakin yung isang guard at sinabing may naghihintay daw sakin sa labas.

Sino naman kaya yun?

Lumabas nalang ako para tignan siya.

“Oh.. DongHae?” -Kunot noong tanong ko sa sarili ko ng nakita ko siyang naka-sandal sa dingding. Nakayuko ito. Mukhang inaantok pa ata.

MPITA II: Destined For You(COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon