MPITA II: Destined For You(COMPLETED)

Chapter 32

[ A/N: "MAG-UUD NA AKO ARAW-ARAW. TATAPUSIN KO NA 'TONG STORY.

Sorry Pixxiis. Whatta lie! Aaminin ko, nablanko kasi ako. Ang hirap2 pala magsulat. XD Kaya naman thanks sa mga nagbasa, nagbabasa at magbabasa pa :) Thank You po sa Apprecoation. <3 ]

NOTE: NO EDIT. Tinamad Si Authornim. Ang sakit na po kasi ng mata ko. Hehe.

Ps: Maganda pa rin naman. Charr. Haha

Chapter 32

If only I could turn back time, I will. I will do it without hesitation and change does stupid actions that I have done.

Pero Dara, we all know that you can’t do that. All you need to do is to face and truth and fix the things that you made.

Yun lang. Wala ng iba.

Kahit kaylan, hinding-hindi mo maitatama ang isang pagkakamali gamit ang isa pang maling gawain. Never. Ever.

Things are done and made results. And whether those results are positive or not, we all need to accept it.

Bang! I nailed it! Charr.

Hindi ko alam kung ilang minuto kaming nagtitigan.

Neither him nor I didn’t dare to speak.

Literal na nagtitigan lang kami.

Seryoso, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

In the first place, bakit ko kasi sinabi yun?! Ang tanga-tanga ko talaga! Gosh!

Ikaw ba naman kasi ang nasa posisyon ko diba?

Na yung taong mahal mo ay nakatayo sa harapan mo at sobrang lapit. Partida, tuwalya lang po ang suot niya at kami lang dalawa ang nandito.

What do you think will I do?! What will you do in case na kayo yung nandito?! Baka yung iba nahimatay na sa sobrang kilig o di kaya ay dahil sa nerbyus.

“What did you say?” -After a while, he finally asked.

Napalunok ako dahil sobrang tuyo na ng lalamunan ko. Hindi rin ako makahinga ng maayos dahil sa mga nangyayari.

His stares made me more uncomfortable. Hindi ko kayang ilagan ang mga titig niya. Lahat yun nanunuot sa mga buto ko. Parang kaluluwa ko na mismo ang tinitignan niya.

“Dara--”

“Don’t come closer!” -I said immediately. Itinaas ko yung kamay ko sa gitna namin para mapigilan ang paglapit niya. Ayokong dumikit ang katawan ko sakanya. I guess I’ll melt if that will happen.

Nangangatog na ang paa ko. Hindi ko alam kung paano ko tatakasan ang butas na ‘to.

“Dara--”

“Just don’t move!” -I nearly shout. Itinaas ko yung kamay ko para takpan yung mukha ko. Hindi ko na kasi talaga kaya ang kahihiyang nararamdaman ko. Feeling ko mawawalan na ako ng malay dahil sa sobrang kaba.

“Why… Why are you shaking?” -Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. Titignan ko sana yung kamay ko kung totoo ang sinasabi niya pero huli na ako dahil mas nauna na siya.

He held my hand and stared on it. Hinawakan niya ito ng maayos at minasahe.

“Relax. Ako lang to.” -He said and continue to massage my hand without looking at me.

Yun nga yung problema JiYong. Ikaw yan. Si JiYong. Ang nag-iisa kung Ji -- noon.

kahit na gusto kong angkinin ka, hindi pwede. Love is nothing when it comes to law. Specially when we talks about divine law. Kahit kaylan hindi tama ang maki-apid.