I'm His Property

CHAPTER 12

Surprise!

Zahara's POV

"Ako ang nauna!" singhal ko sa kanya.

He frowned. "Can't you see? My hand is under your hand, so I'm the first one!"

Yung doorknob lang naman ang pinag-aawayan namin. Ewan ko ba. Pagdating dito sa lalakeng to, kahit maliit na bagay ay big deal sa akin. Gusto kong ipamukha sa kanya na he doesn't worth anything. Piste!

"Q ka!" Sasagot pa sana sya kaso-- "Get inside."

Sabay kaming napatingin sa nagbukas ng pinto mula sa loob. Uh, si Principal lang naman. Tsk!

Pumasok nalang kami pero sinipa ko muna sya kaya ayun! Napadaing sa sakit ng sipa ko sa paa nya. "You stupid!" I just raised my eyebrows at dumiritso na sa upuang nasa harap ng table ni matandang Sparks.

"Don't you know the word respect?" bungad nya sa amin ng pareho na kaming naka-upo. Halatang galit si Sir, but the hell I care?

"Kahit saan ba talaga ay palagi kayong nag-aaway? Ganyan na ba talaga kainit ang dugo nyo sa isa't isa?" Sir? If only you know, muntik ko ng mapatay ang anak nyo.

Maraming paraan para patayin ang isang to. Pwedeng lagyan ng lason ang mga pagkain at drinks nya, pwede syang pokpokin ng kahoy sa nape nya, pwedeng itapon sa pacific ocean o di kaya'y ipadala sa Marawi para mapatay sya sa gitna ng giyera doun. And doing that? I'll support whole-heartedly. Mawala lang sa mundo ang demonyong to.

"Mukha pa lang nya, nakaka-inis na." bigla naman silang napalingon sa akin ng sinabi ko yun na wala sa malay.

"Presensya mo palang, nakakainis na." Aba gumaganti?

"Anino mo palang, nakaka-highblood na." sabi ko naman. We just throw a sweet killer look to each other. Ang sweet nya, sarap sakalin.

"Amoy mo palang, nakaka-bwesit na."

"Pangalan mo palang, nakakasira na ng araw." Ok. Remember this Ara, Patience is a must.

I sighed in frustration. "Boses mo palang, salot na sa lipunan."

"ENOUGH!" we froze.

Galit na nga talaga si Sir. And oh? Ba't ba nakalimutan kong nasa harap pala namin to? HA-HA. tss. May pa 'got to the office' pa kasing nalalaman.

"At talagang sa harap ko pa talaga kayo nag-aaway?" oh well. "Edi tumalikod ka ng nasa likoran mo kami nag-aaway." may sense kong sabi. Totoo naman sinasabi ko. Asan ba common sense nya?

He sighed in frustration also. Isa na ba talaga kaming malaking problema para magalit sya sa amin? Oh, glad to hear that.

"Ano bang meron sa inyo at pareho kayong mainitin ang ulo?" he asked na nagugulohan sa amin.

"Matino naman ako, Dad. Ewan ko lang sa babaeng takas mental na yan. Mukhang may regla palagi eh." I hold my tumbler tightly at pinokpok sa kanya. WHAT DOES HE SAID?

"Punyeta!! Ipokpok ko kaya sayo yan?!" serves you right, go to hell!

"It's a kind of act which means I'm being thankful to the statement you said earlier." sabay kong cross sa arms ko at tinignan si Principal.

Nakapikit lang ang mga mata nya at parang nag-iisip sa bagay na pwede nyang i-parusa sa amin. Wait, punishment?!

"Mamaya mawawala ka na dito sa mundo." Tumango lang ako sa kanya.

I showed him my innocent face sabay sabing "Oh? Should I bid farewell to my family now? What do you think hmmm?" naiinis nya akong tinignan.

"Stupid." madiin nya banggit sa napakamamahal na salitang yun. I just shrug. Patience is a must.