I'm His Property

CHAPTER 1

Beginning of The Story

Zahara's POV

"Once upon a time, there's a princess who got lost in the forest. She's with no one and she didn't know what to d--" di pa nya natapos ang kwento nya sa anak nya, ay pinutol ko na.

"Stop with that cheesy story"-I said with a frown. Nak ng pating eh, ang sakit sa tainga nyang ganyang kwento.

"Owww shut up, Ara. Hindi ikaw yung sinabihan ko ng kwento." I sometimes hate my sister for that. Tsk.

Instead na sagotin sya, nilapitan ko nalang ang anak nya which is pamangkin ko, and then look into her eyes.

"There's no prince. There's no princess, even the fairy tale doesn't exist and there's also no magic. You have to realize that world in reality is stupid. At yan ang tandaan mo Yhanna."

Sige, kunwari ka edad ko lang yung kinausap ko. Eh paki ko kung di ako marunong maki tungo sa mga bata! -_-

*PAAAK*

"Para saan na naman ba yang hampas mo, Ate?!"-tanong ko sa babaeng kamay-bakal na nasa gilid ko.

Kung ako makaganti, for sure pagsisihan nya. Kainis lang. Manghampas bigla eh.

"Pa-epal ka kasi eh! Kung ayaw mong makarinig sa story telling ko edi pumasok ka nalang sa kwarto mo. Dinamay mo pa anak ko."

Oo nga no? Ba't di ko naisip yun? Tch. "Dyan ka na nga."

"Cheee! Alis!"

Hindi na kailangang ipa-mukha sa akin na pinagtabuyan ako, kasi damang-dama ko na yun bago mo pa ginawa. Haysss. I'm sick of this life.

Umalis na ako sa harap niya at agad na umakyat sa kwarto ko. Gusto ko ng magpahinga. No, what I mean is magpahinga habang buhay. If only I could do that but hell! Maski sampal sa sarili ko di ko magawa, pakamatay pa kaya? You're stupid Zahara.

Humiga ako sa kama ko dahil gusto ko ng matulog but things bother me hanggang ngayon. Pesteng problema kasi to eh. Kung pwede ko lang kasing ma-paslang ang mga ito gamit ang martilyo tsk.

Anyway, ba't di nyo ko pinapaalalang mag pakilala? I am Zahara Pinkish Evans. 17 and still studying at Arterio University. I am the most boring person in this world and you! Yes you! Magsasawa ka rin sakin gaya ng taong yun, tch. And to remind you, I hate it when someone calls me 'Pink' because of that bastard second name of mine and this is my Mom's fault for giving me such a girly and stupid name.

So call me anything you want. Huwag lang yang..URGH! you know! Not to mention it. It annoys me so much. Hindi naman kasi ako crayola, sana alam yun ng mga magulang ko.

"How far I'll go I know. Everybody on this island seems so hap--"

And who the hell is calling me at the middle of my rest? Kung sino man to sana mabalot sya ng kagagohan sa araw na ito. Bwesit pa naman ako sa mga taong distorbo.

CALL REJECTED. Simple as that tss. I don't care kung sino ang tumawag, ang ayaw ko eh yung dinidistorbo ako. Kain muna sya ng tae. Kapag sinabi ko sa sarili ko na WALANG MANGDIDISTORBO, it means WALA talaga dapat. Subokan nilang mang distorbo at di na sila mabubuhay pa bukas.

***********

Alam mo yung sarap manapak ng mukha ng kahit sino? Yung gumising ka ng dahil sa punyetang maiyaking bata na nasa labas. Bakit hanggang dito sa kwarto ko nakapasok ang boses ng batang yan!!

"MOMMYY!!"

Pesteng boses eh. Saan ba nagmana ang batang yan? Kinuha ko yung unan na nasa gilid ko at tinakpan ang kawawang tainga. Baka mamaya bingi na ako eh. Lol!