Ang Klasmeyt Kong Bampira by HiroAyama

Ika Labing-Walong Kagat: Pagpipigil

"Anna .. w-wala namang ganyanan oohh?" 

"P--pase--sensya na talaga .. pero mukhang 'di ko 'to kayang pigilan Kenneth."

Natatakot na 'ko .. sina Luigi kaya na'san na? Naku naman, bakit kasi ngayon pa eehhhh ... naman!

"Mapi-pipigilan mo pa ba?" tanong ko sa kanya. Mas lalo nyang hinigpitan ang paghawak nya sa balikat ko. Iniinda ko lang ang sakit dahil alam kong nilalabanan nya ang instinct nya.

"U-u-umalis ka na ... dali hanggat kaya ko pa ... sige na. Kenneth! DALIAN MO!!!" pagmamakaawa ni Anna sa'kin.

*starts to show her fangs*

*gulps*

Aalis na talaga dapat ako kaso .. biglang ko na lang nasabi...

"H-hindi ... hindi k-kita iiwan Anna." wow ... sa'ken ba talaga nanggaling 'to?

"Kenneth?! Si-sige na! UMALIS KA NA BAGO PA KITA MASAKTAN!"

"Ayoko." sagot ko. Aaminin ko natatakot ako sa kanya, natatakot ako na malaman ng mga kasama ko dito sa Resort na iba sya. Pero di ko magagawang iwan sya dito mag-isa.

"Kenneth?!" tumitig sya sa aking mga mata. Mga pamilyar na mga mata. Matang 'di pangkaraniwan. Mga matang kulay dugo. Mas nakakahalina pa ang ganda nya ngayon sa itsura nya, at di ko magawang matakot sa kanyang presensya.

"S-sige ... pagbibigyan kita ngayon...... pero ng-ngayon lang aaahhh?" Grabe bahala na nga ... basta .... kung anuman ang kalalabasan nitong mangyayari ngayon sana maging maayos. Kung hindi ... Lord kayo na po ang bahala sa mama at kay Mae.

*hugs her tight* "Sige na ... Anna. Inumin mo na ..." wika ko habang iniyuyuko ko ang ulo niya papunta sa leeg ko.

"Kenneth, sorry." 

*hugs back tightly*

*Slowly bites my leg* Napahigpit ang hawak ko sa ulo nya. Mapapamura ako sa sakit kaso ... pinigilan ko ... dahil ayokong may makarinig sa'men. 

"A-Aanna ..."

*tears slowly falls on her cheeks, blood drips*

Unti-unti ay isang sensyason ang nararamdaman ko ... para akong nasa langit, kahit na unti unti nang nababawasan ang lakas ko sa pagkakayakap nya.

Ilang sandali pa, nawalan na ako ng malay at 'di ko na alam ang sumunod pang nanyari.

------

*slowly wakes up*

"Ooohhh ... gising ka na pala Kenneth." sambit ni Anna sa'ken. Andito sya ngayon sa tabi ko.

"Ahhh... ikaw pala Anna." sinubukan kong maupo kaso naramdaman kong masakit ang katawan ko. Kaya pinayo nya sa'kin na di muna bumangon.

"Asan sila?"

"Nasa dagat, naliligo." wika ni Anna. "Ikaw kamusta na?"

"Ayos lang ako, ikaw?"

"Ayos lang din. Salamat sa ginawa mo aaahhh? hehe. Naiwan ko kasi 'yung bloodbag ko sa bag ko." talaga? may baon sya?

"Walang anuman. Heheh. basta if ever na gusto mo ulet 'wag kang mahiyang magsabi sa'ken."

*shooks her head*

Hmmm .. ano na naman kaya ngayon at ayaw na nya?

"Bakit ayaw mo na? Di ba masarap ang lasa ng dugo ko?"

"Hindi naman sa ganun, ano kasi..."

*looks away*

"Hmm?"

"Ano, ayoko lang na masanay na .... alam mo na, pagbigyan kita ... baka kasi hanap hanapin ko na ang dugo mo Kenneth, ayokong mangyari 'yon." Pagtapos nyang sabihin 'yun ay bigla syang nagblush.

*blush as well*

"A--ano bang pinagsasabi mo dyan?! Ayos lang sa'ken 'yun ano. Tsaka ..." napabulong ako... "masarap kasi 'yung kagat mo."

"Ano 'yun?" Naku po ... !!! SANA DI NYA NARINIG!!!

*sits quickly* "WALA YUN!! HAHAAHAHAHAHAHAHHA!!!" dinaan ko na lang sa tawa.

"Ano nga 'yon!? Di kita tatantanan sige ka!" 

"WALA NGA !!'' sabay tayo ko sa kama at tumakbo palabas. "Habulin mo muna ako!"

"Ikaw talagang LALAKI KA! Bumalik ka dito OI!"

*starts to run, chuckles*

*follows you, laughs*

Para kaming mga bata na naghahabulan. Ordinaryo lang tumakbo si Anna, kaya di nya agad ako naabutan.

Patuloy lang kami sa paghahabulan nang bigla nya akong naabutan. Mukhang wala na talaga akong ligtas kaso ...

*falls onto the grass in the backyard*

Ayos na sana 'yun ... ayos na sana na ganun ang nangyari kaso .... sana nung mga oras na 'yon dapat mas maiging nilamon ako ng lupa.

Dahil ang sumunod na nangyari ay...

NAGHALIKAN KAMI.