F3 - The Official F Buddy | Rafael and Ruri

Chapter 16 - Rooftop

(POV Ruri)

Sinubukan ko matulog pero saglit pa lang ako nakaka idlip nang tumawag na si Rafael sa phone ko. Di ko maitago sa boses ko ang excitement.

"Rafael, uuwi ka na ba? Tapos ka na ba?"

"Not yet love, it may take few more minutes to an hour. I'm just fucking bored. Can you entertain me?"

"Asan ka ba?" tanong ko sa kanya sa phone dahil parang medyo maingay.

"Sa rooftop ng isang hotel. Masyado malakas at malamig ang hangin. I doubt their sniper can take this shot."

"Pero ikaw kaya mo, ganun ba?" natatawa kong tanong dahil alam ko that he wants me to be impressed with his skills.

"I'm the finest snipper in our organization, Ruri. Of course I can take this shot."

"Basta mag ingat ka. I want you to return to me in one piece."

"I didn't know that you are very much concern with me. That's really sexy. Would you like me to tie your hands later while I am fucking you?" he said using his seductive voice.

"What? No! Grabe ka. Baka may makarinig sayo!"

"I guess that's a yes. Would you like me to rub your wetness while I shove my thing inside you?"

"Rafael, stop! Ano ka ba! Your colleagues might hear you!"

"That is surely another yes. Please don't touch yourself yet, Ruri. I want to do it for you. I know you're blushing right now so I will stop teasing you."

"I am not blushing. Wait, how did you know?"

"I know things Ruri. Alam ko na masyado ka affected sa presence ko. I know that I made you wet during my initial interview," natatawa niyang sabi sa akin.

"Shut up, Rafael," mahina kong sagot sa kanya.

He is enjoying my vulnerability right now. He knows that he is right. I am torn if I will love or loathe this man.

"Ruri, just so you know, I bought us some ice cream."

"Nakita ko nga kanina sa fridge mo, anong gagawin ko sa ice cream mo?"

"Let's eat each other later. Let's use the ice cream as our toppings. Don't call me, I will be busy. Sleep tight, love," sabi ni Rafael sabay putol ng call.

Buong magdamag ko hinintay si Rafael. I must admit, I am so excited na umuwi siya. I can't help but to think kung anong mga gagawin namin pag-uwi niya.

Pagkagising ko, maliwanag na pero wala pa rin siya sa tabi ko. Dahil sa pag-aalala ko, tinawagan ko si Rafael.

"Rafael, asan ka ba? Umaga na ah?" nag-aalala kong tanong sa kanya sa phone habang pababa ako sa ground floor.

"Ruri, I told you not to call me. Bakit di mo ko sinunod?"

"I am sorry. Nag-aalala lang naman ako. Umaga na at wala ka---"

Napatigil ako nang mapansin ko na kumpleto ang sasakyan ni Rafael. It only means na andito na siya.

"Andito ka na sa bahay? Bakit di mo ko pinuntahan sa kwarto?" inis kong tanong sa kanya.

Buong magdamag ko siya hinintay and it is so frustrating na sinadya niya na hindi ako puntahan sa kwarto. I am so angry right now.

"I can't fulfill my promise kapag nasa isang kwarto tayo pareho," natatawa niyang sagot sa akin and I noticed na pababa na siya ng hagdan. Sa guestroom siguro siya natulog.

"Anong promise ang sinasabi mo?" inis ko pa rin na tanong sa kanya sabay disconnect ng phone call.

"I promised not to touch you di ba?" nakangiti niyang sagot as if nasa isa kaming laro.

This time, hindi na ko natutuwa. Alam niya na nag-aalala ko sa kanya, wala man lang siyang pakialam. Alam niya na gusto ko siya katabi kagabi, pero mas pinili niya na matulog sa ibang kwarto.

This is not really funny. This is really frustrating...

Kung gusto niya ng laro, the game is on...